Uitvaartverzorging

It wie ein novimber doe’t ik telefoan krige fan immen út ús doarp. Sy begelied swangeren yn it proses nei de berte fan harren bern. Sy hie kontakt mei in stel da’t harren earste poppe ferwachte. In spannende en moaie tiid bruts oan, oan’t it momint dat de befalling in oare wending krige…

It earste kontakt

Yfke wie berne, in prachtige befalling fertelde de mem my, oant it momint dat der sa’n 18 helpferlieners stiene yn de keamer fan harren hûs. It gie net goed mei Yfke en sy kaam 3 dagen nei har berte te ferstjerren. We rekken yn petear en tochten hoe’t wy op in intieme manier ôfskied nimme koene fan Yfke. Want dat fertsjinne sy, sy is it moaiste bern fan de hiele wrâld, fertelden de âlders my. En sûnder myn eigen bern tekoart te dwaan,….Yfke wie in prachtich famke! Alles derop en deroan, spitich dat sy net langer op dizze wrâld bliuwe mocht.

De wûnderdoaze fan Leo

Myn wurk bestiet foar it grutste part út it ûntsoarchjen fan de famyljes dy’t ik helpe mei. Sa krigen we hieltyd mear ideeën foar it ôfskied fan Yfke. De heit woe graach ballonnen oan de flagge thús hingje, want; hja wiene wol grutsk op harren famke. Fansels die ik de auto los, en helle in heliumbus op om de ballonnen te follen mei dit guod. Sa helle ik hieltyd guod út myn auto, en neamde de mem it al de wûnderdoaze fan Leo. Kearskes op tafel, myn frou makke prachtige foto’s fan dizze dei en sa wie it in intens ôfskied.  “Yfke hat in die trije dagen in protte betsjutten foar de leafhawwende minsken om harren hinne. Se hat de famylje hechter makke”

Musyk

De dei fan it ôfskied wie yn’e húskeamer fan de âlders fan Yfke. Kearskes oan, we praten mei inoar, de mem hie oer de ôfrûne dagen harren gefoel op papier set, en dielde dit mei ús allegearre. In trien rôle oer myn wangen, sa kaam dit binnen. En doe de muzyk, Yfke moast witte dat de musyksmaak fan Bruce Springsteen dochs wol by de mem fuortkaam. We setten it nûmer ‘Human Touch’ op, lekker lûd, en de heit en mem fan Yfke pakte har op, ticht tsjin inoar oan en dûnsje troch de keamer. It is in momint dy’t ik net gau ferjitte sil. Yfke sit yn ús hert, de moaiste Yfke fan de wrâld!

 Fansels is dit berjocht yn gearwurking mei de famylje fan Yfke opset.

Elkenien fertsjinnet in ôfskied mei in goed gefoel. Wy binne der foar jo om dit klear te krijen. Mear witte? Skilje ris mei ús.

Waarme groet út namme fan Heslinga Utfeartsoarch, Leo Boermans

Het is alweer 4 jaar geleden dat mijn vader is komen te overlijden en dat bracht mij in gedachten terug naar de zomer van 2016. Op de vroege ochtend van 20 juni word ik gebeld met het nieuws dat mijn vader komt te overlijden. Na een terminaal ziekbed van ruim zes weken zou hij dan nu eindelijk verlost worden. Ik ga op pad, zoals ik vaker doe, nu echter voor mijn eigen vader en met mijn vrouw aan mijn zijde. Onderweg krijg ik een telefoontje van mijn broer; mijn vader heeft zijn laatste adem uitgeblazen.

Verlost van ziekbed

Bij aankomst in het verzorgingstehuis van mijn vader zijn ook mijn broer en schoonzus aanwezig. We omhelzen elkaar en zijn blij dat mijn vader verlost is van dit lange ziekbed. Ik begin, geholpen door mijn broer, met het verzorgen van mijn vader. Bij het sluiten van de ogen en de mond wil mijn broer liever niet aanwezig zijn. “Zal ik je dan helpen?”, vraagt mijn vrouw.

Ogen zeggen zoveel meer

Op dat moment voel ik wat velen van mijn dierbaren mee moeten maken. Het sluiten van de ogen, de ogen van mijn vader die mij mijn leven lang hebben aangekeken, die mij gestuurd hebben op momenten dat ik sturing nodig had, ogen die trots sprankelden bij mijlpalen in mijn leven… Deze ogen ga ik nu definitief sluiten.

‘Dit doe ik vaker, maar nu raakt het mij zoveel meer.’

 Afscheid van zijn laatste woonhuis

Op de dag van de uitvaart halen we mijn vader op bij zijn laatste woonadres, in het verzorgingstehuis dus. Bij het verlaten van het pand staan alle betrokken verpleegkundigen in een erehaag. Zoals ik ook doe voor de families voor wie ik werk, sta ik ook hier stil bij het feit dat zij een bewoner moeten loslaten. Ik zet de uitvaartkist centraal tussen de verpleegkundigen en bedank ze voor hun goede zorgen. Dit doe ik vaker, maar nu raakt het mij zoveel meer. Ik veeg een traan van mijn wang en we gaan op weg, op weg naar de laatste rustplaats van mijn vader, en dat is in het graf bij mijn moeder.

 Warme groet Leo Boermans;

uitvaartverzorger bij Heslinga & de Vries Uitvaartzorg