De spannende Spokenvaartocht van deze herfst zal niet gauw vergeten worden! Ruim 300 grote en vooral kleine mensen kwamen naar het sfeervolle water van de Eker om daar vol verwachting in hun eigen bootje of in een van de klaarliggende huursloepen te beginnen aan een reis door de spannende Hegemer spokennacht. Het werd voor de dappere kinderen een heel enge en indrukwekkende reis!
Al voor de start werden de kinderen bij de Eker opgewacht door dolende dwaze geesten met gezichten met grote gapende gaten en ouderwetse zeisen en stijve stokken waarmee ze de wachtende mensen rond de flakkerende vuren bang wilden maken. Gelukkig lagen de boten al klaar om in te schepen. De vaartocht voerde langs tuinen met flakkerende fakkels en lonkende lichtjes. Hier en daar gloeiden pompeuze pompoenen en hingen verdwaalde spoken verdwaast in bomen en takken, hun witte jurken slierent over knokige knekels. Langs de donkere Tsjerkesleat staarde een wezen met niet één maar met twéé spookachtig witte gezichten met holle zwarte ogen en bloederige lippen naar de kinderen, langzaam en ondoorgrondelijk wiegend boven een onzichtbaar zwart lichaam. De kinderen kregen er kippenvel van…. en de ouders ook!
Op weg naar de Poel voerde de fakkelroute langs een in rode gloed gevangen ouderwetse galgenboot , waaruit onaardse klanken klonken. En onder de duistere ophaalbrug werden de arme kinderen verrassend belaagd door de grijpende armen en krijsende kettingzagen van gillende wezens. De gele gloed van vlammend hellevuur lokte je onweerstaanbaar naar het Piratenhol. De brandende fakkels trokken je als het ware naar de wallekant met schimmige bouwsels, waar je werd opgewacht door uit de lucht vallende geesten van ter dood veroordeelde piraten. De machtige onderaardse geluiden lieten de kinderen gillen van griezelende griebels.
Net toen de heldhaftige reizigers ontsnapt waren en zich naar het hart van het veilige dorp spoedden werden ze bij de Syl opgewacht door een nieuw leger van neerdalende spoken en stokstijf starende stille gedaanten. Het anders zo vredige Heeg was die avond bezet door alles wat je in je beste nachtmerrie nog niet durft te dromen. Een heuse piratenkapitein loerde zwaaiend met zijn olielamp en met lonkende ogen vanaf de paling aak naar de kinderen in de onder hem langs drijvende bootjes. Druipende lichamen aan gaffels en gieken zwaaiden op en neer, heen en weer, je werd vanaf de duistere schepen bespied door gloeiende ogen onder zwarte hoge hoeden. De enorme muil van een echte mensenhaai klapte naast je bootje dicht met flitsende tanden en krakende kaken. En overal rondom waarden de altijd zwevende witte dwarrelspoken rond !
Gelukkig werd je door de lonkende lichtjes naar de veilige oude Foekema-haven geleid om daar even rustig bij te komen van de schrik. Dat had je gedacht! Net als je langs de roerloze donkere palen de haven indreef dook er naast je boot vanuit het donkere niets een volstrekt geluidloos spokenvaartuig op met daarin onduidelijke donkere gedaanten die het overduidelijk op jou hadden gemunt. Al vluchtend doemde in de verte voor je bootje een grote witte vlek met bewegende zwarte gedaanten op, waarbij de door merg en been gaande tonen van een zenuwslopende filmscéne je nog meer van je stuk brachten. Die ouwe Foekema-haven was toch niet zo veilig en spokenvrij als je had gedacht. Maar gauw doorvaren; er zat niets anders op dan die dekselse fakkelroute te volgen om weer veilig thuis te komen!
Maar zo makkelijk kwam je er niet vanaf. De Hegemer spoken wilden je koste wat het kost te pakken nemen deze spokennacht. Vluchtend door het smalle water van ’t Var liepen de reizigers met grote ogen midden in de val van het spokenfeest. Want precies dáár was het hoofdkwartier van alle spoken en geesten, met hun flikkerende flitslichten en rommelende rookpotten. De reizigers van de Spokentocht hadden ogen en oren te kort om alle engerds, geesten en clowneske gedaanten en de lichten en geluiden in zich op te nemen. De spetterende waterstralen kwamen van links en rechts en ook van onder het water werd je door blubberende bubbels belaagd! Zelfs de bomen en planten waren van gedaante veranderd deze nacht. Ze gloeiden in sprookjesachtige kleuren en trokken je onweerstaanbaar naar de- eindelijk – rustiger wateren achter het Talma-centrum.
Maar juist daar….. in de donkere diepten van het binnenwatertje huisde het Opperspook Van De Duistere Waterdiepten. Volkomen onverwacht dook het monster luid brullend en sissend naast je boot op, op vleugels van wervelende waterstralen. Met ogen gloeiend als brandende kooltjes uit de oven, verhief hij zich tot duizeling-wekkende hoogte boven de hoofden van de verblufte toeschouwers. Als hij met zijn gloeiende ogen een slachtoffer in de boot ontwaarde daalde hij dreigend tot op een paar centimeter van de angstige reizigers, spuitende stralen van nijd achter zich aan slepend. Maar gelukkig; in deze nacht kreeg hij niet één van de dappere kinderen te pakken.
Alle heldhaftige reizigers bereikten gezond en wel hun huis of – als ze het na deze barre tocht nog niet te laat vonden- het dorpshuis. Daar wachtte hen echt spokenbier en echte spokencakejes als beloning voor hun moed tijdens deze enge reis door het duistere Heeg!
De Hegemer clubs zetten in deze Spokennacht zoals altijd hun beste beentje voor om er voor de kinderen een spannende en vooral enge Spokentocht van te maken.
En dat is ze bijzonder goed geslaagd. Niet alleen de evenementenclubs en de WSH deden hun uiterste best. Ook de jongens en meiden van de hokjes, bewoners langs de waterkant, bedrijven en ondernemers sloten zich spontaan aan bij dit leuke spokenfeest en bedachten mooie acts om de kinderen (en hun ouders) te laten griezelen en genieten.
Het is hartverwarmend om te zien wat er in Heeg allemaal mogelijk is om de afsluiting van het evenementenseizoen tot een zo fantastisch spokenfeest te maken.
Speciale dank gaat uit naar de medewerkers van Philadelphia ‘Werk en begeleiding voor mensen met een afstand tot de arbeidsmarkt’ in Sneek. Zij bakten helemaal zelfstandig de mooie spokencakejes die in het dorpshuis voor de kinderen klaarstonden en bouwden en knutselden de mooie spokenattributen waarmee de oever van de Eker werd aan-gekleed.
Aan de Spokentocht werkten mee:
Het weer, de VVV Heeg, Heeg Spanning, Heeg Simmer, Heech yn ’t Findel anex de Drekrace-commissie, Wiep en Reinou, de WSH, Brandweer Heeg, IJsclub Heeg, Stichting de Palingaak, Beurtveer Heeg, Philadelphia Sneek, ’t Heechhûs, d’Áld Wal, HCR de Watersport, Tjerk en Klaasje, Fa’s P. en H. Hettinga, Attema Heeg, Hokje 14 en Hokje 13, Hoora Heeg, Ottenhome Heeg, familie Barneveld, Lieuwe, Theo S, Tjalling, Gert, Theo P, Kees de J. en Lucie en veel bewoners langs de route en nog een heleboel anderen die wij niet herkenden maar die wij niet zouden willen missen.
Heeg Promotie