Het wordt vandaag, 17 juli, een prachtige dag, we gaan met onze kleinzoon van het mooie weer genieten. Zullen we naar Callantsoog gaan, ruim een uur rijden, of naar Makkum, daar ben je binnen een half uur.
Nee, we besluiten naar ons eigen strandje te gaan, daar zijn we zo, en met de spullen hoef je niet zo ver te sjouwen. Opa gaat met de auto volgeladen met stoelen, parasol en picknickmand alvast die kant op. Oma komt met Marwan op zijn fietsje. Zijn eerste fiets, waarvan we een aantal weken geleden de zijwieltjes hebben afgehaald. Trots fiets hij al zonder dat we hem hoeven vast te houden. Hij parkeert zijn fiets in de fietsenstalling, zo hoort dat. We genieten volop, van het water, het zand en de speeltoestellen. Rond vier uur vinden wij het mooi geweest, en gaan inpakken.
Eén ding is niet meer op zijn plaats, het fietsje van onze kleinzoon is verdwenen, wat een kater. Hij zegt verbaast en verontwaardigd: Het is toch mijn fiets? Wij balen enorm, dat mag duidelijk zijn.
Mocht u het fietsje gevonden hebben, of per ongeluk in de schuur hebben staan, dan vragen wij u om deze naar ons terug te brengen:
Het is een kinderfiets, blauw met geel en rood, met een groene toeter en een lieveheerbeestjes bel, beplakt met een sticker van Heeg en een sticker van een fietsenwinkel uit Drachten.
Ondanks dit gebeuren willen wij iedereen het strand van Heeg van harte aanbevelen, lekker dichtbij, niet zo onwijs druk. En dit jaar tijdens de schoolvakantie ook nog dagelijks knutselen, kortom, vooral toch genoten.
Vriendelijke groeten Gerda Verstraten en Dick Schrama,
trotse beppe en pake van Marwan