De Anekdote
Ik kwam een heer tegen op de gang, die mij vroeg wat hier
te doen was. “Hier wordt gebridged” zei ik. Hij wilde wel eens kijken. Nu, dat mocht van mij. Hij zette alles op papier en hier volgt zijn verhaal.
Vandaag ben ik getuige geweest van een kaartspel, dat ik absoluut niet begrijp. Aan de eerste tafel zaten vier mensen, die vredig met elkaar begonnen te praten, totdat er een soort van bieden ontstond, waarbij steeds hogere getallen werden genoemd. Eén van de vier werd kennelijk boos, zodat hij zijn kaarten op tafel legde en niet meer meespeelde.
De stemming bleef grimmig, want ik hoorde termen als “schoppen” en “hoge schoppen”.
Aan de tweede tafel zaten lieden, die kennelijk in de confectie industrie werkten. Zij spraken over “ruiten” en “passen” en “alle snitten zitten goed” en “mooie lengte”.
Aan tafel drie zaten, volgens mij, enkelen artsen die over hun patiënten spraken. Er werd gesproken over “de blinde’ en over “zwakke harten” en een van hen, zeker een chirurg zei dat hij er niet alles uit kon snijden.
Aan tafel vier ging het er erg frivool aan toe. Zo erg, dat ik me bijna schaam erover te vertellen. Het leek wel een scène uit een bordeel. Een man zei tegen de dame die tegenover hem zat “Wilt u zo vriendelijk zijn om al uw moois op tafel te leggen?” Toen ze haar kaarten had neergelegd zei ze tegen hem “Ben ik niet prachtig? Ik ben weliswaar kwetsbaar, maar ik kon jouw invitatie toch niet afslaan”.
Tijdens het spelen werd er nog gefluisterd “tweede man laag en derde man doet wat ie kan”. Ook werd er gesproken over “een blote dame” en “het dekken van de vrouw”. Toen had ik er wel genoeg van en ben weggegaan. De groeten, ik word geen lid! Renske van der Werf
De uitslag na de eerste competitieavond:
