We hebben het dan over Piter Jukema, dorpsgenoot. Sinds 4 december 2018 mag hij zich officieel arsjitekt noemen. Fries in hart en nieren! Als klein jongetje zijnde moest hij eens opschrijven wat hij later wilde worden als hij groot was. Hij schreef op: arsjitekt, sporter of boer.
Nogal kras dat we nu kunnen constateren dat nummers 1 en 2 in ieder geval zijn uitgekomen! En nummer 3 zou natuurlijk nog altijd op zijn weg kunnen komen want hij komt uiteindelijk van een pleats….
Het sporten doet hij nog steeds. Kaatsen doet hij bij de Boppeslach in de Hommerts. De krans heeft meerdere malen aan de voordeur gehangen. Hij geniet van het spel en de gezelligheid van de vereniging. Zoals hij zelf zegt: een vrolijke nazit!
Maar het gaat natuurlijk om nummertje 1. Wat Pieter in zijn kop heeft zit dus duidelijk… nergens anders! Want na de MTS Bouwkunde werd het de HTS en daarna achter de tekentafel bij Grunstra Architecten in Bolsward. Daar heeft hij een bak ervaring opgedaan. In de jaren tussen 2007 en 2009 is daar een opleiding Restauratie van oude gebouwen en monumenten aan de Hogeschool in Utrecht bij gekomen. Tijdens de laatste crisis kreeg de architectuur het ook zwaar en dat had tot gevolg dat Pieter in 2011 geen baan meer had. Maar….. bij de pakken neerzitten is geen optie en dus werd hij ZZP er! Ha!
Uit de opleiding in Utrecht kwamen een paar goede contacten met de “monumentenwereld” voort en daardoor ook wat mooie opdrachten. Mooi zo! En toen heeft Pieter bedacht dat het tijd werd. Hij heeft zich aangemeld bij het architecten register in Den Haag. Op basis van gerealiseerd werk kun je daar toestemming krijgen om examen te doen. Zo gezegd, zo gedaan, het einde is in zicht…. Want die toestemming kreeg hij natuurlijk zo.
Dat examen bestond uit praktijk en theorie. De theorie werd een scriptie schrijven over een opgegeven onderwerp. Hier betrof het een 3-tal scholen in Den Haag ( ooit wel eens een scriptie moeten schrijven? Brrrr….)
Het praktijkgedeelte bestond uit het maken van een ontwerp voor een school rekening houdend het alle eisen, voorschriften en wensen. Hiervoor kreeg hij 2×4 dagen de tijd. Nou, ga er maar eens aanstaan! Want na die tijd mag je wel eventjes je plan voorleggen aan een commissie van 5 architecten die daar natuurlijk zeer kritisch naar gaan kijken. O ja, je mag/moet jezelf wel verdedigen hè…. Maar gelukkig is dat allemaal prima gelukt en dus hebben we nu :P.Jukema,arsjitekt.
Het aanpakken van oude gebouwen en monumenten is toch iets heel speciaals voor Pieter. Kijk maar eens naar het paviljoentje aan het water in Woudsend! Je kunt het niet missen als je naar de brug vaart. Ik kijk er elke keer met veel plezier naar. Het in ere houden van de buitenkant, maar van binnen gaat bij wijze van spreken alles op de schop(!) En natuurlijk gemoderniseerd zodat zo’n oud pand van allerlei “moderne gemakken” wordt voorzien. En het liefst energie neutraal! Want daar zijn we met z’n allen toch wel van doordrongen, toch? Pieter vindt dat we met z’n allen daar goed over moeten blijven nadenken en misschien de zaken met z’n allen aanpakken zodat we meer eenheid in oplossingen krijgen.
Over het algemeen begint een potentiële opdrachtgever met het speuren op internet naar een architect waarvan hij/zij het idee heeft op één lijn mee te zitten. Klinkt zo logisch als een deur natuurlijk, maar ja het is best wel lastig. Want je hebt iets in je hoofd en wie kan dat het beste vertalen naar een goed ontwerp? Je komt in contact en al pratend/tekenend ontstaat een concept. Als je dat eenmaal hebt is het zaak om daar zo dicht mogelijk bij te blijven.
Natuurlijk word je beïnvloed door allerlei factoren die op je weg komen. Zo werd een project voor de Fryske Gea volkomen veranderd doordat de staat van het pand veel slechter was dan eerst werd aangenomen. Het ging om een gebouw, dat als onderkomen voor het personeel moest gaan dienen. Uiteindelijk werd het nieuwbouw, waarbij de buitenkant wel zijn oorspronkelijke uitstraling behouden heeft en iedereen was er blij mee. “Hadden we meteen moeten doen”. Prachtig toch? De oorspronkelijke uitstraling bleef behouden.
Zo heeft Pieter ook de Synagoge in Coevorden aangepakt. Ook hier weer de buitenkant “onaangetast” maar binnen is er een moderne tentoonstelling ruimte ontstaan. Ook in ons dorp is Pieter actief. De uitbreiding van de basisschool is van zijn hand net zoals de nieuwe voetbal kantine.
Wat ik persoonlijk prachtig vind is dat Pieter nu ook in het aardbeving gebied in Groningen aan het werk is. Deze keer is zijn opdrachtgever een constructeur. Hij maakt daar plannen voor een voorhuis van een boerderij, dat gesloopt moet worden en in redelijk “oude” staat weer aardbeving proof opgebouwd moet worden. Geweldig toch?
Pieter werkt vanuit huis. Hij woont samen met zijn vrouw Marianne de Haan en hun 3 kinderen, Friso van 17, Maryse van 13 en Lidewij van 10 op It Fabryk. Vader heeft daar zijn eigen kamer want ja, meer dan een bureau met een PC heeft hij niet nodig. Op die PC staan prachtige maar ook zeer ingewikkelde programma’s. Want na het verhaal van het concept komen de tekeningen. Dat is het creatieve gedeelte. Uiteindelijk zal de constructeur de technische berekeningen maken. En daarna werkt Pieter alles tot in detail uit en ontstaat er een ontwerp waarin alles is beschreven zodat iedereen het snapt. Dus de tegelzetter kan er bij wijze van spreken precies uithalen hoe de tegels op de muur moeten komen.
Pieter vindt het heel belangrijk om nog even aan te stippen dat we met z’n allen verantwoord en duurzaam met onze omgeving moeten omgaan. We moeten respect houden voor onze oude gebouwen en monumenten. En omdat hij over het algemeen een zittend beroep heeft wil hij ’s ochtends graag even wat bewegen en buiten zijn. En dus brengt hij de kranten rond. Weet ik eindelijk wie mijn krant zo trouw bezorgd!!
Veel succes, Agnes de Groot
Met dank aan Piet Vlas