De Veer van Ben en Lieneke van der Veen

7 september 2011

in De Veer

Ben en Lieneke

Hallo lezers van de Sylboade,

Onze buuf Anneke heeft ons gevraagd om ‘De Veer’ van deze maand over te nemen en dat voelt als een eer. Ben en ik wonen deze zomer alweer 10 jaar in het ‘meest bezochte doodlopende straatje van Heeg’ en hebben het in ons buurtje erg naar ons zin.

Voorjaar 2001 voer ik met mijn skûtsje langs de woontjalk op het hoekje bij de Spinnekop, de ramen waren eruit en er lagen kleden over. Op de loswal hoorde ik waar de bewoner werkte. Rond koffietijd daar binnengestapt en gevraagd wie er op dat schip woonde. Of diegene zijn schip niet wilde verkopen, zodat ik daar met mijn skûtsje zou kunnen liggen. Hilariteit alom! Ben, met z’n klompen knus bij de kachel, stelde zich voor en antwoordde: ‘Nee, ik woon op het mooiste plekje van het Westelijk Halfrond en omstreken, daar ga ik niet weg’. Met z’n tweeën hebben we later die dag zijn schip bekeken. Het was gestraald, hij had zelf het staalwerk gedaan en was nu bezig met de kozijnen van de ramen. Hij woonde tijdelijk bij zijn broer in Oppenhuizen.

Hij bood aan dat ik die zomer wel met mijn skûtsje langszij mocht liggen. Veel mensen zagen het aankomen, behalve wij zelf, maar na 5 weken buurman en buurvrouw, woonden we samen op mijn schip! Een leefruimte van 6.5 bij 2.75m., een heerlijke tijd! Het schip was helemaal zelfvoorzienend en zeilend. We hebben veel samen gevaren, een tocht door Nederland gemaakt en we zijn regelmatig, op warme zomeravonden, nog even uitgevaren om voor anker te slapen op het meer. Op tijd de wekker gezet, het schip weer voor de wal en op tijd op ons werk. 1 nachtje vakantie dus! In 2007 zijn we getrouwd.

Helaas hebben we geen kinderen, om medische redenen. Dat is nog steeds een gemis. We genieten daarom extra van de kinderen om ons heen, van buren, familie en vrienden.

Wat betreft het schip van Ben: We hebben een nieuw bouwplan gemaakt en samen verder gebouwd. In 2004 is mijn schip verkocht en in 2005 konden we verhuizen naar de omgedoopte ‘De Buorren’. (De naam moet er nog steeds op..) Het is een heerlijk schip om op te wonen en is nog steeds varend. Al varen we eigenlijk altijd met onze ‘Buuf B’ (Victoire 22). Toch, heel soms als we een huisje, met schuur, aan het water te koop zien, komen we in de verleiding om te gaan kijken. Want we missen een schuur; om te klussen, voor onze rommel en de fietsen. Maar altijd als we weer terugkomen bij ons schip, beseffen we wat een heerlijk plekje we hier hebben. En die fietsen? Die staan al jaren gezellig bij Lieuwe in de schuur!

Ben is in 1958 geboren in Bozum als 2de in een gezin van 6 kinderen. Zijn ouders hadden een loonbedrijf. Toen Ben 5 jaar was verhuisde het gezin naar Uitwellingerga en begon daar een scheepswerf/ jachtverhuur. Ze bouwden o.a. de tornado 1 en 2, een degelijk en mooi gelijnd kajuitzeiljacht. Als klein jongetje, speelde hij op en aan het water tussen de in aanbouw zijnde schepen. Hij volgt een technische opleiding. Werkt voornamelijk in technische beroepen en de binnenvaart en komt na veel omzwervingen (Groningen, Rotterdam en Arnhem) in 1992 terug in Friesland. Hij gaat aan de slag bij Hoora; Polyesterwerk, rompen bouwen, afbouwen, RVS- en Aluminium-lassen, tuigen van de valk en… meedenken om steeds weer verbeteringen aan te brengen. Hij was daar kind aan huis en trots op het ‘produkt’.

Ik weet nog een ochtend, ik stond buiten in de kuip mijn tanden te poetsen, toen ik zag dat er een Hooravalk was gezonken in de haven. Dat riep ik naar binnen, het antwoord was ‘Dat kan niet, Hooravalken zinken niet’ (behalve dus als je cruciale ‘dopjes’ vergeet……….)

In 1993 koopt hij de tjalk (gebouwd in Drachten in 1923) ‘Sjoch Op Jo Sels’ van de familie Smit. Het grappige is dat het schip voorheen in Oppenhuizen heeft gelegen. De familie Smit organiseerde regelmatig jeugdvakanties en Ben is als klein mannetje nog wel eens mee geweest.

Vanaf begin ’90 is Ben in zijn vakanties jarenlang actief zeilinstructeur en kampleider op zeilschool ‘Pean’. Kinderen vertrouwd maken me het water en het zeilen, is een van zijn grote passies. Optimist en kleine zwaardboten zijn zijn specialiteit. Andere hobby’s? Kayak! (de Nederlandse band), gitaarspelen, fotobewerking, technisch tekenen en…… in het zonnetje voor anker op een mooi stekkie.

Ik ben geboren in 1965 als eerste in een gezin van 3 kinderen in de Betuwe. Mijn ouders hadden een autorijschool. Op mijn 7de kwamen we op een camping aan het water terecht in Noordwest Overijssel en had ik al snel mijn eerste zeilbootje. Met alle vriendjes en vriendinnetjes leerden we het zeilen van elkaar en zijn we later naar zeilschool geweest. Met vakantiewerk later heb ik mijn Volksboot 4.80 bij elkaar gespaard en kon ik eindelijk écht met de boot op vakantie. Met z’n zessen in 3 Volksbootjes naar Friesland, de eerste vakantie zonder ouders, geweldig!

Na de Hotelschool, via de stage, aan het werk in een hotelreceptie op Schiphol. Hartstikke leuk, maar na een jaar of twee begon het toch te kriebelen en heb ik op goed geluk mijn vaste baan opgezegd. Ik wilde een half jaar wat anders doen. Een paar dagen later ging de telefoon! Een van de campingzeilmaatjes wist dat Leo en Hannah Versloot een nieuwe medewerker zochten op hun zeilschool, tegenwoordig Z’eiland Heegermeer. Taken? Afwassen, onderhoud, grasmaaien, koken, de was doen, schoonmaken en… overzetten.

Hard werken, lange dagen maar erg gezellig en vrienden opgedaan voor het leven. Ik werd zeer welkom in hun gezin opgenomen en zou een half jaar blijven…. De roef van hun hotelschip is een paar jaar mijn huis geweest. Na 3 jaar ook zeilles gaan geven en vanaf 1995 als schipper op hun hotelschip gevaren. Met daarnaast ook het Beurtveer/ dagtochten bij Teun en Janna Lammers.

Langzamerhand werd duidelijk ‘Ik wil mijn eigen schip om op te wonen’. Daar was wel een vaste baan voor nodig. Ook dat lukte, via uitzendwerk bij Postbank, Leeuwarden, eerst in het callcenter en later als coach opleider. In 1999 was het zover en was ik de trotse eigenaar van ‘Lytse Jurre’, een skûtsje, een Barkmeijer Sneek uit 1905. Hobby’s: Zeilen, muziek, kamperen, fietsvakanties en lezen.

Begin 2007 hebben we de stap gewaagd, onze vaste banen opgezegd en voor onszelf begonnen. We hebben eerst meerdere dingen overwogen en uitgezocht; zoals de binnenvaart en naar het buitenland (Kroatië, Nieuw Zeeland). Tot het moment dat we de mogelijkheid kregen om ”t Dokje’ op jachthaven ‘Eendracht’ te gaan exploiteren. We hebben 3 goede en gezellige jaren gehad met de ‘meiden’ en de gasten (waaronder inmiddels een paar goede vrienden). De activiteiten breidden zich snel uit. Op een gegeven moment beseften we dat we teveel verschillende dingen deden. Dat frustreert, want je doet veel dingen dan half. We hebben een aantal activiteiten laten vallen en ervoor gekozen de dingen te doen die we het leukst vinden én die we sámen kunnen doen.

Ons bedrijfje staat sinds begin 2010 op drie peilers: Scheepsreparatie en -onderhoud, de vaarschool en lesgeven op de trekharmonica. Vorig jaar was echt een overgangsjaar. Nu merken we dat mensen ons alweer beter weten te vinden en… terugkomen.

Vaarles geven doen we allebei graag. We geven les op ‘eigen schip’ van Optimist tot kajuitzeiljacht en platbodem. Dat betekent: De klant huurt of heeft een schip, geeft aan in welk gebied hij wil varen en wat zijn leerwensen zijn, we maken samen met de klant een lesplan en geven gericht en persoonlijk les. Het is het wintersportidee. Gasten huren daar een huisje, huren of hebben ski’s en gaan naar een skischool voor les. In 2000 ben ik al gaan lesgeven op basis van dit idee. Een vriendin heeft toen de naam ‘Hart Voor Water’ bedacht.

De vaarschool is erg afwisselend. Zo gaf Ben gisteren les aan kids in de Pico en de Splash en stond ik vandaag op een grote schouw met een enthousiast echtpaar die graag het platbodemzeilen onder de knie wil krijgen. Afgelopen zomer hebben we samen met ‘Watersportpark Pharshoeke’ een mooi Optimisten-arrangement opgezet en samen met hen een paar Optimisten aangeschaft. Er is veel animo voor dit arrangement en we werken graag op deze manier met anderen samen.

Ook in de muzieklessen zit ontwikkeling. Afgelopen winter had ik, boven verwachting, 11 lesgroepen, van Sint Annaparochie tot Zwolle. In het Hemelvaartweekend werd ik gevraagd voor een driedaagse workshop op een groot festival. Razend spannend en een paar nachten van wakker gelegen. Het docentenconcert vond ik doodeng. Laat mij maar lekker lesgeven en samenspelen met mensen, maar op een podium? Pas toen dat optreden achter de rug was heb ik echt genoten van het weekend.

In de scheepsreparatie en het onderhoud doen we zoveel mogelijk klussen samen, maar Ben is absoluut de specialist! Hij heeft verreweg de meeste kennis en ervaring. Hij heeft ervoor gekozen om zich verder te specialiseren in het lassen en is nu in korte tijd bezig zijn certificaten te halen. Hij kan goed lassen en werkt erg precies, maar heeft nooit zijn certificaten gehaald. Inmiddels is de eerste binnen! Om nog meer klussen in de toekomst samen te kunnen doen, ben ik inmiddels ook gestart met de basisopleiding Tig-lassen.

De afwisseling van de verschillende seizoenen, het plannen, de lol als onze ideeën blijken aan te slaan en het sámen werken motiveert om op de ingeslagen weg door te gaan en er samen iets moois van te maken. Soms is het nodig om andere werkzaamheden aan te pakken, via een uitzendburo of bijvoorbeeld als postbezorger, dat doen we graag zolang we onze zelfstandigheid daarmee maar kunnen houden. Natuurlijk zijn er ook minder leuke dingen, zoals soms de onzekerheid over hoe een volgend seizoen gaat lopen.

Dromen? Ja, dat blijven we doen. Iets opzetten in het buitenland, met een schip de wereld rond of toch de binnenvaart??

Ik geef de ‘Veer’ door aan Fokkelien Attema. We kennen elkaar al jaren via het trekharmonica spelen. We maken graag samen muziek, ook al komt het er eigenlijk te weinig van. Ik heb respect voor de manier waarop ze gezin, eigen bedrijf en al haar andere bezigheden combineert. Fokkelien succes!

Ben en Lieneke van der Veen
www.hartvoorwater.nl