Ik ben Martje de Hoop-Attema en ben 66 jaar, samen met mijn man Anne en zoon Cor werkzaam in ons bedrijf Garage de Hoop op Osingahuzen.
Woensdag 3 juli 2019 ‘s avonds acht uur heb ik samen met mijn man Anne ons “Rustpunt” aan de overkant van de straat afgesloten en we kijken nog even samen met onze buren naar de processie rupsen in de boom, dan krijg ik ineens een koud gevoel op de borst, dus ik zeg tegen Anne ik ga alvast naar huis het wordt me hier te koud.
In huis zet ik de TV aan want de WK dames gaat zo beginnen en ga koffie zetten, toch ben ik niet echt lekker en ga water opzetten voor thee, Anne heeft zich ondertussen gedoucht en de wedstrijd zal gauw beginnen, terwijl ik de thee zal halen ben ik onderuitgezakt voor het aanrecht. Een hartinfarct!
Anne hoort dat en vindt mij liggend voor het aanrecht, met een niet normale kleur, hij bedenkt zich niet en roept gelijk mijn beide zonen en belt 112. Cor begint met reanimatie en Feike-Anne belt zijn nichtje Marjanne dat ze snel moet komen, zij op haar beurt belt haar vader Douwe, dat hij met de AED moet komen naar Osingahuzen (Douwe woont naast de gemeentelijke werkplaats waar een AED hangt), zodat Marjanne gelijk kon doorrijden naar Osingahuzen. Er werd mij later verteld dat ik met een eerste schok van de AED weer zelf begon met ademen, ging ik met de ambulance naar het MCL in Leeuwarden waar ik werd gedotterd, er zat een propje, echter ze konden er niet goed bij komen, dus moest het met medicijnen opgelost, en ik zou een pacemaker krijgen.
De volgende dag mocht ik weer naar het Antonius in Sneek, daar verbleef ik 1 week op de hartafdeling, verder moest ik thuis herstellen, en behoefde geen Pacemaker. Gaat nu heel goed, heb alles weer op kunnen pakken, en heb geen uitvallen, en weet dat ik dat te danken heb aan het snelle handelen van mijn gezin en familie.
Ben zelf vanaf 1987 lid van de EHBO, later BHV erbij en ook de cursus met AED, en toen mijn zoon Cor thuis kwam werken nam ik ook hem mee naar de cursus, nooit wetende dat hij zijn eigen moeder zou moeten reanimeren.
Zelf kan ik het gelukkig navertellen, maar dat Reanimatie en de AED daaraan hebben bijgedragen is wel gebleken. En roep dan ook iedereen op als je de kans hebt volg dan een cursus Reanimatie met AED, en weet waar een AED hangt in Heeg, want elke seconde telt.
Als sporter een hartinfarct overleefd
Zaterdag 20 april 2019 Fit en Frij 4 mijl (6,4 km) hardgelopen.
Maandag 22 april 2019 (2e Paasdag) 5 km hardgelopen.
Woensdag 24 april 2019, 5 km hardgelopen (conform schema voor een wedstrijd van 10 km).
Donderdag een overleg/informatie over de vismigratierivier in het kader van Toegankelijkheid waar ik bij de Adviesraad Toegankelijkheid voor de gemeente SWF sinds november 2018 voorzitter ben.
In de middag een informatiebijeenkomst van Zorgbelang Provincie Fryslân en gesproken over krachten bundelen. Kunnen we de doelstellingen van het VN-Verdrag voor de rechten van de mens met een beperking vorm geven?
In de avond had ik om 20.30 uur én om 21.30 uur twee tenniswedstrijden. Bij de tweede wedstrijd na omstreeks een half uur voelde ik mij tijdens het opslaan van de bal niet lekker worden. Ik zei dit tegen mijn speelpartner Ot. Hij zei: “dan moeten we maar even stoppen”.
Ik dacht even te gaan zitten en dan gaat het wel weer over, maar dat was niet zo. Het werd slimmer en ik liep naar de kantine waar ik buiten op het bankje ging zitten. Daar stond Bert naar het tennissen te kijken. Toen ik zat werd het nare gevoel steeds slimmer en zei ik tegen Bert: ik “voel mij niet zo lekker, kun je even kijken?” Het werd steeds slechter. Bert zei: “ik zie het al ga maar even liggen”. Hij belde meteen 112! Ik voelde toen dat mijn sporthorloge afgekneld werd en deed het af. Mijn adem ging nu sneller en omdat ik lucht te kort kwam, al snel over ging naar enorm hijgen. Het werd een overlevingssituatie. Ik kon alleen nog maar met mijzelf bezig zijn en gaf aan dat het niet goed ging. Ik zei nog “jongens doe eens wat!”. Er werd van alles gedaan. Helga, die op cardiologie werkt, nam de aandacht over en Bert (huisarts) ging wat medicatie halen. Iemand anders haalde de AED van de voetbalclub op. Je weet maar nooit…! Na diverse pufjes onder de tong te hebben gehad bleef het nog steeds niet best. Er werd alvast een infuus aangelegd. Toen de ambulance aankwam kon deze direct medicatie aansluiten. De wedstrijden waren gestopt en iedereen paste zich aan om te helpen of ruimte te geven. Mijn vrouw Henrike werd gebeld, terwijl ik had gezegd dat het niet hoefde…… Achteraf ben ik er blij om.
Zelfs tot in het ziekenhuis in Leeuwarden bleef mijn ademhaling zeer nijpend (enorm hijgen en veel pijn op de borst). Van de rit in de ambulance heb ik niet veel meegemaakt. De aankomst in het ziekenhuis heb ik bij vlagen meegekregen, het leek wel of ik in een film zat. De dotteroperatie maakte ik hier en daar mee. Op de operatietafel geeft men 6 keer de AED moeten toepassen, wat zeer heftig was. En ineens héé….ik kreeg meer lucht! Mijn hart kreeg een opdoffer van de 6e keer AED-shock en de prop was eruit. Inmiddels waren er 3 stents in mijn voorste kransslagader geplaatst. Hierna heb ik alles weer meegekregen. De situatie bleek toch wel zeer kritiek te zijn geweest.
Onze kinderen (7, wonen allemaal een uur tot anderhalf rijden van Leeuwarden) waren in de nacht allemaal gekomen. Dit was een emotioneel weerzien. Daar lag ik dan op een eenpersoonskamer met de AED nog 3 dagen aan mijn voeteneinde, je weet maar nooit….! Na vijf dagen mocht ik met een fysiotherapeut een stukje lopen en traplopen. Ik vertelde hem trots dat ik, als oud-marinier, de marathon van Rotterdam 3 keer heb gelopen en nog steeds vele kilometers aflegde. Hij zei “loop de trap maar eens op”. Tijdens het traplopen bleef ik maar praten over het hardlopen en mocht zelfs nog meer trappen op. Het gevolg was duidelijk. Ik kreeg een broodtrommel vol medicijnen en mocht naar huis. “Succes er mee!”; zo voelde het. Ineens was er geen controle door artsen en/of verpleegsters/verplegers om alles te controleren.
Thuisgekomen heeft mijn vrouw mij ontzetten goed verzorgd en telkens de rem erop gehouden. Negen maanden verder mocht ik na controle bij de cardioloog de medicatie gaan afbouwen. 25 april 2020 is het krijgen van het hartinfarct een jaar geleden. Het moment van afbouwen van nog meer medicatie tot een hoeveelheid die ik mijn leven lang moet blijven gebruiken. Inmiddels loop ik gemiddeld per week 3 keer 5 kilometer en 1 keer een kleine 10 á 12 kilometers hard. Het lijkt op vanouds maar dat is het niet meer. Ik heb veel tijd nodig om te rusten en te herstellen. Inmiddels ben ik al 65 jaar geworden. Ja, wie draaft er op deze leeftijd nog zoveel? Ik heb heel veel geluk gehad dat ik een goede conditie had en dat tijdens het hartinfarct, er direct professionele hulp aanwezig was. Waren deze mensen er niet dat had ik het waarschijnlijk niet overleeft. Dank aan alle hulpverleners en dank aan mijn vrouw Henrike waar ik een goed herstel mede aan heb te danken.
Door deze verhalen is gebleken dat elke seconde telt, op dit moment hebben wij 53 burgerhulpverleners actief in Heeg.
Graag zou ik een dringende oproep willen doen mocht je in het bezit zijn van een EHBO-diploma aangevuld met reanimatie, je aan te melden bij Hartslag.nu je zou hier namelijk het verschil kunnen maken tussen leven en dood. Voor meer informatie hierover neem gerust eens contact met mij op. Al zou je alleen bij een melding een AED op halen en komen brengen.
Mocht je niet in het bezit van een EHBO-diploma of de aanvulling reanimatie maar wel bereid zijn deze te behalen, en je daardoor aan te melden bij hartslag.nu dan mag jij je kosteloos opgeven bij: Marjanne Attema
Deze reanimatiecursus wordt soms ook geheel of gedeeltelijk vergoed door je eigen zorgverzekering. (Informeer hierbij wat er voor jou mogelijk is)
Om deze acties allemaal uit te kunnen zetten, vragen wij om jullie financiële hulp.
Doel 1: Is inmiddels al in gang gezet, er zijn 5 buitenkasten aangeschaft zodat wij de AED’s van binnen naar buiten hebben verplaatst zodat zij 24 uur per dag bereikbaar zijn.
In deze kasten zit een verwarmingselement, en zijn door Hettinga geïnstalleerd.
Doel 2: Nieuwe mensen op te leiden voor een reanimatiecursus en zich aan te melden bij hartslag.nu
Doel 3: Nieuwe AED’s aan te schaffen op de Helling en Weisleatstrjitte. Hierdoor is Heeg volledig dekkend binnen de 6 minuten regeling.
Doel 4: Het advies is om de AED’s na 10 jaar te vervangen, de meeste AED’s in Heeg komen nu helaas op deze leeftijd. De gemeente geeft dit jaar een kleine subsidie om deze AED’s te vervangen, € 400,- per AED. Een nieuwe AED compleet met kast kost
€ 2245,- bij het inleveren van de oude AED krijg je dan nog € 100,- retour. Dit zou neerkomen op € 1745,- per AED. In Heeg moeten er ongeveer 6 AED’s vervangen worden de komende 2 jaar.
Graag zou ik eenieder willen vragen om dit doel te steunen en een bedrag over te maken naar:
IBAN NL33 RABO 0326 100 172
t.n.v. Plaatselijk belang Heeg o.v.v. AED Heeg
Speciale dank / mede mogelijk gemaakt door:
- Plaatselijk belang Heeg
- Ondernemingsvereniging Heeg
- Installatiebedrijf Hettinga
- Alle bedrijven die zich hebben geregistreerd bij hartslag.nu, en medewerking hebben verleend dat de AED van binnen naar buiten geplaatst mocht worden.
- Rein Brouwer en Martje de Hoop dat zii hun ervaringsverhaal met ons wilden delen
- Rode Kruis Sneek voor het leveren van de AED-kasten
- nu
- De hartstichting
- Pension Aan het Water die op eigen verzoek een AED hebben aangeschaft
- Alle burgerhulpverleners die staan aangemeld bij hartslag.nu en die zich de afgelopen tijd hebben ingezet bij de calamiteiten in Heeg
- Sico Attema voor het mogen deelnemen aan tank en schenk dus je kunt na het tanken ook altijd je punten doneren op de AED`s in Heeg.
In februari/ maart zal ik jullie opnieuw op de hoogte stellen wat voor resultaten wij hiermee hebben bereikt.
Groet Marianne Attema