De Veer van Johannes Krol

7 april 2019

in De Veer

Ik ben Johannes Krol en woon samen met Nynke en onze kinderen Finne en Minte bijna 2 jaar in Heeg. De kinderen zitten in groep 4 & 6 van de St. Josefschool en Nynke werkt als docent Beeldende Vorming in het praktijkonderwijs in Sneek. We voelden ons meteen thuis in Heeg, een open dorp en leuke buren. Een dorp dat bruist. Het Heegermeer en de Poelen doen me denken aan mijn jeugd aan het Bergumermeer waar ik veel heb gevist en met bootjes prutste. We hebben een Valkje en een stalen schouwtje in het water liggen. Zo nu en dan maken we een tochtje over de Poelen en picknicken we op een mooi plekje. Daar worden we helemaal blij van.

Ik ben geboren in Jistrum en ben dan ook een ‘Waldpyk om utens’. Volgens Nynke zit er Fries/Italiaans bloed in mijn familie. Het zou goed kunnen, want pit hoort bij me. Dat is eigenlijk wel mooi, want Heeg heeft ook pit. De mensen zijn bevlogen en zetten zich in voor een duurzaam dorp. Om Heeg een beetje mooier achter te laten voor onze kinderen.

Ik ben inmiddels betrokken bij Duorsum Heech en vind het mooi om te zien hoe Heeg zelf het heft in handen neemt. Zoals de energiegroep die met het oog op de energietransitie een prachtig initiatief op poten zet om Heeg duurzaam te voorzien van warmte & energie. Het zou fantastisch zijn als het Heeg lukt om dit als een van de eersten in Nederland voor elkaar te krijgen. Maar ook de betrokkenheid bij het beschermen van de laatste grote dorpsbomen tegen rooien, geeft aan dat Heeg leeft. Het besef dat we een geheel zijn met onze omgeving en de natuur, dat vind ik mooi.

Ik ben ook imker en vind het belangrijk dat bijenvolken hun eigen gang kunnen gaan. Bijen bestaan tenslotte al iets van 20 miljoen jaar. Ik heb mijn bijenkasten bij biologische boeren staan (o.a. de Gouden Boaiem) en hier op de volkstuin in Heeg. Toch weet iedereen dat het slecht gaat met de bijen. In de laatste 25 jaar is 75% van de insecten verdwenen. Er is dus wel wat aan de hand. De omstandigheden zijn verslechterd. Sinds kort ben ik ook de imker van de bijenstal in het Heempark. Dit vind ik prachtig, want er komen jaarlijks iets van 30 scholen naar het Heempark om in de bijenstal het verhaal over de bijen te horen. We vertellen ze ook dat het de afgelopen jaren steeds moeilijker wordt voor de bijen om voldoende honing te verzamelen. Dat de bijen zouden verhongeren als we ze niet bijvoeren. Dat er te weinig bloeiende planten in de omgeving staan van Heeg staan.

Vanuit het Heempark zetten we ons daarom in voor meer bloeiende planten in en om Heeg. Op deze manier vergroten we het voedselaanbod voor de honingbijen, maar ook voor de wilde bijen en andere insecten. Het mooie is dat deze insecten weer worden gegeten door vogels. Op deze manier snijdt het mes aan twee kanten. We hebben het voormalig Foekematerrein ingezaaid met bloemenzaad en gaan dit binnenkort doen in een deel van het Heempark. Daarnaast gaan we koolzaad inzaaien op het stuk weiland tussen Veenstra transport en het Heempark. We zijn heel blij met de medewerking van iedereen om dit mogelijk te maken. Dit initiatief sluit mooi aan bij de groenvisie ‘Heech yn it Grien’ die kiest voor insectenvriendelijke beplanting en we kunnen zelf ook meehelpen door bijenvriendelijke planten in onze tuinen te zetten. Ik hoop dat we met z’n allen van Heeg een mooi bloemrijk dorp kunnen maken voor de bijen en insecten en om van te genieten.

Qua school ben ik een echte laatbloeier. School was in de eerste plaats een plek om vrienden te ontmoeten en leren interesseerde me niet zo. Na allerlei omwegen bleek ik tot mijn verbazing toch nog te kunnen doorstromen naar het HBO en heb voor een studiekeuze getwijfeld tussen Landschapsarchitectuur, Archeologie of Milieukunde. Milieukunde was in de jaren ’90 hot en is het geworden. Naar ‘van Hall-Larenstein’ in Groningen en daarna heb ik bij Paques in Balk stagegelopen. Dit beviel van beide kanten zo goed dat ik meteen na de diplomering bij Paques ben gaan werken. Daar heb ik de afgelopen 25 jaar van alles gedaan en ben ik de laatste jaren teruggegaan naar de ontwikkelafdeling om samen met collega’s van de buitenlandse vestigingen te werken aan productvernieuwing. Het managen van de verschillende (bedrijfs)culturen en het zoeken van de balans tussen innovatie en resultaat vond ik leuk om te doen. Toch ben ik gestopt bij Paques en ga ik nu iets heel anders doen. Dit besluit heeft te maken met een heftige periode zo’n 6 jaar geleden. Door een middenoorontsteking belandde ik op de Intensive Care van het St. Antonius Ziekenhuis met een hersenvliesontsteking. Het was een spannende tijd, maar gelukkig is het allemaal goed afgelopen.

Deze gebeurtenis was het begin van een zoektocht op mijn vraag, waarom ik vanuit het niets zo ziek kon worden. Ik ben in aanraking gekomen met preventieve gezondheid en heb hierin verschillende opleidingen gevolgd. Het is fascinerend als je steeds beter begrijpt hoe mooi we in elkaar zitten. Het is een wonder hoe alles werkt. Het is een wonder dat alles nog werkt. De kennis uit deze opleidingen heb ik in eerste instantie vooral voor eigen gebruik ingezet. Het idee om ook andere mensen te helpen om hun gezondheid te verbeteren groeide en daarom start ik binnenkort als slaapcoach. Slaapgebrek is een groeiend probleem en de kwaliteit van slapen heeft een grote invloed op onze gezondheid en functioneren. Op dit terrein is nog veel winst te behalen en daar ga ik mee aan de slag.

Alles verandert en Heeg deint mee. Heeg is een dorp om trots op te zijn. Ik geef de veer door aan iemand die een mooi technisch talent heeft en regelmatig gezellig komt buurten. Succes met de veer Hotze.

Mei freonlike groetnis,

Johannes