Af en toe ben je wel klaar met al die tempels, je komt ze bij wijze van spreken op ieder straathoek tegen. Tijd voor wat natuur en rijden we naar Kameoka even buiten Kyoto voor een boottocht op de Katsura rivier. In een boot gemaakt van lichtdoorschijnend bamboe 
zakken we de rivier af. De 3 bemanningsleden sturen, roeien en bomen ons door woeste stroomversnellingen en tussen rotsblokken door. Door de prachtige natuur waar hoog tussen de bomen overal de blauwe regen bloeit, bereiken we na 2 uur varen Arashiyama. Hier maken we een wandeling door een indrukwekkend bamboebos, waarvan de iele stammen dicht op elkaar staan en vele meters hoog reiken. Natuurlijk staat ook hier een tempel, die ik links laat liggen en geniet ik er van de mooie tuin
rondom met de in blokken gesnoeide azalea’s in vele kleuren en de Zen tuin waarin het grind in een keurige lijnenspel geharkt is, daar loop je natuurlijk niet doorheen. Zen is een vorm van boeddhisme, waarbij de nadruk ligt op concentratie-meditatie om zo inzicht te krijgen in de eigen ware aard en de weg opent naar een bevrijde manier van leven.
Op de terugweg naar Kyoto stoppen we bij een theepaviljoen voor een theeceremonie. De schoenen moeten weer uit en in een sobere ruimte zitten we weer laag bij de grond. De theeceremonie, een traditie verheven tot kunstvorm, komt uit het Zen boeddhisme en vindt plaats volgens strikte voorgeschreven handelingen en gebaren. Met precisie en vele buigingen wordt de kom met afbeelding voor je neer gezet. Je mag niet bij de afbeelding drinken, je moet de kom eerst 2x linksom ronddraaien en in 3 slokken moet je de groene bittere drab opdrinken, lekker is anders…
’s Avonds gaan we naar een restaurant om een maika voorstelling mee te maken. Een maika (wordt alleen in Kyoto zo genoemd) is een leerling geisha, die als 14 jarige een zware opleiding van ca. 4 jaar volgt in o.a. zang, dans en conservatie. Een maika of geisha is een hoogopgeleide gastvrouw (en geen prostitué) in een restaurant. Onze tafels zijn weer gedekt met prachtige kommetje en schaaltjes waarin de gerechten als kleurrijke kunstwerkjes liggen. Op het podium voert de maika een ingetogen dans uit, waarna ze bij iedereen even een praatje komt maken. Ze is gekleed in een prachtige kimono, het haar kunstig opgemaakt, het gezicht en hals wit geschminkt, in de nek een driehoek vrij van make-up en de lippen tot kleine pruillipjes geschminkt.
We rijden met de bus zo’n 135 km vanuit Kyoto in noordelijke richting naar Miyazu aan de Japanse Zee. Hier ligt de 3,6 km lange en tot 110 m brede Amanohashidate zandbank begroeid met pijnbomen. We gaan met de kabelbaan naar boven en hebben vandaar een prachtige uitzicht op ‘de brug naar de hemel’, de betekenis van Amanohashidate, het behoort tot een van de mooiste panorama’s van Japan. De mythe wil dat op deze ‘brug’ de goden Izanami en Izanagi stonden toen ze Japan schiepen.
De koffers moeten weer op transport, want in de loop van de dag gaan we per trein naar Hiroshima, maar eerst gaan we met de bus 
naar Himeji aan de zuidoostkust. Hier bewonderen we het beroemde witte kasteel Himeji, door Japanners het ‘Witte Reiger kasteel’ genoemd. Het grootste van de nog 12 overgebleven feodale kastelen, in de 14de eeuw als fort gebouwd en in de loop der tijd een paar keer uitgebreid. Op het terrein laten als samurai uitgedoste mannen oude tijden herleven en daarnaast houdt een oudere man met rondom hem een tiental kleurrijke katten een inzamelingsactie voor zwerfkatten. Voor een winkel of restaurant zie je vaak een gelukskatje 
(maneki neko) met een wuivend linker pootje als ‘wenkende’ om klanten binnen te halen. Een katje met een wuivende rechterpoot zou geluk en rijkdom brengen… Een legend over de herkomst: Een oude vrouw moest vanwege geldgebrek haar kat verkopen. De kat verscheen vervolgens in haar dromen en vertelde haar dat ze beelden van hem moest gaan maken en verkopen. Dit werden de maneki’s en de vrouw werd erg rijk.
Met de Shinkansen Nozomi racen we met 300km p/u van Himeji naar Hiroshima. Een bus brengt ons naar de ferry naar het eiland Miyajima voor de kust van Hiroshima. Het tempeleiland is beroemd om de in het water gebouwde vermiljoenrode shinto tempel Itsukushima Jinja en torii. De torri is 16 m hoog en 23 m breed, de holle dwarsbalk is gevuld met keien en door de 
zwaarte blijft de torii staan. Bij eb valt hij droog en kun je er onderdoor lopen. Met de kabelbaan gaan we naar de 530m hoge Mnt Misen vanwaar je een schitterend uit zicht hebt op de Japanse Binnenzee met talloze eilanden.
Hiroshima is een moderne en groene stad, en zou je niet zeggen dat hier op 6 augustus 1945 de stad volledig weggevaagd werd door de 1ste atoombom. We bezoeken het voormalige skelet van de Industrie Promotiehal met de A-bomkoepel, de enige overgebleven ruïne. Wandelen door het Vredespark met de Vredesvlam, Vredesklok, die je kunt luiden, 
het Children’s Peace Monument, waarop een meisje haar handen uitstrekt naar een kraanvogel, een Japans symbool van hoop en vrede. Het meisje, een slachtoffer van de A-bom, kreeg leukemie en geloofde dat ze zou genezen als ze 1000 kraanvogels zou vouwen… Het monument is altijd behangen met kraanvogels gemaakt door schoolkinderen uit heel Japan. In het museum zie je de gevolgen van de bom doormiddel van foto’s en persoonlijke bezittingen. Het is een indrukwekkende ervaring om dit te zien en hier te zijn.
De trein brengt ons zo’n 420km verder in Nagasaki op het eiland Kyushi. Qua natuurschoon een prachtig eiland, waar we vanwege de aardbeving niet veel van mee krijgen. Beppu met de veelkleurige kokende bronnen komt vanwege schade te vervallen.
Als we ’s morgens wakker worden plenst en stormt het en kunnen we een wandeling in Glover Garden wel vergeten. Hier staat de villa van de Schot Thomas Glover, die de eerste spoorlijn van Japan bouwde en de scheepsbouw opzette. Aan de baai van Nagasaki liggen de kolossale Mitsubishi scheepswerven. We bezoeken ook hier het indrukwekkende A-bommuseum ter nagedachtenis aan de bom die de stad op 9 aug. 1945 van de kaart veegde.
Interessant is het Cultureel Historisch museum, hier zie je o.a. de banden die Japan had met de Portugezen, Engelsen en Nederlanders ten tijde van de VOC. Gelukkig wordt het ’s middags droog en bezoeken we het eilandje Deshima, waar veel gebouwen uit de VOC gerestaureerd zijn. In de 17de eeuw toen Japan zich 2 eeuwenlang afsloot van de wereld mochten de Nederlanders op de VOC handelspost op het eilandje Deshima blijven. Via Nagasaki kwamen alle moderne dingen Japan binnen. Zo brachten de Nederlanders o.a. bier, chocola, fotografie, biljarten en de piano.
In Osaka nemen we afscheid van Japan, een land van contrasten, modern en traditioneel, wc’s met verwarmde bril en geïntegreerd bidet, slapen op een futon, plastic etenswaren in etalages, ijs in smaken rodebonenpasta en groene thee, heiligdommen die elke 20 jaar afgebroken en herbouwd worden ter bescherming voor boze geesten, jongens die hun ogen recht laten zetten, fooien niet geaccepteerd worden, mondkapjes gedragen worden om een ander niet te besmetten… Een bijzonder land!
Mariet Swart