Wa Gerard wie? No dat wie in aardige jonge út it grutte boere gesin fan Hendrik Witteveen fan Lytshúzen. Gerard wie in bliere jonge, mar hy hie der ûngemak fan dat hy wat in ôfwiking oan syn rêch hie. Gerard hie nocht oan rymjen en dichtsjen, en dat die hy oer fanalles. Hy makke in gedicht oer de pastoar en ek oer syn leafste ko.
Mar Gerard woe krekt as alle jonges sa graach in bromfyts ha. En ek dêr makke hy in gedicht op.
En dêr kaam by, Gerard gie graach yn Heech nei fuotbaljen, en ek mei de klup yn de bus nei oare plakken wer spile wurde moast. En as se dan wer yn de bus nei hûs riden dan droech Gerard syn bromfyts gedicht foar yn de bus mei fuotballers.
En dat gedicht gie sa:
De brommer
Refrein En dan brom ik op myn brommer troch de buorren
En dan brom ik mei myn brommer oer de dyk
En dan brom ik mei myn brommer nei hus ta
En dan brom ik mei myn brommer nei ’t fabryk
| 1. Ik tel by myn maten net mear mei |
4. Al myn maten hawwe in faam |
| Se rinne allegear by my wei |
En ik stean hjir mar hwat by ús yn ’e daam |
| Se sizze my net iens goeie dei |
Dêr komme se wer oan, no is it even stop |
| Se sjogge my sels net iens mear oan |
Sjoch de famkes klimme der al efter op |
| Ik koe der wol tusken komme |
Och sûnder brommer is men ek gjin minsk |
| Mar dan moat ik mei hun bromme |
In brommer dat is ek myn iennichste winsk |
|
|
| refrein |
refrein |
|
|
| 2. Oars kocht ik ek in splinter nije |
5. No ha ik foar goed myn sin |
| Mar heit wol dat beslist net lije |
Omdat ik einliks bromme kin |
| Nou rin ik it doarp wat op en del |
Ik krij in brommer op myn jierdei |
| En de brommers dy meitsje my mar kjel |
Heit sei it tsjin my justermiddei |
| Och oare dingen hoef ik net |
Moarn bringe se him by my thús |
| Mar in brommer dêrfan ha ‘k ferlet |
Moarn ha ik in brommer yn ’e hús |
|
|
| refrein |
refrein |
|
|
| 3. Willem en Piet en Kees en Sjouke |
6. Juster ha ik myn brommer foar it earst prebearre |
| Sytse en Klaas en Jap en Bouke |
Mar it is alhiel mislearre |
| Sjoch se ris mei hun brommers fleanen |
Ik bin der mei tsjin de beam oan flein |
| En ik stean hjir mar te stean |
En myn brommer is út elkoar slein |
| Ik stean as in droege nozum |
Ik hoechde hjir allinne mar wat ferbân |
| Mar ik bin sa graach in Brozum |
Mar hie ik myn brommer noch mar hân |
|
|
| refrein |
refrein |
Deklamaasje +1960
Gerard woe de jeugd oansette ta sporten, dat is him yn Snits better slagge dan yn Heech. Gerard mocht net âld wurde, mar yn Snits fynt de familie wol us in blomke op syn grêf. De informatie komt út de map ‘Persoanen en ferhalen’, fan Heech fan Alds.
F.K.
In memoriam Stien Huismans.
In de vorige Sylboade spraken Hessel en Stien Huismans nog over hun plannen om weer eens in de bridge afspraken te duiken en beter te gaan spelen om zo eventuele degradatie te voorkomen. Helaas is dat niet meer mogelijk want op 1 maart overleed ons lid Stien Huismans.
In 1989 werd de Bridgeclub Heeg opgericht. Vanaf het begin zijn Stien en Hessel lid van de club geweest. Volgens Eleonora Huitema waren jullie in die begintijd één van de paren, die het meeste van bridge afwist. Het dertig jarig jubileum in september zal je helaas niet meer meemaken. Op de club was je altijd aanwezig met je lach en je commentaar op spelsituaties en op medespelers, altijd heel gedreven, zo direct en fel, geen plichtplegingen, altijd pats boem erin en met een hele duidelijke stem. Renske van der Werf noemde jouw de ziel van de club.
Je was enorm betrokken. Toen Harry overleed zocht je Itty steeds op, enorm veel aandacht bij het overlijden van Piet en onlangs nog bij de operatie van Griet. Uit ervaring weet ik dat bridgen met je echtgenoot als bridgepartner een stuk moeilijker is. Commentaar op elkaars spel en op het niet nakomen van afspraken kan heel verkeerd vallen en voor spanning en irritatie zorgen in de relatie. Men zegt weleens dat bridge echtparen elkaar aan het begin van de avond al welterusten wensen omdat het na afloop niet meer lukt. Ook bij Hessel en Stien zorgde dat regelmatig voor spanning en irritatie. Jij kon ook soms zo heftig zijn als je meende dat Hessel fouten maakte of de gemaakte afspraken niet na kwam. Hessel had het daar knap moeilijk mee. Hij vertelde dat hij wel eens heeft overwogen om van het spel weg te lopen als jij weer zoveel kritiek had. Toen Nynke en ik als beginnende bridgers lid werden van de club, was jij een ware coach voor ons. Het probleem om met je echtgenoot te bridgen kende jij ook.
Nieuwsgierig naar wat andere gespeeld hadden leunde je helemaal over de tafel heen om mee te kunnen kijken bij het invullen van de scorekaart. “Wat hebben de anderen gespeeld” wilde je weten.
Op maandagmiddag hielp je als vrijwilliger mee het dorpshuis schoonmaken, maar donderdagavond op weg naar de bridgeavond maakte je soms de lampjes in de stoep voor het dorpshuis nog even schoon.
Na afloop van iedere bridge avond bleef een groep bridgers nazitten aan de bar van het dorpshuis. Jij en Hessel zaten daar ook bijna altijd bij. Onder het genot van een drankje werden alle aspecten van het bridgespel nader belicht, maar ook de overige zaken van het leven werden daar besproken. Stien, we zullen je gezelligheid en je lach, je directe commentaar en je betrokkenheid met andere mensen enorm missen op de bridgeclub.
Ben ter Veen