Harmen Haringa – Hegemer Folksdichter 25-05-1920 / 14-10-2000

18 juni 2020

in Verhalen

Harmen werd in 1920 geboren in een klein, schamel huisje achter de ‘Wijde Steeg’ (nu afgebroken). Hij woonde er met zijn ouders Klaas Haringa en Tietje Wispelwey, zijn broer Klaas en met zijn zussen Baatje en Hiske. Ondanks het lekke, tochtige onderkomen, waarin elk sanitair ontbrak, had hij dierbare herinneringen aan zijn ouderlijke woning. Een kind hoeft klaarblijkelijk niet in een paleis te wonen om zich ‘thuis’ te voelen.

Zijn jeugd was er een van armoede. Er was bv. geen geld om Harmen door te laten leren. Acht jaar lagere school was het hoogst haalbare. Als 14-jarige werd hij naar Osingahuizen gestuurd om daar te gaan werken in de zuivelfabriek. Hij werkte lang in de zuivel en klom op tot chef kaasmaker.

Na de oorlog, die hij gedeeltelijk doorbracht in Lemelerveld (Ov), ontmoette hij zijn oude buurmeisje Eke Hofstra weer. Zij trouwden en gingen wonen aan de ‘Rintjepoel’ achter ‘it Fabryk’. Na weer een korte uitstap naar Overijssel, belandde het jonge gezin in Oldeboorn en daarna in Franeker. Maar het verlangen naar de Súdwesthoeke bleef en de laatste jaren van hun leven brachten Harmen en Eke door in Sneek. Vlak bij zijn geliefde Heeg!

Het gebrek aan scholing speelde altijd een grote rol in het leven van Harmen. Maar toch weerhield het hem niet om zijn talenten te benutten en zijn liefde voor Fryslân te laten blijken. Harmen schreef !!! Verhalen, romans, kinderboeken en gedichten….. Héél veel gedichten! Allemaal in het Fries want hij had ondertussen zijn Fryske aktes gehaald.

Zijn grote voorbeeld was Rintsje Klazes Zijlstra, óók een volksdichter uit Heeg. De bewondering voor zijn vroegere dorpsgenoot leidde tot het samenstellen van de bundel: ‘Neiklank fan ’t ferline’. In 1980 kwam ook Harmen z’n droom uit. Zijn eerste gedichtenbundel werd uitgegeven: ‘Wylde Blommen’. Er volgden meer bundels en tot aan zijn dood is hij blijven dichten.

Harmen reisde graag maar toch bleef Fryslân voor hem ‘it bêste plak’ op ierde’! Hij hield van de Friese taal en zijn liefde voor Heeg is in veel van zijn gedichten terug te vinden. Het oude Heeg bestaat niet meer maar Harmen is teruggekeerd naar het dorp van zijn jeugd. Hij ligt begraven op het kerkhof van de Hagha kerk, naast zijn vrouw en bij zijn familie.

1980: Wylde Blommen *

1981: Ikel en Boekel ûnder de reuzen : kinderboek *

1983: Fuotprinten nei kimen fan hope *

1984: Neiklank fan ’t ferline : samengestelde bundel Rintsje Klazes Zylstra ?

1989: Weagjend libben ( eigen uitgave) *

* Niet meer te verkrijgen

 

Reade Wolkens (geschreven in 1983, had ook nu geschreven kunnen zijn…)

 

Wat wolle Sil it wetter Eangst
jimme sizze, heger as waret om ús hinne!
reade wolkens de lippen komme? Alle minsken
oan in Of sykje om in
koperen loft? wurdt de glêzen Hân…!
reinbôge
It is faaks ta in brêge?
dat de tiid
hast om is?

Zoals bekend kon de opening van de gedichtenroute met de gedichten van mijn vader Harmen Haringa op 25 mei dit jaar door Corona niet doorgaan. Om zijn 100ste geboortedag niet helemaal aandacht loos voorbij te laten gaan, hebben wij, zijn kinderen, hem herdacht.  Naast het leggen van bloemen, hebben wij het gedicht ‘Reade Wolkens’ gelezen. Het geeft een treffend beeld van de tijd waarin we leven.

Op foto van links naar rechts: Simon Haringa, Tytsia Haringa en Klaas Haringa

Hartelijk dank en groetnis,

Simon Haringa