Ik zal me even voorstellen; mijn naam is Anja Bakker-Breuer. Per 1 januari 2017 hebben mijn man, Martin, en ik de Hoora-haven overgenomen van Taco en 
Katelijne. Ik ben 48 jaar geleden in Duitsland geboren en heb na mijn schooltijd een opleiding in de horeca gedaan.
Mijn grootouders en ouders waren hoteliers. Zodoende ben ik in hun voetstappen getreden en heb ik tot 1999 in vele grote en kleine hotels en restaurants in Duitsland en in Zwitserland gewerkt. In 1999 kreeg ik het aanbod van een hotelgast om als verkoopadviseuse in zijn Volvo-garage in Wuppertal te komen werken. De aanbieding was zeer aantrekkelijk en ik heb de aanbieding dan ook met alle liefde aangenomen. In 2007 heeft Martin bij mij een auto gekocht en mij als extra er bij gekregen. Martin is Nederlander en zo begon niet alleen mijn liefde voor hem maar ook voor Nederland en voor zijn hobby … zeilen.
Onze eigen zeilboot “Shadow” had als thuishaven Heeg. Vandaar dat wij hier dan ook vele malen per jaar waren.
Na 10 jaar bij de Volvo-dealer in Wuppertal kreeg ik weer een mooie aanbieding om directeur te worden bij een grotere Volvo-dealer in Bochum. Ook deze aanbieding heb ik aangenomen en tot eind 2016 was ik zeer succesvol. Hier heb ik bijna 2500 nieuwe en gebruikte Volvo’s verkocht.
In de zomer van 2016 tijdens een heerlijke zeilvakantie in Friesland en op de Waddenzee, hebben wij besloten om ons hectische leven drastisch te veranderen. Wij waren samen tien jaar lang altijd onderweg om succesvol te zijn en carrière te maken… Altijd meer… Het idee om terug te gaan naar Martin zijn geboorteland was geboren… Maar wat willen we hier doen? In geen geval verder zo als het nu was! Ons leven zal samen plaatsvinden en het zal ontspannener worden. Meer tijd voor onszelf en meer tijd voor onze gezamenlijke hobby….. Zeilen! Ik had mij eigenlijk best een sabbat jaar kunnen voorstellen/gewenst, zodat ik weer eens meer tijd had voor mijzelf. Graag wilde ik weer een hond en wilde ik weer zeer graag gaan paardrijden. Martin stelde voor om van zijn hobby ons beroep te maken. Zo als het toeval wil, had Martin een advertentie gezien dat bij Hoora in Heeg een Duits/Nederlands echtpaar werd gezocht. Daar Martin in de omgeving van Heeg was, is hij direct bij Vera en Eva Meijer langsgegaan en heeft daar het eerste gesprek gevoerd. ‘s Avonds thuis in Duitsland heeft Martin een fles wijn geopend en mij verteld dat het ik het sabbatjaar wel kon vergeten omdat wij havenmeesters werden. Havenmeester????? Ik???? Wij???? Na 4 flessen lauwe wijn was ik overtuigd en hebben het project emigreren in werking gezet. Na meerdere gesprekken met Vera en Eva was alles duidelijk. Bij deze zeg ik nogmaals dank aan Vera en Eva voor het gegeven vertrouwen.
Martin kon zijn ondernemingen in Duitsland en Zwitserland snel verkopen en is vanaf september bij Taco en Katelijne in opleiding gegaan. Ik heb tot eind januari alleen in Duitsland doorgebracht, mijn Volvo-garage in goede handen overgegeven, ons huis verkocht, de spullen bij elkaar gepakt en een Nederlandse taalcursus gevolgd… Pfffff…
In januari was het dan zover; we konden verhuizen! De eerste dagen waren gevuld met uitpakken en inrichten. Om een echt Nederlands meisje te worden had ik het volgende nodig: een fiets met mandje, een 06 nummer, een BSN-nummer, een Nederlandse zorgverzekering en moest ik weten waar ik goed boodschappen kan doen. En natuurlijk; waar is een goede kapper? (Marlies van Tante Sjuul … bedankt voor de tip!). Al deze opgaven waren eind februari opgelost en konden wij ons met hart en ziel storten op de haven.
Wij hebben de verschillende werkzaamheden verdeeld: ik ben het eerste aanspreekpunt voor de gasten. Zowel persoonlijk, telefonisch en via de mail. Jammer genoeg moet ik nog vele malen mij verontschuldigen voor mijn ‘Camping-Nederlands’. Maar het gaat iedere dag een stukje beter. Voor het geduld en ondersteuning van mijn taal probleem bedank ik ieder in het bijzonder: mijn man en collega’s Johan, Jonathan en Sjoerd-Jelle. Ook ben ik verantwoordelijk voor alle administratie en voor ‘Ordnung und Sauberkeit’. Dat is voor mij als Duitse op mijn lijf geschreven; soms tot ergernis van Martin.
Mijn grote liefde zijn dieren in het algemeen en honden in het bijzonder. Onze oude hond is helaas in 2014 gestorven, een nieuwe hond was voor mij een voorwaarde als we gingen emigreren. Wel hadden we besloten om pas een hond aan te schaffen na het eerste seizoen, anders werd alles wel heel veel …. Vele gasten nemen hun lievelingen mee en mijn wens naar een eigen hond werd steeds groter! Het resultaat: we hebben nu twee honden, midden in het hoogseizoen! Het zijn twee golden retriever pups die luisteren naar de namen “Frida” en “Koning Ludwig”.
Waarom deze namen? Ik ben een grote Frida Kahlo fan. Frida Kahlo was een Mexicaanse schilderes met een zeer bijzondere levensgeschiedenis die mij altijd zeer heeft gefascineerd. Koning Ludwig was niet mijn idee maar de wens van Martin. Koning Ludwig was de laatste koning van Beieren en had bijvoorbeeld kasteel Neuschwanstein laten bouwen. Aangezien Koning Ludwig (de koning van Beieren) zo gek als een deur was, leek Martin dit de perfecte naam van ons joch. En zowaar blijkt onze Ludwig ook nog een mafkees te zijn.
Wij zijn heel blij met onze puppy’s. En hoewel het over het algemeen erg goed gaat, willen we onze directe buren op de Gouden Boaijum toch erg bedanken voor het terugbrengen van de twee rovers die zich zo nu en dan toch verschuilen in een andermans tuin, kantoor of woonkamer!
Als einde van deze bijdrage aan de Sylboade moet ik toch ook wat schrijven over de culturele verschillen tussen Nederland en Duitsland! Er zijn van oorsprong geen culturele verschillen, daarom worden verschillen uitgevonden! Het enige culturele verschil bij de fam. Bakker is en blijft het hoofdstuk voetbal. Hier wordt dan ook letterlijk een lijn getrokken door de woonkamer; aan de ene zijde Grolsch bier met bitterballen en frikadellen. En aan de andere zijde Warsteiner bier met braadworst in een (knapperig!) broodje! Ik voel me in Nederland zeer thuis en heel speciaal hierin Heeg. Natuurlijk mis ik mijn familie en vrienden in Duitsland, maar allen komen zeer regelmatig ons bezoeken (volgens Martin te veel).
Wij hebben in korte tijd vele lieve mensen leren kennen, daarom wil ik de veer graag aan mijn lieve vriendin Jacqueline Koch-Wierdsma doorgeven en ben er van overtuigd dat zij veel te vertellen heeft.
Met lieve groet Anja Bakker–Breuer