De Veer van Anneke van Dieren

3 mei 2012

in De Veer

De veer kreeg ik van mijn goede vriendin én buurvrouw Jantien Roskam, dus nu aan mij de eer. Mijn naam is Anneke van Dieren – van der Sluis, ik ben in 1968 geboren in IJlst en woon in Osingahúzen. Als middelste kind in een gezin met 3 dochters heb ik een 5 jaar oudere zus Doetie en een 5 jaar jongere zus Jolanda. Allemaal geboren in IJlst en uiteindelijk alle drie gaan wonen in Heeg. Met mijn beide zussen heb ik een fijne, goede band.

Na de lagere school ben ik naar de Mavo gegaan. In het 3e jaar ging het mis, wegens teveel absentie (lees: spijbelen) heb ik een jaar langer over de Mavo gedaan. Je kon me in dat jaar veel vinden in bar La Boheme (nu café Mootz) en discotheek Celeste (nu Texas steakhouse), meestal koffiedrinkend en klaverjassend. Na de Mavo heb ik nog de 2-jarige Intas gedaan. Tijdens een stage in het Motel Bolsward kwam ik erachter dat de horeca me wel lag. Ik ben na de Intas gaan werken bij Restaurant v.d. Wal (nu de Walrus) en heb hier een prachtige tijd gehad. Maar na 13 jaar wilde ik wel wat anders en ben ik weer gaan leren. Bij GGZ Drenthe heb ik toen de opleiding tot verpleegkundige gedaan en ben in 2005 hiervoor gediplomeerd. Dit was een hele ommezwaai, vooral de eerste 9 maanden van de opleiding. Weer volledig naar school, ik woonde doordeweeks op de “zusterflat” in Assen en ging in de weekenden naar huis. Eerst denk je “oh jee, na 13 jaar weer volledig terug in de schoolbanken, op een flatje, ga ik dat wel redden!?”. Maar ondanks dat het pittig was, heb ik het zó naar mijn zin gehad. Ik denk dan ook met heel veel plezier terug aan deze periode!

Na mijn diplomering heb ik nog een jaar in de psychiatrie in Hoogeveen gewerkt. Sinds 2006 werk ik in Leeuwarden op de Terp voor Zienn Opvang en Ondersteuning. Ik werk hier 32 uur per week als begeleider op de Zorg Opvang met thuis – en daklozen. Een prachtige, uitdagende baan met een hele bijzondere doelgroep waarbij veel verslavingsproblematiek en psychiatrie voorkomt. Er is altijd wat te beleven en er is geen dag hetzelfde. De combinatie van het geven van zorg én begeleiding op verschillende leefgebieden binnen de Zorg Opvang is erg leuk.

Op mijn 17e ontmoette ik mijn man Peter in T&T (nu de Dokter) en na een “knipperlicht” verkering periode, zijn we inmiddels alweer bijna 22 jaar getrouwd en nog steeds erg happy met elkaar! Natuurlijk hebben we ook mindere, verdrietige tijden gehad. In 2000 bleek, na 3 IVF pogingen, dat wij geen kinderen zouden krijgen. Dit was een moeilijke en verdrietige tijd. Het krijgt in de loop der jaren een soort van plekje, maar het blijft wel een gemis. Ook in 2009, toen bleek dat ik borstkanker had, hebben we een moeilijke tijd gehad. Het jaar 2009 heeft voor ons in het teken gestaan van operaties, chemotherapie en bestralingen en het jaar 2010 van (geestelijk) herstel. We hebben in deze tijden veel steun gehad van familie en vrienden, dat is heel veel waard! Na mijn ziekte sta ik veel bewuster in het leven, ben meer gaan beseffen wat écht belangrijk is en probeer ik zo veel mogelijk te genieten. Het gaat nu gelukkig weer helemaal goed met me.

Peter en ik trekken er graag weekendjes op uit met de caravan. Onze vakantie in de zomer gaat steevast naar een warm land, meestal gaan we richting Zuid Frankrijk. Maar ook weekendjes weg met familie en vrienden doen we regelmatig en graag. Verder mag ik graag sporten (zumba, callenetics) en wandelen met onze Golden Retriever Senna. Ook een goed boek lezen, uit eten en kaart avondjes met vrienden vind ik heerlijk. Naar de sauna met vriendinnen is voor mij pure verwennerij en ontspanning, gewoon even lekker niks! Sinds kort zit ik in het bestuur van onze buurtvereniging ‘de Skou’, ook erg leuk om te doen. En last but not least, doe ik sinds 2005 wijnproeven in de Boeijer onder leiding van Truus de Ruiter. Dit is zo vreselijk leuk, leerzaam en gezellig. Nee, vervelen doe ik me niet, zoals al eerder gezegd; heel veel genieten……..

Ik geef de veer door aan mijn zus Doetie Altenburg