Weetjes over Kerst

17 december 2013

in Verhalen

Vorig jaar heb ik over Sinterklaas geschreven. Dit jaar is het de beurt aan kerst. De katholieken noemen het Kerstmis en de protestanten noemen het Kerstfeest. We vieren de geboorte van het kindje Jezus.

We gaan even terug naar de Germanen. Zij vierden zo rondom 21 december de midwinter- of Joelfeesten. De winterzonne-wende. Ze vierden feest om de donkere boze dagen te verjagen. Vanaf dan gaan we immers weer naar het licht! De dagen worden weer langer. Bij deze midwinterfeesten hoorden natuurlijk immens grote vreugdevuren met bomen. En deze bomen zijn in de loop der tijden langzaam naar binnen verhuisd en kregen appels en kaarsjes als versiering mee. Menig brandje natuurlijk‼ De appels stonden symbool voor het Hof van Eden.

In 1831 was er een schaarste aan appels en noten en glasblazer Lindler uit de Vogezen had daar een oplossing voor. Je snapt ‘em al: appel werd kerstbal! In Engeland werden ze heksenballen genoemd. Volgens de overlevering heeft een heks geen spiegelbeeld, dus als je glanzende ballen ophangt kun je ze in de weerspiegeling zien… Als een heks zo’n bal aanraakt zou hij/zij in die bal gevangen worden. Daarom werden de ballen voor het raam opgehangen. Binnen verboden voor heksen dus‼

De traditie van de Kerstman is nog niet zo oud en grotendeels gebaseerd op Sinterklaas, de bisschop uit Myra, waar ik vorig jaar een stukje over heb geschreven (terug te lezen op onze website). Eigenlijk is het heel simpel: Sinterklaas is door immigranten meegenomen naar Noord-Amerika en langzaam Santa Claus geworden. (St. er Klaas werd St. A Claus) Met een iets ander uiterlijk, dat wel. De Kerstman is een vrolijke, dikke man. Zo werd hij voor het eerst getekend door de Engelsman Thomas Nast in 1863.

Haddon Sundblom kreeg in 1930 de opdracht om voor Coca Cola een serie advertenties te ontwikkelen. Cola stond erom bekend de ideale dorstlesser te zijn in de zomer en niet zozeer voor de koudere dagen. De opdracht was om een vrolijke, gezellige dikkerd te creëren in de bedrijfskleuren. Sundblom dacht onmiddellijk aan zijn buurman met zijn aparte lach: Yo-ho-ho. Grappig hè?? Nog steeds is dit Het gezicht van Santa Claus.

In de 18e eeuw was het kerstfeest in Engeland praktisch uitgestorven. Geld en economie werden steeds belangrijker in de industriële revolutie en er was simpelweg geen plaats meer voor feestdagen en tradities (en dat in Engeland??). Maar gelukkig trouwde koningin Victoria in 1840 met prins Albert uit Duitsland. Daar waren de kersttradities nog steeds belangrijk en Albert nam ze mee…Victoria nodigde het tijdschrift The Illustrated London News uit om de kerstversieringen te komen bewonderen. En natuurlijk duurde het niet lang voordat de Engelsen deze kerstgebruiken overnamen. Het koninklijk paar was dan ook erg populair bij de bevolking.

En natuurlijk mag in zo’n verhaal Charles Dickens niet ontbreken. In 1843 verscheen “A Christmas Carol” op 19 december en op de 22e was het uitverkocht. Het was in de periode van het “nieuwe” kerst met de kerstgebruiken van prins Albert. Men denkt dat het succes daarmee te maken heeft. Kan het niet gewoon zijn, dat het een geweldig verhaal is dat we nog steeds graag horen?
Zal het in de Duck versie zijn….

Fijne Feestdagen,
Agnes de Groot