Linde van de Lindelaan
Linde, van de Lindelaan
Zie mij hier nu eens stokstijf staan
ik ben Linde…, van de Lindelaan
Wel verdraaid, door weer en wind, omgewaaid
daarop heeft houtkunstenaar Foeke K. mij toen verfraaid
Hoewel, toen ik daar zo lag, lag ik mij ineens af te vragen
schiep het mijn schepper wellicht een behagen
om zo rigoureus mijn takken af te zagen?
Mijn ledematen voor de kachel? Een bult kabouterhout erbij?
Van mij geen lindehoning meer, geen bij komt nog bij mij
Foeke ’s kunst doet het Heempark Heech meer dan verfraaien
maar ik sta als geworteld, kan niet meer naar u zwaaien
Dus laat mij hier nu maar stokstijf staan
want ik ben Linde…, van de Lindelaan
Hans A.