Beste Sylboade lezers,
De Veer werd mij aangeboden door Rian van Roeden en hiermee laat ik jullie dus kennis maken met een stukje van mijn geschiedenis.
Ik ben Beitj Huismans, geboren op 3 augustus 1949 te Hindeloopen, als derde dochter van Anne en Itte. Mijn slaapkamer keek uit over het IJsselmeer, richting noord, zodat ik ’s avonds het licht van de Brandaris kon volgen. Het was prima wonen in het kleine stadje, waar we veel tijd doorbrachten aan, soms op en vaak in de zee, zoals wij het nog altijd noemen. Ik ging naar de openbare lagere school en de doopsgezinde zondagschool en na mijn 12e in Sneek naar de mulo aan de Oude Koemarkt.
Mijn werkzame leven begon in het ziekenhuis in Sneek als laborante, na een paar jaar gevolgd door medisch secretaresse en weer wat jaartjes later als directie secretaresse bij een schoenengroothandel te Sneek. Vanaf de geboorte van mijn oudste zoon totdat de jongste op de kleuterschool zat heb ik me uitsluitend bezig gehouden met het gezin. Daarna heb ik me een behoorlijke periode bezig gehouden met de voorraad administratie van de afdeling verkoop bij Fisher Edelstaal te Sneek en als vrijwillige op school meegeholpen met schoolreisjes en de wekelijkse creatieve middag etc. Als laatste officiële functie heb ik nog ruim 10 jaar de administratie verzorgd voor een jachthavenbedrijf te Workum.
Rond mijn 20ste heb ik mijn eerste bootje gekocht, een Oostzee-jol, een zeewaardig bootje van 5 meter met een klein kajuitje met 2 slaapplaatsen. Ze voer het fijnst als het zodanig waaide, dat alle andere bootjes flink moesten reven, want dan ging ik sneller dan de meesten.
Op mijn 23ste verhuisde ik naar Sneek, op kamers aan de Bothniakade. Intussen was ik bevriend geraakt met Wiebe van Roeden uit Sneek (Vrijheid zeiler) en het voorjaar van 1974 kochten wij samen een boerderijtje in Offingawier, op ruim 20 are en gelegen aan een opvaart. Mijn moeder overleed eind april en begin mei moesten wij verhuizen. We zijn toen in augustus getrouwd, want het werd in het dorp niet op prijs gesteld om te hokken (ha ha). Ik ben moeder van twee zoons, Rian (Rink Anne, naar zijn beide opa’s) en Frederik (naar zijn oom van vaders kant) beide geboren in de boerderij. Mijn vader, die intussen bij ons was komen inwonen (ruimte genoeg), is in augustus 1981 overleden. Frederik was toen 9 maanden oud.
Na ruim 11 jaar hebben we de, inmiddels verbouwde, boerderij geruild voor een nieuwbouw woning in plan Malta te Sneek. Dit benauwde Wiebe te veel met de buren zo dicht op je lip, zodat we na een jaar of 3 vertrokken naar een woning op een hectare grond in Oudehorne. Prachtige plek met bos aan de oostkant en vrij uitzicht aan de westkant. Het enige water-achtige was een smal slootje rond het perceel. Ook het graven van een vijver voor de ganzen was niet genoeg om ons daar te houden en we gingen op zoek naar een huis aan het water. Van vrienden hoorden we dat er in Goïngarijp een nieuwbouw plan was met huizen aan het water en daar hebben we toen een royale kavel grond gekocht en voor de 2e keer een nieuw huis laten bouwen. We hebben ons toenmalige zeiljacht verkocht en zijn overgestapt op een sloep, waarmee we de Friese binnenwateren heerlijk konden doorkruisen.
Intussen verliep ons huwelijk al een tijdlang niet naar wens en in augustus 1998 was de echtscheiding ingeschreven bij de rechtbank. In de herfst van het jaar 2000 ben ik in Terherne gaan wonen, samen met Frederik, want Rian woonde toen al in Venlo. Dit was ook een gouden stek, met de tuin en het water op het zuiden. Daar heb ik mijn tweede eigen bootje, een sloep, gekocht en mijn hond zat al bij de boot als ik naar het kastje liep waar de sleutel in lag. Toen mijn hond (veel te vroeg) was overleden was voor mij de lol van het varen en zeker het alleen varen ook een beetje overleden.
Toen de jongens in 2007 de Jachthaven Gouden Bodem hadden overgenomen en ik zoveel mogelijk tijd in Heeg doorbracht om hun in die beginfase tot hulp te kunnen zijn, leek het een verstandige beslissing om het huis in Terherne te koop te zetten. Ik had toen de mogelijkheid om aan de haveningang een pand te kunnen kopen. Gelukkig ook weer de tuin en het water op het zuiden en hier ben ik half juli 2007 komen wonen.
Intussen ben ik Ame ( Hielpers voor Oma) van een meisje, Intty van bijna 9, een jongen (Maxime) van 4 en een klein manneke (Aaron) van net 1 jaar. Dit maakt mij tevens schoonmoeder van Bodil, moeder van de 2 oudsten en van José, moeder van de jongste.
Sinds een paar jaar ben ik hier bij de Pûdelûkers op les en dit is erg goed voor mijn sociale contacten, want het is een club met fijne mensen en een gezellige derde helft. Verder ben ik een liefhebber van schone natuur, wat terug te vinden is in mijn wildernis met een grote verscheidenheid aan beplanting en daardoor vol verschillende insecten en vogels, heb ik een uit de hand gelopen liefde voor ouderwetse (echte) kinderwagens. Ook creativiteit als schilderen en beeldhouwen heb ik wel gedaan en het handwerken kregen wij gratis bij de opvoeding. Zo nu en dan trekt een brei- of haakwerkje ook nog wel.
Kortom: vervelen doe ik me nooit, hoewel ik al een behoorlijke tijd alleen woon en soms denk ik wel, dat het leuk zou zijn om een maatje te ontmoeten om samen nog wat meer van het leven te kunnen genieten.
Ik geef de veer door aan Agatha Hobma.