De Veer van Cordula Paques

14 juli 2018

in De Veer

Wandelend, kletsend en genietend van het mooie weer zijn Hermi en ik onderweg tot we bij de splitsing komen, waar onze wegen zich weer scheiden. Op dat moment kijkt ze me aan en zegt: ‘Ik heb nog een serieuze vraag. Ik heb deze maand de Veer gekregen en nu is het aan mij deze weer door te geven. Wil jij deze van mij aannemen?’ Ik kijk haar verbaasd en lichtelijk gevleid aan, en zeg dat ik dat graag wil doen. En zo komt het dat ik na 31 jaar gewoond te hebben in Heeg de Veer van de Sylboade mag schrijven.

Zoals de meesten van mij weten, en anderen wellicht ook aan mijn accent en germanismen kunnen horen, kom ik uit Duitsland. Geboren op 14.10.1962 in Wuppertal en opgegroeid in Remscheid-Lennep, een stad net buiten het Ruhrgebied in het Bergische Land. Samen met mijn broer en mijn ouders waren wij een hecht gezin en groeide ik op met lieve ouders, die tijd voor ons hadden en waar ik heel gelukkig was. Na de katholieke basisschool ging ik naar het gymnasium en daarna heb ik een interne opleiding gedaan bij BAYER AG in Wuppertal tot biochemisch laborante. Na de afgeronde opleiding kon ik daar een baan krijgen op de afdeling Moleculaire Microbiologie. Een heel interessant, en destijds vrij nieuw, vakgebied.

Geregeld maakte onze afdeling uitstapjes naar onder andere Winterberg om te skiën, wijnproeverijen aan de Moezel en… voor een bedrijfsuitje naar Nederland huurden wij in Harlingen een zeilklipper, de ‘Gouden Bodem’, met als eigenaar en schipper Harry Paques. Een prachtig weekeinde was dat. Zeilen naar Terschelling en onder de Brandaris wandelen en verliefd worden op de schipper. Ik was toen bijna 23 en zag het leven als een avontuur en daar hoorde dit ook bij.

Twee weken na dit weekeinde bezocht ik Harry in Heeg op zijn woonark. Ik had hem in de tussentijd een brief geschreven en hij was net bezig deze te beantwoorden, toen ik lijfelijk voor zijn ark stond. Het was erg gezellig, waardoor ik meteen maar een week bij hem ben gebleven. Daarna kwam een tijd van op en neer reizen. In de zomer ging ik met mijn auto naar Heeg of naar Harlingen en in de winter kwam Harry naar Wuppertal, waar ik ondertussen een kleine woning huurde. Na twee jaar op en neer reizen en de erkentenis dat we samen wilden blijven, bedachten we dat ik maar een baan moest zoeken in Nederland. Harry dacht nog dat het wel heel moeilijk zou worden met zo’n specifiek beroep, maar verbazingwekkend snel had ik binnen twee maanden drie mogelijkheden om te werken. Ik koos voor Amsterdam en na een kort tijdsbestek werkte ik plots bij het CLB (Centraal Laboratorium van de Bloedtransfusiedienst van het Nederlandse Rode Kruis) onder leiding van Prof. Dr. Hans Pannekoek. Een prachtige tijd was dat. Werken in een laboratorium met nog meer buitenlandse collega’s en leuke collega’s uit Nederland. Ik voelde me er helemaal thuis. Door de week woonde ik in de Govert-Flinckstraat in Amsterdam en in het weekeinde voer ik met Harry mee of waren we op de woonark in Heeg.

Na twee jaar in Nederland gewoond te hebben, kennis gemaakt te hebben met de Nederlandse cultuur, de mensen hier en nog steeds verliefd op Harry te zijn, durfde ik de beslissing te nemen om te blijven. Kort daarna zijn we in maart 1989 getrouwd. Een paar maanden later werd onze eerste dochter ‘Anna’ geboren. Ik ben toen gestopt met het werk in Amsterdam en heb me in het bedrijf van Harry ingewerkt. Wij hadden ondertussen een tweede schip gekocht, de mps ’Steile Bank’.  Kort voor de geboorte van onze tweede dochter Vera in 1992 verhuisden wij naar de Molefinne, waar we met plezier 10 jaar hebben gewoond. Omdat Anna ondertussen naar school moest, stopten wij zelf met varen. We huurden zetschippers en personeel in, die aan boord werkten. Kort daarna kochten we met behulp van aandeelhouders nog twee schepen erbij en kregen we onze derde dochter Liza in 1995.

We hadden contact gelegd met het bedrijf Cycletours in Amsterdam, die ook aandeelhouder werd, en samen met hen hebben wij het product ‘Fietsen en Varen’ geïntroduceerd. Een mooie formule waarbij de gasten aan boord slapen, s’ochtends na het ontbijt met de fiets en een gids op pad gaan en s’avonds weer op een andere plaats aan boord komen, om daar verwelkomd te worden met een heerlijk diner.   Het was een drukke tijd. Genoeg en goed personeel zoeken, de organisatie op kantoor, onderhoud aan de schepen, nieuwe schepen aankopen en verkopen en ook nog in 2001 een huis aan de Eker 7 bouwen. Dat ging soms best met wat stress gepaard.

We besloten om twee schepen weer te verkopen en met de organisatie van 4 motorpassagiersschepen onder de naam WRM BV hebben we sinds 2004 een stabiel en goed werkbaar bedrijf. Geregeld volg ik opleidingen en cursussen om meer kennis te vergaren voor het bedrijf, die ik op meerdere fronten nuttig en succesvol kan inzetten.

Naast werken in het bedrijf zijn we in de tijd dat onze kinderen op de katholieke basisschool in Heeg zaten zeer betrokken geweest met de werkzaamheden op school. Ondertussen zijn de kinderen volwassen en wonen niet meer thuis. Anna is afgestudeerd in de studie ‘Technologie Management’ in Groningen, werkt bij Avebe als projectleider en woont samen met haar jeugdvriend Jacko in Groningen. Inmiddels hebben zij een schattig jongetje Tobi gekregen, onze eerste kleinzoon. Vera heeft geneeskunde gestudeerd en begint in september met haar huisartsenopleiding. Een wens die ze al had sinds zij als kind bij de huisartsen Schadenberg en Verdenius kwam. Zij woont samen in Zwolle met haar vriend. Liza studeert ook in Groningen en is bezig met haar Bachelor ‘Psychologie’. Zij heeft ook een vriend. Alle drie doen het goed op school of op werk, maar daarnaast ben ik ook erg blij dat ze hun eigen sociale leven hebben waar ze gelukkig mee zijn. Daarnaast is het natuurlijk erg fijn dat ze gedurende de weekenden nog steeds graag terug naar Heeg komen. Of ‘thuisthuis’ zoals zij het noemen.

Naast de drukte van ons bedrijf en de kinderen heb ik altijd contact gehouden met mijn Duitse vriendinnen en regelmatig ‘treffen we elkaar’ of gaan een weekeinde weg. Ook mijn vriendinnen in Heeg zie ik regelmatig. Gezellig bijkletsen met een kopje koffie, of juist een lekker etentje met een wijntje erbij, maar ook een korte avondwandeling maken we geregeld. Daarnaast vind ik het ook fijn om met hen te sporten. Voor huis zwemmen, tennissen of zweten bij Raw Fit (een soort sportschool). Met hardlopen ben ik helaas enkele jaren geleden gestopt, maar op de maandagavonden kom ik nog graag bij de Fit en Frij rinners en doe dan mee aan de ‘Drabbelgroep’. En in de winter skiën met het hele gezin, daar geniet ik van!

Ik ben blij met ons huis, de tuin en onze buren en denk nog jaren in Heeg te blijven wonen.

Ik geef de Veer graag door aan Tineke Zuurveen, een bekend gezicht in Heeg. Ik heb haar als één van de eerste personen leren kennen toen ik hier kwam wonen. Ze is altijd positief ingesteld en erg betrokken bij het dorp, een mooi persoon voor het schrijven van de Veer.

Cordula Paques