Afgelopen donderdag 10 september zijn we weer begonnen met de bridge-competitie. Het is wel weer even wennen. Er zaten lastige verdelingen tussen en dan is het zaak om heel goed na te denken, anders zit je zomaar in het verkeerde contract en ga je roemloos ten onder.
In de vakantie, tijdens regenachtige dagen, heb ik me af en toe verdiept in een paar bridgeboeken welke ik bij de bibliotheek in Sneek had gehaald.
Ik lees deze boeken in de hoop mijn spelinzicht wat te vergroten. Ik heb ondermeer het boekje over bieden gelezen. Het bieden maakt bridge tot zo’n bijzonder kaartspel. Nauwkeurig kunnen bepalen hoeveel slagen je samen met je partner kunt maken is een grote uitdaging. Daarvoor zijn goede biedafspraken nodig. In dit boekje werd een compleet biedsysteem aangereikt.
In één van deze boeken kwam ik ook onderstaand verhaal tegen. Het boek is geschreven door Berry Westra , oud-wereldkampioen bridgen en auteur van diverse bridge boeken.
OMGANGSVORMEN
Elk land kent zijn eigen omgangsvormen. Dat geldt ook aan de bridgetafel. In Nederland is het gebruikelijk dat onbekende tegenstanders elkaar bij het aan tafel komen een hand geven en zich voorstellen. In Frankrijk daarentegen schudden juist vrienden en bekenden elkaar de hand en moeten vreemdelingen het doen met op zijn best een hoofdknikje. ‘Lands wijs, ’s lands eer.
Een ander gebruik is om elkaar voorafgaand aan het spelen ‘veel plezier’ toe te wensen. Daar zit iets hypocriets in, want de mate van plezier hangt doorgaans sterk samen met de hoeveelheid punten die worden gescoord. En om die punten gaat juist fel gestreden worden. Mijn vader antwoordde dan ook ooit: ” Meneer, u weet niet wat u zegt. Tegen de tijd dat ik veel plezier heb gaat u huilend van tafel.” Aldus schrijver Berry Westra.
Renske van der Werf