De Veer van Paul van Schaick

7 juni 2021

in De Veer

We, Sandra Teerink en ik, verhuisden op 16 december 2016 naar de Wilheminawyk 4 (toen nog 2 en 4). Het ene huis met een garage in de tuin van no 3 het andere met een ligplaats in de Weisleat, beiden met recht van overpad. De garage voor de Eend en bij de ligplaats hoorde een Oostzeejol, nu JOL genaamd. Die was helemaal alg groen maar wel compleet met tuig en zelfs waddenkaarten uit 1982. In het vaarseizoen ligt deze op de Weisleat in een box aan de Weisleat. Ook namen we van Joke Tekstra een motorbootje over dat nu onder de naam van HINNE EN WER heen en weer vaart van Wilhelminawyk naar onze ligplaats bij ZEILAND HEEGERMEER waar nu onze sleper/ijsbreker EIDER ligt. In begin zeventiger jaren begon de familie Versloot (moeder El, vader Jan en twee zoons Leo en Erik) een Zeilschool op de Gouden Boaijum tegenover de jeugdherberg.

Leo en ik deden allebei biologie aan de SOL (Stichting Opleiding Leraren in Utrecht). Naast biologie deed ik wiskunde en maakte veel muziek, Barok, Jazz, Folk. Ik speel blokfluit, dwarsfluit, klarinet, saxofoon, trekzak, gitaar en ik zing. (ik heb ook een bevoegdheid muziek voor het middelbaar onderwijs). Ik werd verleid om naar Heeg te komen met onder andere het feit dat er een tafeltennistafel was. Het zeilen zat bij ons in de familie op dat moment hadden we een Vermeulen schouw op Loosdrecht dus wat betreft zeilen kwam ik niets te kort. Tot mijn verrassing stond in de boerderij een klavecimbel waarop Jan, de vader van Leo, speelde. Ik had altijd mijn dwarsfluit en muziek bij me en dit heeft ertoe geleid dat we 43 jaar samen muziek hebben gemaakt. Vele kleine concertjes werden er verzorgd, onder andere in de grote ruimte van de boerderij. Jan was ook een bekwaam organist en zo hebben we in vele kerken in Friesland gespeeld ook in Heeg, maar het meest in Sandfirden met het Bilts Barok Consort.

Naast zeil les heb ik bijna alles gedaan wat er te doen was, boten opknappen, zeilen repareren na een dag harde wind (we begonnen met gehuurd materiaal), zelfs toen door ziekte de keuken gedraaid moest worden schrok ik daar niet voor terug (maar 60 is toch iets anders dan 4, ik deed de recepten van mijn moeder x 15). In diezelfde tijd kwam ik terecht in Muiden waar een schipperscursus werd gegeven door Frans Eisenloeffel. Daar ik met mijn gitaar en liedjes voor veel sfeer zorgde werd ik al snel tot schipper benoemd. En ach een skûtsje of een schouw wat maakt het uit. De zeilschool was lid van de WSH en op onze vrije zondag deden we mee met wedstrijden. Met de Centaur werden we een keer eerste. Bij de prijsuitreiking in de T&T bar kwam ik in contact met de bemanning van een BM van zeilschool het Molenhuis uit Woudsend. Zij waren een skûtsje aan het tuigen en hebben uiteindelijk vanuit Groningen 10 weekenden schipperscursus gedaan in Muiden. Toen het optuigen klaar was heb ik met hun de Maidentrip gedaan en bij het droogvallen op Engelsmanplaat gezegd: Als je hem ooit wil verkopen wil ik hem wel hebben, maar dan haal ik die verlenging van 2,5 meter er tussen uit.

In 1984 was het zover. Ingekort bij Blom in Hindeloopen, nieuw tuig van Molenaar, en op de naamborden DRIE GEBROEDERS 1911 UTRECHT. Meteen in 1985 strontrace varen. Uiteindelijk vijf keer gedaan. We voeren dat skûtsje met zijn beiden: mijn toenmalige vriendin, Cornelie Ploeg en ik, dus een strontrace met vier was pure luxe. We wonnen de prijs voor de minst gebruikte motorminuten (0 min). Toen we een paar jaar later definitief bij de zeilschool gingen liggen is UTRECHT in HEECH veranderd. Die CH maakte dat we vaak in het Fries aangesproken werden. Ik kan die taal goed verstaan en lezen, bij het spreken heb ik mijn aarzelingen: er zijn zoveel soorten Fries. Cornelie is in 1994 bij Reid op de vuurtoren van Workum gaan wonen. Mijn volgende partner Marieke had drie zoons, dus dat paste mooi bij de DRIE GEBROEDERS.

Heeg is een mooi vertrekpunt, we gingen vaak naar het Hofmeertje of de Hop bij Sandfirden. Aan boord waren 10 kooien, dus er waren vaak gasten mee. Twee keer heb ik een sabbatical genomen en met de DRIE GEBROEDERS gereisd via het wad naar de Oostzee in de zomer en in de winter door de Franse kanalen op de motor. Het voor Frankrijk gemaakte opklapbare stuurhuisje staat nu achter ons huis als rookhuisje. Door Berlijn en Parijs varen hoort bij de hoogtepunten.

In 2007 kwam de HOOP OP ZEGEN, een paviljoentjalk uit 1910 te koop en verkocht ik mijn huis in De Bilt om aan boord te gaan wonen. De piano ging ook mee. Met dit schip had ik al in mijn Eisenloeffeltijd met gasten gevaren. De laatste 10 jaar lag zij in Rotterdam als woonschip. Met behulp van foto’s en een zeer bekwaam bevriend ijzerwerker het schip weer teruggebracht naar de staat van 1930, het jaar van de inbouw van de eerste motor, en opnieuw getuigd.Na een half schooljaar Texel kwamen we via Edam weer in Heeg te liggen. In 2009 ben ik met Sandra getrouwd in Purmerend, een jeugdliefde en zeilmaatje. Onze bruiloft werd natuurlijk gevierd op Zeilland Heegermeer, perfect verzorgd door Hannah en Leo. Onze huwelijksreis was met de DRIE GEBROEDERS naar het Hofmeertje. Waarna ze is verkocht en nu als GEERTE ROSA door het leven gaat.

Wegens een Auto-immuunziekte (Sarcoïdose) ben ik met mijn 60ste met keuzepensioen gegaan. Vaak reed ik op en neer van Hoorn naar Heeg en op een gegeven moment leek het ons logisch in Heeg te gaan wonen met als consequentie dat Sandra tot haar pensioen drie dagen ging forensen. Het werd de Wilhelminawyk waar twee huizen naast elkaar te koop kwamen. Gebrek aan energie maakte dat we de HOOP OP ZEGEN geruild hebben voor de EIDER voormalig UQ4. De HOOP OP ZEGEN vist nu onder zeil als UQ4 VERANDERING vanuit Lauwersoog. Inmiddels is mijn energie weer redelijk op peil door een goede therapie.

In Heeg heb ik veel mensen leren kennen door in de activiteitencommissie van It Heechhûs en in het bestuur van buurtvereniging Tusken it Wetter te gaan. Ook het regelmatig uitlaten van een oppas hond heeft daar zeker toe bijgedragen. Ook Bridgen levert leuke contakten op. Tijdens mijn wandelingen maak ik veel foto’s, af en toe te zien op Facebook (fries landschap #Heech en natuur in Friesland). Ik maak inmiddels weer muziek met het trio Plamure: piano, cello en fluit/blokfluiten. Met de pianist heb ik in mijn Utrechtse tijd al 12 jaar samen gespeeld en opgetreden. Hij ging in 2003 al naar Molkwar. We maken Barok en Salonmuziek en openen dit jaar het seizoen van de Spylder in Warns op 19 september (coronavolente). Heel prettig vind ik dat men elkaar begroet in Heeg, in ieder geval buiten het zomerseizoen. Dat trof me jaren geleden al aangenaam dat ook de kinderen die je tegen kwam gewoon hoi zeiden.

Als we niet met de EIDER of de JOL onderweg zijn kan je ons nog treffen in twee trapkano’s van het merk Hobie die ook nog kunnen zeilen met een rood en een blauw zeiltje, ideaal voor een rondje Poelen of een tochtje Luts. Ook in deze rare coronatijd is Heeg ideaal, je kan een rondje Heempark doen of wat rond huis scharrelen, kippen houden, varen, schaatsen of fietsen met E-bike of tandem. Er is voldoende winkelaanbod met de COOP, slagerij Wierda, drogist de Jong enz…. Wat in Heeg kan, doe ik daar, zo maakte Pier Piersma nieuwe zwaarden, Jan Miedema de fokkehuik en mastkleedje, Scheepsmotoren Heeg loste motorproblemen op, Jouke van der Heide en Piet Hettinga vernieuwde het platte dak en goot, Attema zorgt voor onze auto en benzine, Kooistra en Kuiper voor onze E-bikes en buitenboordmotor, Veensta-Voolstra voor 1001 artikelen, Piso voor technische zaken en we hebben de diverse horeca-gelegenheden alle uitgeprobeerd. De verdere verbouwing gaan we met onze buurman Cor Flapper en Boubedriuw Heech doen dit najaar.

Kortom wij gaan hier niet meer weg.

Ik geef “de veer” door aan Luuk Klinkert van “Eterij de Notaris” Harinxmastrjitte 57.