Hallo lezers,
Nu is het aan mij om een verhaal op papier te zetten nadat Lieneke mij had gevraagd om ‘De veer‘ van deze maand over te nemen. En zoals Lieneke dat vorige maand al schreef, dat voelt als een hele eer. Inmiddels wonen wij in oktober alweer 11 jaar op Osingahuizen. In 1972 ben ik geboren in Scharnegoutum als nummer 2 in het gezin van 4 kinderen. Mijn vader was werkzaam in Sneek als goudsmid. Mijn moeder was de spil in het gezin en in de avonduurtjes was zij aan het leren (kan me niet herinneren dat ze niet leerde). Later toen wij al wat groter waren is zij gaan werken bij de kinderopvang als administratief/financieel medewerkster.
Van Scharnegoutum naar IJlst en toen ik zeven jaar was, zijn we naar de Pietsje Polle in Oosthem verhuisd. Daar heb ik mijn jeugdjaren doorgebracht. Tussen de weilanden, 200 meter het land in. Dus helemaal geen watersport maar koeien en grasland. Na de basisschool op naar het voortgezet onderwijs. Eerst de landbouwschool gedaan en via de INTAS naar de opleiding Agogisch werk. Die heb ik met een diploma afgesloten en ben ik op zoek gegaan naar een baan. Als invalkracht ben ik eerst werkzaam geweest op het Fugellan te Sneek om daarna een vaste baan te krijgen in Wommels in een woonvorm voor mensen met een verstandelijke beperking.
Dit werk heb ik met heel veel plezier gedaan, mensen een zo’n optimaal mogelijke woon/ leefsituatie bieden met de mogelijkheid zich nog te kunnen ontwikkelen. Kwaliteit van leven staat bij mij hoog in het vaandel en is altijd de drijfveer in mijn werk geweest. En dan komt het moment om de baan op te zeggen, dat is niet zonder slag of stoot gegaan.
Toen ik op de landbouwschool zat, liep Auke daar ook rond. Samen naar het Labohem om koffie (wie heeft daar niet gezeten met een kop koffie en een tosti) en als we dezelfde tijd uit school kwamen, richting huis. Auke is na zijn schooltijd gelijk aan het werk gegaan bij Altenburg als loonwerker. We kwamen elkaar bij Drukwerk in de feesttent weer tegen en zijn vanaf die tijd bij elkaar gebleven. We hebben eerst in IJlst gewoond in de Willem Oppedijkstraat en ik kan zeggen met heel veel plezier. Toen wij in het jaar 2000 op de “pleats” gingen wonen, was dat wel een hele omschakeling. Auke zijn vader en moeder hadden een huis gekocht op de Tollewei en wij dus naar de Skou. Voor Auke een bekend stekkie omdat hij hier geboren en opgegroeid is.
Toen wij in IJlst woonden is Folkert in 1998 geboren, in 2001 is Anna Renate geboren en Idsard is in 2003 ter wereld gekomen om ons gezin compleet te maken. Met drie kinderen en een ongeregelde baan had Auke de beslissing genomen om ouderschap te nemen; hij werkte drie dagen in de week en de andere twee dagen was hij in en om het huis. Omdat bij Altenburg de nodige veranderingen plaats vonden, gaf Auke aan dat hij wel voor zichzelf wilde beginnen. Hij werkt drie dagen bij Altenburg en heeft eerst de overige dagen als kraanmachinist en landbouwwerkzaamheden ingevuld. Toen Altenburg naar de Lemmer is gegaan hebben wij de stap genomen om als zelfstandig koppensneller verder te gaan.
Hard werken, lange dagen maar nog geen moment spijt gehad. Wel was het gevolg dat ik daardoor mijn baan heb opgezegt en bij Auke ben ingestapt. Mijn werkzaamheden zijn de algehele administratie en als het zo uitkomt ga ik mee te koppensnellen en/of een rit op vrachtauto. In mijn vrije tijd ben ik bij de brandweer in Heeg, daar heb ik mijn vrachtwagen rijbewijs gehaald wat in het dagelijkse leven ook heel functioneel is.
Ook het traharmonica spelen vind ik heerlijk, zoals Lieneke al zei spelen we te weinig samen maar als we samen spelen is het ook super gezellig. Ik kan mijn eerste ontmoeting met de trekharmonica nog goed herinneren, het was op een inloopavond van de pûddelûkkers in Heeg en ik mocht even de trekharmonica van Piet gebruiken, die erg moest lachen omdat ik trekharmonica op de kop had. Inmiddels speel ik al een aardig deuntje op de trekharmonica en als we op vakantie gaan is het een vast item dat mee gaat op vakantie.
Fokkelien Attema op de trekker
Zoals menig Heegemer wel weet, gaan wij met trekker en caravan op vakantie, de trekkers is een gezamenlijke hobby waar Auke en ik veel plezier aan beleven. De eerste zaterdag voor Pinksteren wordt er door een aantal enthousiaste mensen de Skousteroldtimerdei georganiseerd. Zo zijn wij druk bezig om de laatste werkzaamheden aan de Fucks 301 uit te voeren zodat hij weer in originele staat kan draaien op de eerstvolgende Skouster-oldtimerdei
Ik doe het secretariaat van de Vrienden van de Krukas, een oldtimer vereniging met meer dan 300 leden. De leden hebben verschillende motoren, tractoren; eigenlijk te veel om op te noemen. De enigste vereiste is dat het materiaal een krukas moet hebben. Zo is er een lid die meer als honderd naaimachines heeft.
Dus eigenlijk wel een bezig leventje waar ik mij prima bij voel. Het is hollen of stil staan en dat stil staan daar hou ik niet zo van. Naast mijn dagelijkse bezigheden ben ik druk bezig met het behalen van mijn diploma vervoer voor derden om daar in de toekomst wat mee te gaan doen. En als ik dan nog een uurtje over heb, vind ik het heerlijk om mijn paard Hinderik te zadelen en dan even helemaal niets maar lekker erop uit.
Ik geef de “veer” door aan Marco en Hilda Vlas, wij hebben elkaar leren kennen op het Fugellan in Sneek waar we samen werkzaam zijn geweest. Samen ondernemen we dingen met veel plezier. Marco is druk bezig in zijn vrije tijd en is bezig met zijn carrière. Marco en Hilda veel succes!!
Groet,
Fokkelien Attema
www. attemakraanservice.nl
Fokkelien met paard Hinderik