Viva Polonia – 3

21 oktober 2014

in Verhalen

Traditioneel is in Polen de zog. Naamdag van grote importantie, de verjaardag valt hiermee vergeleken letterlijk in het niet.
Ik mocht als geinviteerde gast aan een naamdagviering deelnemen, heb het genoten en weer eens bewijs van poolse gastvrijheid meegemaakt.

Het scenario:

Nauwelijks aangekomen klingt het: “Wytam, wytam….” hetgeen wil zeggen:     “welkom, welkom…” Handje geven, boeketje voor mevrouw, kusje links, kusje rechts – dan: Wodka.
“Stolat, stolat” – vrij vertaald: “Nog honderd jaar, nog honderd jaar.”
Daar moet op gedronken worden!
Hoog die glaasjes onder het motto: “éénmaal is géénmaal, tweemaal is meer,”
Er wordt niet geteld, alleen maar gedronken.
Het wordt een vrolijke boel, levendige conversatie, ietwat verwarrend maar ondanks mijn beperkte kennis van de poolse taal lukt het redelijk, de meeste gasten spreken Engels en de gastvrouw is lerares Duits.
Meerstemmig gezang; rijkelijk dissonanten maar feestelijk.

Na de derde, vierde, vijfde??? Wodka – ik raak de tel kwijt – komt de charmante gastvrouw met de Champagne voor een toast op haar schutspatrones.
Ik besef, dat het voorafgaande slechts de ouverture was.
Lustig koutend verplaatsen zich de gasten naar de eetkamer.
De tafel afgeladen met delikatessen.
Horse d´oeuvres, diverse soorten vlees, salades, kostelijke sauzen, de befaamde
Kiełbasa Krakowska (Krakauer worstjes) etc. etc……
Euforisch, ondertussen met licht glazige blik, scharen zich de gasten aan tafel.
De gastvrouw persoonlijk zorgt ervoor, dat je niet te bescheiden begint; in een ommezien zit je een weinig beduusd achter een met uitgezochte lekkernijen opgetast bord.

Na een collectief “smacznego.” (eet smakelijk) begint het culinaire gedeelte van het feest.
Het eten smaakt kostelijk, luchtige conversatie en een regelmatig: “Stolat!”
Na ongeveer een uur wordt de situatie “reciprok”, hetgeen wil zeggen:
de tafel leeg en de gasten vol!
De conversatie is ondertussen aanmerkelijk minder episch, hier en daar een weinig vaag, slechts “stolat” wordt nog zuiver gearticuleerd.
(Ter verduidelijking: “stolat” staat voor “prosit”)
Terwijl ik zit te peinzen om toch maar geheelonthouder te worden, serveert de gastvrouw het dessert en verkondigt stralend, dat het een eigen creatie is.

Het blijkt een machtige sorbet te zijn; alternatief zijn er diverse kaasspecialiteiten.
De hoffelijke gast neemt natuurlijk de sorbet, desondanks kies ik voor de kaas.
Dit wordt – vanwege mijn nationaliteit – geaccepteerd.
Onder het genot van een glas “Montepulciano” en af en toe een stukje kaas zit ik na te genieten.
De koffie wordt geserveerd en de eerste gasten nemen afscheid.
Na de gastvrouw hartelijk te hebben bedankt verlaat ook ik het gastvrije huis.

De koele avondlucht is een weldaad.
Ik vind meteen een taxi, die me naar mijn hotel brengt.

Viva Polonia!

H.H.Sept.2014