Het 100 jarig bestaan van Crescendo is jullie toch niet ontgaan, denk ik? Met een grote reünie op zaterdag 13 april? Het was een groots en geslaagd feest! In de aanloop daar naar toe praat ik met Meine Verbeek, de dirigent. In de weken voor de 13e wordt er behoorlijk geoefend en ik mag daar een keertje getuige van zijn. Maar eerst een gesprekje… Zo doen we dat!
Meine komt uit een muzikale familie. Hij groeide op in een gezin van 5 kinderen en allemaal waren ze op de een of andere manier met muziek bezig. Ze woonden in Oudega. Voor 2 van de 5 werd muziek zelfs hun beroep! Meine’s oudere broer Tseard was dirigent in Heeg en in IJlst. Op 15 jarige leeftijd werd Meine door zijn broer gevraagd of hij wilde meespelen bij het orkest van Heeg, als trompettist. Natuurlijk wilde hij dat en daar gingen ze: samen in de oude eend van Tseard samen op stap! We praten nu 1975. Gedurende een aantal jaren heeft Meine op zijn trompet geblazen terwijl zijn broer dirigeerde. Uiteindelijk heeft Tseard het orkest in Heeg gedurende 3 jaar gedirigeerd. En een paar maanden na zijn vertrek werd broer Meine de dirigent. We zitten in 1979 als Meine het stokje(!) overneemt…! Dit jaar dus al wel 40 jaar hè!!
Ook Meine heeft van de muziek zijn beroep gemaakt. Hij is docent muziek in Heerenveen op het Bornego College. Hij heeft na zijn VWO opleiding aan het Bogerman verschillende opleidingen gevolgd aan de Muziek Pedagogische Academie in Leeuwarden en later heeft hij nog een studie directie gedaan bij Lucas Vis. En als ik het goed heb heeft hij in totaal bij 6 verschillende orkesten gedirigeerd. Fanfare, maar ook brassband en de cantorij. Nu is hij nog dirigent in Scharnegoutum en bij ons in Heeg naast het lesgeven. Nou, dan ben je voor mij een aardig drukbezet man!
Muziek heeft hem nog veel meer gebracht! Het is een rode draad in zijn leven…. Via de muziek heeft Meine zijn eerste vrouw Minke leren kennen. Zij speelde bugel bij Crescendo. Samen mochten ze 3 prachtige kinderen krijgen. Helaas is zij op jonge leeftijd overleden. Huidige vriendin Violetta, met wie hij nog een kindje kreeg, is ook van de muziek! Ze speelt weliswaar niet zelf, maar is een hartstochtelijk luisteraar!
Ze hebben een brede belangstelling voor muziek waarbij grote orkesten, romantische muziek, jazz en pop een grote rol spelen. Toto, Billy Joel helemaal geweldig! Hij houdt niet van alle muziek, maar legt er de nadruk op dat je breed moet denken en ook eens iets buiten je eigen comfortzone moet beluisteren..
Wie wel eens naar Maestro heeft gekeken op de tv heeft gezien, weet dat het nog niet meevalt om met zo’n stokje te zwaaien!! Zo gingen de eerste stappen van Meine op dirigent gebied ook niet geheel vlekkeloos…. Toen broer Tjeerd stopte als dirigent in IJlst was dat een mooi moment voor Meine om te starten als dirigent. Vol goede moed, want hij had de hele zomer heel hard geoefend, betrad hij de zaal. De eerste slag: arm omhoog en arm weer naar beneden. En er gebeurde nietsss…… Ai!
Maar kijk nu eens! Je hebt een stel noten, zegt hij en daar ga je samen met het orkest een stuk muziek van maken. Daarvoor heb je elkaar nodig. Er moet een onderling vertrouwen zijn tussen dirigent en de muzikanten. Dat ontstaat door veel repeteren en goed luisteren. Naar elkaar en naar de muziek. Als dirigent ben je de verbindende factor zeg maar. Meine is degene die het overzicht moet houden. Zo ook bij het repareren.. Sorry?? Kleine uitleg: soms gaat de één iets sneller dan de ander of zit de één of de ander niet helemaal lekker wat toonhoogte betreft, dan is het aan de dirigent om dat even te fixen zogezegd. Even met z’n allen aanpassen op initiatief van de dirigent. De orkestleden zullen dat blindelings doen als er een basis van vertrouwen is. En of dat er is!!!
Voor het 100-jarige bestaan zijn in de afgelopen tijd spontaan verschillende commissies ontstaan om de verschillende evenementen te organiseren. Meine is overal bij betrokken, zeker wat de muziekkeuze betreft. Iedereen is hartstikke enthousiast bezig om er een echt groots feest van te maken! Het tekent Crescendo. Een hechte club van mensen, die graag met elkaar muziek willen maken. Allerlei mensen, allerlei leeftijden en een prima sfeer! Bijzonder, toch?
Zo langzamerhand loopt het tegen half acht en Meine gaat met een kopje koffie de zaal in, die langzamerhand gevuld wordt met mensen en instrumenten. Er wordt gelachen en gepraat, een beetje instrumenten stemmen, kortom een gezellig rommeltje. En dan gaat het langzamerhand beginnen. Eerst wat “dienstmededelingen” van Gerbrig en daarna een vrolijk geblazen “lang zal ze leven” voor Riemer Durk die jarig is. Maar daarna gaat het toch echt beginnen! De stukken muziek die uitgezocht zijn voor de reünie worden in gedeelten doorgenomen. Ik zit heerlijk achterin de boel een beetje te bekijken en te genieten. Wat leuk toch allemaal!! Gaat helemaal goedkomen!! Veel plezier allemaal!
Agnes de Groot
Reactie van Meine op de reünie van 13 april:
Afgelopen zaterdag hebben we een prachtige dag beleefd. Naast het mooie weerzien met velen was het voor mij als dirigent heel bijzonder om samen met Bernard samen met zoveel “oudgedienden” te musiceren. Normaal sta ik zelden op een verhoging maar nu had ik het genoegen om vanaf een ereplaats dit hele orkest in volle actie te bewonderen, bezig met muziek welke heel veel herinneringen oproept, zeker als even daarvoor dankzij de tentoonstelling heel veel “luikjes in de herinnering” open zijn gegaan.
N.B. En over de huldiging heeft hij het niet……..
