Ecuador en ..… Galapagoseilanden (3)

31 augustus 2017

in Verhalen

Oké, we weten nu dat je in de jungle met culinaire en culturele hoogstandjes als rupsen, yuca scheuten en als toetje papaja met chocoladesaus in aanraking komt. En dat kinderen in de jungle er andere huisdieren op na houden dan konijnen… de jongens lopen gewoon met levende slangen om hun nek rond. Welnu we hebben het allemaal overleefd! We vertrekken weer in de kano naar de ‘bewoonde wereld’ om met de bus weer naar ‘hogere sferen’ in de Andes te rijden. Dankzij president Correa beschikt Ecuador over een goed wegennet, Correa heeft in zijn regeerperiode flink wat beloftes waargemaakt, maar het land (nog steeds een 3de wereldland) opgezadeld met een enorme staatsschuld, waarmee de nieuwe president Moreno wordt opgezadeld.

De vondst van olie in het regenwoud heeft wat meer welvaart gebracht maar de olieproductie heeft grote milieu  problemen veroorzaakt, omdat er flink gerotzooid werd. De top 6 van export producten zijn: olie, bananen, garnalen, cacao (de beste ter wereld van 1ste klas chocola), belangrijkste rozenexporteur, en tonijn. De sociale voorzieningen zijn 0, je kunt met veel moeite naar een ziekenhuis. Je familie is je sociaal vangnet met ziekte en pech,  mensen zonder kinderen belanden op straat, en zitten vaak te bedelen bij een kerk.

De weg voert ons via Puyo en Baños weer door een spectaculair landschap. We stoppen voor het uitzicht bij de Pastaza rivier diep beneden ons, waar aan de rand de mooiste bloemen staan… en onze leiding in alle staten is, omdat we niet luisteren en toch bij de afgrond de mooiste plaatjes willen maken… Zo links en rechts zien we vulkanen, de El Altar ooit 9000m hoog maar na een uitbarsting ‘nog maar’ 5300m hoog, de Tungurahua 5000m, die door een uitbarsting huizen en een hotel met een 8 meter dikke laag as bedekte, en waar nu de weg 8 mtr hoger opnieuw is aangelegd. Komen door een stadje dat al 4x door aardbevingen is verwoest. Met de natuur in Ecuador valt niet te spotten!

In Guamote, op een hoogte van 3200m in de schaduw van de Chimboraso (6300m) vulkaan, verblijven we in Art Guesthouse Inti Sisa, gerund door 2 Belgen met plaatselijke bevolking. De opbrengst van het guesthouse komt ten goede aan lokale projecten rondom Guamote, we bezoeken er de kleuterschool en naaiatelier.

In Guamote slenteren we in de regen over een van de meest authentieke indigenas markten van Ecuador, de bonte mengeling van inheemse stammen, is al even kleurrijk als de te koop aangeboden handel. Je kan het zo gek niet bedenken of het ligt er of loopt er, van levende varkens tot een varken waarvan de huid met een gasfakkel wordt geroosterd, of een tafel vol geroosterde varkenskoppen. De geroosterde huid van een varken is een geliefd lekkernij in Ecuador. Met een scherp mes wordt de huid er vakkundig afgesneden. Je ziet dit op veel plaatsen gewoon langs de kant van de weg.

We rijden naar Alausi voor een treinrit langs de steile rotswand Nariz del Diablo (Duivelsneus), een rit waarbij de trein zigzaggend de hoogte moet overwinnen, langs steile hellingen, watervallen en in de diepte een riviertje. Bij de Duivelsneus maken we een stop voor het maken van een foto van de trein met de Duivelsneus. In 1982 is een grootdeel van het spoor door een landslide weggevaagd, een deel is hersteld en is het een toeristisch gebeuren. Bij het station Sibamba vrolijkt een dansgroep de boel op en ja, je kunt ook meedoen en in de stationsrestauratie speelt een band. Vlakbij het spoor staat een huisje, waar de grond half onder is weggezakt door een landslide en het spoor er langs geblokkeerd is. Volgens onze gids is er dit jaar een El Niño Costière, de vele regen die ermee gepaard gaat veroorzaakt veel landslides.

We verplaatsen ons naar Cuenca (2000m) in de zuidelijke Andes, onderweg bezoeken we de oude Incaruïne bij Ingapirca. De trotse Cañari gids laat duidelijk z’n afkeer merken van de Inca overheersing in de 16de eeuw. Neemt niet weg dat de Inca’s van grote blokken natuursteen zonder te metselen prachtige bouwwerken maakten. Hier resten contouren van watergangen en de zonnetempel.

In Cuenca verblijven we in een prachtig koloniaal pand met galerijen waar onze kamers rondom het restaurant liggen, en de herrie tot ’s avonds 12 uur in de kamers te horen is, en ontbijten met de jas aan vanwege de kou, hoezo vakantie… We bezoeken enkele dorpjes rondom Cuenca, waar ze al eeuwen ambachten als edelsmeden, weven en vlechten van hoeden beoefenen. In Sigsig zien we hoe door vrouwen de panamahoed gemaakt wordt, anders dan de naam doet vermoeden wordt deze hoed in Ecuador gemaakt. De productie van de panamahoed is van hogerhand naar de dorpjes verplaatst om inheemse vrouwen van werk en inkomen te voorzien. Het basis vlechtwerk van de hoeden, gemaakt van een rietsoort, wordt veelal thuis gedaan en in het bedrijfje in vorm gegoten. De hoeden zijn in vele kleuren en met of zonder patroon te koop. De beruchtste drager van de panamahoed was maffiabaas El Capone…

Op Palmzondag wandelen we onder leiding van gids Juan (in dit deel van Ecuador mag alleen een Ecuadoraan gidsen en dus voertaal Engels) door Cuenca, de 3de stad van Ecuador. De stad is gebouwd op de resten van de Inca nederzetting Tomebamba, welke weer op een nederzetting van de Cañari indianen is gebouwd. We komen langs een huis met een kleurrijke gevelsteen met daarop een priester die na damesbezoek was onthoofd. Nemen een kijkje in een enorme overdekte inheemse markt, met een keur aan exotisch fruit, groenten en aardappels, diverse chocolade producten, stapels gezouten vis, varken en varkenskoppen ontbreken ook niet en dé lekkernij nr. 1 van Ecuador geroosterde cavia’s. We kopen er eentje om deze later onder de liefhebbers te nuttigen, en omdat het zwaar op de maag ligt moet je daarna een glaasje aqua-ardiente nemen.

Palmzondag is het begin van de Semana Santa, de Heilige week, het belangrijkste feest in Ecuador. Op de bloemenmarkt bij de kathedraal worden paastakken en kruisen van gevlochten palmbladeren verkocht, die je door de priester laat zegenen. Deze worden 10 maanden in huis opgehangen ter bescherming tegen het kwaad en worden dan op Aswoensdag verbrand. In de kathedraal is het stampvol, op grote schermen is de dienst te volgen, er wordt door iedereen meegezongen, en is het indrukwekkend om dit mee te maken. Nadat vrijdag voor Pasen de doodsklokken hebben geluid is het stil in het land tot Paaszondag om 10 uur de klokken weer luiden, dan is het feest.

Kerst stelt niks voor in Ecuador, alleen op 24 dec. kerstavond wordt er gegeten en drinkt men zich van de planeet…

We reizen verder naar Guayaquil aan de Pacific Ocean. Op de pas Mirador Tres Cruces  op een hoogte van 4167 m in Nat. Park Las Cajas is het puur genieten van het prachtige uitzicht op de ruige kale bergen en de vele meertjes die hier liggen, een kudde lama’s die langs de kant van de weg grazen maken het plaatje compleet. Nog maar net over de pas zitten we in de wolken en regent het, uitzicht 0,0. We moeten stoppen voor een aardverschuiving die de weg blokkeert, oorzaak de vele regen.

Eenmaal op zeeniveau rijden we langs bananen- en cacaoplantages, suikerriet en rijstvelden. In Guayaquil kun je tegen de vochtige hitte leunen. We slenteren over de boulevard langs de rivier, door een hekwerk van de straat gescheiden en met bewaakte doorgangen. Guayaquil is de grootste stad van Ecuador, havenstad met veel criminaliteit. In een parkje kunnen we de leguanen die er los rondlopen zo over hun kop aaien…

Mariet Swart (volgende keer de Galapagos eilanden)