Weer vroeg op voor de Highlights van Quito, hoewel eruit de Incatijd niks bewaard is gebleven, is er wel een schat aan koloniale gebouwen. In de 2de helft van de 15de eeuw werd Quito de hoofdstad van het noordelijke Incarijk (Cuzco in Peru de oorspronkelijke hoofdstad bleef de zuidelijke hoofdstad). Toen Spaanse conquistadores in 1534 Quito veroverden stak een Inca generaal het Incapaleis in brand, waardoor binnen de kortste keren de hele stad afbrandde.
We rijden eerst naar El Panecillo, een heuvel aan de rand van de oude stad, waar het 45m hoge beeld van de Heilige Maagd van Quito staat, gemaakt van aluminium. Vanhier op een hoogte van 3000m heb je een mooi uitzicht op de stad met rondom de bergen van de Andes en de duo vulkanen Guagua Pichincha 4784m en Ruca Pinchincha 4698m. Een uitbarsting van de vulkaan Guagua Pinchincha bedekte Quito in 1999 met een paar centimeter as, lavastromen kunnen de stad niet bedreigen. Ook aardbevingen komen hier vaak voor, volgens onze gids komen er iedere dag wel aardschokken voor.
Door de ligging tussen de bergketens is de stad (3 milj. inw) langgerekt, 65 km noord/zuid en 3 tot 5 km breed. Quito heeft een tropisch hoogland klimaat met een gemiddelde max. temperatuur van ca. 200 jaarlijks, eeuwig lente kan je wel zeggen.
We wandelen door de oude smalle straatjes en over pleinen met koloniale huizen, kerken en kloosters. Het is er levendig en kleurrijk door de waren die de indigenas op straat verkopen: sjaals, poncho’s, fruit, ijs, gebakken banaan enz. Op Plaza San Francisco (beschermheilige van de stad) bekijken we de barokke San Francisco kerk, door de franciscanen gelijk na de verovering van Quito op de fundamenten van een Incapaleis gebouwd. Bijzonder is dat het plafond versierd is met afbeeldingen van de zon, de god van de Inca’s! De mooiste kerk van Latijns Amerika zou La Compañia de Jesús zijn, een jezuïetenkerk. Het schijnt dat er 7000 kilo goud in verwerkt is, op de pilaren in de kerk zie je Moorse invloeden. Aan de voet van het altaar liggen de resten van Mariana de Jesús, ook al beschermheilige van Quito. Zij bood God haar leven aan zodat de inwoners van Quito gespaard zouden blijven van ziekten en aardbevingen. De legende wil dat na haar dood direct een einde kwam aan alle rampen… maar door een aardbeving in 1987 raakte de kerk zwaar beschadigd… Door de vele aardbevingen hebben de kerken een mengelmoes van bouwstijlen, bij wederopbouw aangepast naar de dan heersende mode. Het hele historische centrum staat op de lijst van UNESCO.
We bezoeken het museum van Guayasamin, door zijn politieke en provocerende werk, de bekendste kunstenaar van Ecuador. Een prachtig museum: een gedeelte met koloniale voorwerpen uit privébezit van Guayasamin, een ondergronds museum met zijn eigen werk, en het atelier waar ook z’n leerlingen werkten. In de tuin staan prachtige beelden. Het bijzondere werk van Oswaldo Guayasamin, zoon van een inheemse vader en een mesties moeder, laat vaak het leed van de inheemse bevolking zien.
Tijd voor een wijntje of biertje zo aan het eind van de zaterdagmiddag… maar door het drukke verkeer, oorzaak afgesloten wegen naar het centrum vanwege verkiezingen die op zondag plaatsvinden, gaat dit even duren.
En als we dan eenmaal zijn neergestreken in een prachtig koloniaal pand met galerijen en een binnenplaats met winkeltjes en restaurantjes, blijkt dat er voor en tijdens de verkiezingen geen alcohol geschonken mag worden. Dit om ongeregeldheden te voorkomen in het land met temparamentvolle inwoners, waar alcohol een groter probleem is dan drugs.
Op zondagmorgen kunnen we zowaar uitslapen, want chauffeur Marcello moet ook stemmen en dat kan door lange rijen tijd kosten. Met een paar dames maken we een wandeling en komen we bij een kerk, waar een kaarsenstalletje op straat handel hoopt te doen, maar binnen trekt de mis geen volle bak… oorzaak verkiezingen?
Voor we Quito verlaten bezoeken we eerst Fundación Casa de Refugio Matilda, deze stichting richt zich op huiselijk geweld, geweld naar vrouwen en voor actieve sociale en maatschappelijke participatie van vrouwen in de samenleving. Het huis is door hekwerken afgesloten en zodra we binnen zijn gaat de deur op slot. Matilda laat ons een paar vertrekken zien waar les gegeven wordt, contact met de vrouwen is niet toegestaan. De macho’s in Ecuador nemen het niet zo nauw met de normen en waarden.
We vervolgen de weg dwars door oostelijke ketens van de Andes op weg naar Papallacta, onze tussenstop naar de Oriënte, het Amazonebekken. Via een prachtige rit met vele bochten klimmen we naar de Papallacta-pas op een hoogte van 4064 m, hier maken we een stop om even de kou van 80 te ondergaan, tussen de mistflarden door geeft de met sneeuw bedekte vulkaan Antisana 5758m zich bloot. Deze pas is een van de hoogste punten in Ecuador die je met een bus kunt nemen. Ook de weg naar beneden is spectaculair, de oostelijke hellingen van de Andes lopen steil naar beneden. Chauffeur Marcello kent zijn verantwoordelijkheid en vertoont achter het stuur geen macho gedrag. Laat in de middag bereiken we het dorpje Papallacta op 3200m met enkele thermale warmwaterbronnen. Onze lodges liggen rondom de warmwaterbaden in een mooie tuin waar ook kolibries rondvliegen. Het is koud ca. 100, gauw het radiatortje op full power gezet, telefoons en baterijen aan de lader, zwemkleding aan en naar buiten in het warmwaterbad. Flarden stoom hangen rond ons, en af en toe moet je met je bovenlichaam uit het hete water, je voelt de kou niet eens.
We dalen af naar de nevelwouden, de vegetatie verandert, dikke lagen mos aan de bomen, varens, bromelia’s en orchideeën en mooie vlinders, wolkenslierten geven het landschap een mysterieus aanzien. Nevelwoud vind je tussen 1500m en 3000m, waar warme lucht uit lagere gebieden tegen berghellingen botst en condenseert tot neveldruppels. Uiteindelijk belanden we in het tropisch regenwoud van het Amazonebekken bij Misahualli. Met bagage en al in kano’s met motor varen we over de Arajuno rivier naar onze jungle lodge. We moeten onze schoenmaat opgeven, want ’s avonds moeten we laarzen aan voor een kruip door sluip door glibberig pad in de jungle op zoek naar enge insecten, in het schijnsel van een zaklamp zien we spinnen, kikkers en grote sprinkhanen. ’s Nachts hoor je een kakafonie aan geluiden, en onze lodge heeft alleen ramen van gaas… ’s Morgensvroeg om 6 uur weer in de kano’s voor een birdwatching, (Ecuador is een echt vogelparadijs) op laarzen en met stokken voor ondersteuning klauteren we over een glad pad naar een plek waar toekans komen foerageren. Na het ontbijt volgt een wandeling van 2 uur in de jungle. Het is 300 en erg vochtig, op laarzen, stokken mee, armen en benen bedekt en onder vallen en opstaan krijgen we tekst en uitleg over de vegetatie… en dit noem je vakantie?
In een inheems dorp, onder een overkapping (niet overbodig, de regen komt met bakken uit de lucht) worden we bijgespijkerd over leefgewoonten. Hebben een proeverij van eten en drinken: Levende dikke rupsen, die geroosterd worden, verse vis, piranha’s?, stukken yuca, exotisch fruit met chocoladesaus enz. Uit een grote kom nemen we een slok chicha bier, gemaakt door vrouwen die kauwen op een stukje yuca en dit in water spugen voor de gisting… salud! En natuurlijk worden er ook dansen opgevoerd.
Mariet Swart (de volgende Sylboade reizen we verder)