Mijn naam is Barbera Smit en ik ben een dochter van ‘folle noat en syn wiif’. Vaak wordt gevraagd: ‘Waar kom je vandaan?’ Geen idee, geboren in Staveren, opgegroeid in Aalsmeer, groot geworden in Oppenhuizen en Sneek en vervolgens nog een paar jaar Zwolle voor ik, pffffftt 38 jaar geleden al weer, in Heeg neerstreek.
Mijn vader was gek van water en ging al jong bij de marine. Na drie jaar Nederlands Indië arriveerde hij twee dagen voor WO II uitbrak in Den Helder met de torpedojager De Van Galen en kregen ze opdracht op te stomen naar Rotterdam i.v.m. oorlogsdreiging. De marine hier in Nederland werd tijdens de oorlog opgeheven en hij kon een opleiding doen voor rijkspolitie te water. Hij kwam in 1941 in Sneek terecht en hier heeft hij mijn moeder leren kennen die in Leeuwarden woonde, maar vaak bij familie in Sneek logeerde. Ze trouwden aan het eind van de oorlog en mijn vader bleef bij de RP te Water. Wilde je hoger op dan betekende dat meestal ook overplaatsing en zo zijn we een aantal keren verhuisd. Sytse, mijn oudste broer is in Sneek geboren, Froukje, Kees en ondergetekende in Staveren en Marijke mijn jongste zusje in Aalsmeer. Ik was toen 5 jaar, tevens het jaar ook dat mijn ouders een skûtsje kochten, de ‘Ziet op u Zelve’. Een droom van mijn vader vanaf het moment dat hij in Sneek terecht kwam en die mooie skûtsjes zag liggen. Mijn moeder had vroeger ravenzwart haar, er stroomde vast zigeunerbloed door haar aderen want ze ging zonder aarzelen mee in het avontuur. Er kwam een opbouw op, in de lijn van het schip, een motor, zwaarden en zeilen zodat er mee kon worden gevaren en gezeild in de weekenden, vakanties en na pensionering. De roef is erop gezet door Stofberg, van binnen heeft mijn vader zelf helemaal betimmerd, met soms hulp van mijn opa. Een hectische tijd, want elk vrij uurtje werd erin gestopt en na 2½ jaar zijn we met het gezin met 5 kinderen op het schip gaan wonen. Nog lang niet klaar, we telden ’s ochtends hoeveel plankjes van de parketvloer waren gelegd de avond ervoor. De naam van het schip werd veranderd in Sjoch-op-jo-Sels.
We hebben een prachtige jeugd gehad en ik ben ook later veelvuldig met mijn ouders mee geweest. De verhuizing van een naoorlogse ‘doorzonwoning’ naar het schip betekende voor mij na twee jaar lagere school verhuizen van Aalsmeer Zuid naar Aalsmeer dorp. We liepen, tot het niet meer mocht, door de oude veiling (later tv-studio) naar school en als we boeken moesten kaften vroegen we om mooi gekleurd papier in de veiling. In 1967 werd mijn vader adjudant-groepscommandant in Sneek en zo verhuisden we terug naar Friesland en kregen een ligplaats in Oppenhuizen. Er kwam een Grouwster Watersport Schouw (nr 39) en ik heb samen met mijn broer Kees menig wedstrijd als fokkenmaat gezeild. Ik ging in Sneek naar de MULO en wilde daarna de verpleging in. Ik was een half jaar te jong voor de opleiding en heb toen eerst een jaar een opleiding voor costumière gedaan en werkte een aantal middagen in de week bij parfumerie Hollywood in de Kruizebroederstraat in Sneek. De ouderen onder ons kennen vast nog wel de winkel met de volgepropte etalage. 3,5 jaar in-service opleiding voor verpleegkundige in het Antonius Ziekenhuis in Sneek en ik kan het me echt niet voorstellen maar we begonnen september 1972 en dat is dit jaar 45 jaar geleden! 2 september jl hebben we hier in Heeg een reünie gehad om dit feit te vieren. Na Sneek heb ik drie jaar in het Sophia Ziekenhuis in Zwolle gewerkt en de kraamspecialisatie en kinderaantekening gedaan.
Terug naar Friesland, mijn ouders waren intussen met de Sjoch-op-jo-sels verhuisd naar de Koaldyk in Heeg en door de oplettendheid van mijn vader kon ik een huisje huren in de Bûterhoek dat eigendom was van Sietske en Boukje Veltman. Ik werd kraamzorgverpleegkundige bij het Kraamcentrum in Sneek en heb ook in Heeg de nodige huisbezoeken gedaan bij gezinnen waar een baby werd geboren, eerst tijdens de zwangerschap ter voorbereiding op en vervolgens als de kraamverzorgster in huis was. Ik heb carrière gemaakt bij de thuiszorg als hoofd Kraamzorg en Divisiemanager Ouder- en Kindzorg. Diverse opleidingen gevolgd o.a. twee jaar om de week naar Hengelo voor de opleiding verpleegkundige in de Maatschappelijke Gezondheidszorg en een Post HBO management in Leeuwarden.
Door fusies en problemen binnen de Thuiszorg in Sneek zijn we met het hele managementteam op straat gezet in 1997, net in de tijd dat mijn huis op De Homeie werd opgeleverd. Heftig maar gaf ook ruimte om de bakens te verzetten en ik ben voor mezelf begonnen als interim manager. Veelvuldig gewerkt bij tal van thuiszorg-organisaties, in diverse managementfuncties. Lange dagen, ’s ochtends vroeg van huis om de files voor te zijn en heeeel veeeel kilometers en reistijd. In die tijd ook nog tal van cursussen en opleidingen gedaan NLP-Masterpractitioner, Reiki, Quantum-Touch®, Edelsteen Therapie, Massage etc. Van lieverlee is het werk als interim manager afgebouwd. Ik heb nog een poosje gewerkt als efficiency trainer en op een gegeven moment besloten het is genoeg zo, dit betekende flink bezuinigen op de uitgaven, leven van mijn reserve en eerder aan mijn pensioen beginnen. Dat besluit gaf een hoop rust.
Als kleine ondernemer heb ik nu een praktijk aan huis voor behandelingen met Quantum-Touch®, Quantum Allergy® en ontspanningsmassage. Én ik geef een aantal keren per jaar tweedaagse workshops Quantum-Touch waarin ik mensen de natuurlijke helende energie in de handen leer kennen. Daarnaast organiseer ik met twee anderen vrouwen één keer per maand een Gezond Verstand Lezing in de Parkflat in Sneek.
In de jaren 80-90 van de vorige eeuw had ik een fantastisch mooie, lieve wetterhoun, Femke, die ging mee naar het Kraamcentrum en liep veel los in de Bûterhoek met Sietske als oppas. Twee jaar terug kwam er opnieuw een wetterhoun, Lutske, helaas met 16 maanden in moeten laten slapen, clusters met epileptische aanvallen waren te erg geworden. Twee weken later toch weer een hond, Beitske, een mix, de vader is 100 % wetterhoun en de moeder een stabijna. Leven in de brouwerij. Ik heb er nu weer de tijd voor en het is een heerlijke lieve hond, brengt een hoop gezelligheid en het is goed om regelmatig te wandelen in bv ons prachtig mooie Heempark. Én je komt zo nog eens iemand tegen zoals Jacquelien die mij ‘de veer’ doorgaf, dank je wel Jacquelien!
Mijn leven speelde zich door mijn werk veelvuldig buiten Heeg af, maaaar ik ben al 20 jaar lid van de bridgeclub Heeg, 12 jaar voorzitter geweest en daarnaast sinds 8 jaar wedstrijdleider. Én ik heb net na 5 jaar afscheid genomen als bestuurslid en penningmeester van it Heechhûs en ik blijf nog als vrijwilliger in de tuin van it Heechhûs aan de slag. Ook hoop ik dit najaar, na twee jaar rust, de trekzaklessen weer op te pakken bij de Pûdelûkers.
Om terug te komen op de eerste zin van dit verhaal. Toen wij met de Sjoch-op-jo-sels- naar Friesland verhuisden wilde mijn vader de Friese vlag voeren, maar ja dan moest hij wel Fries kunnen spreken. Mijn moeder kwam ‘út de wâlden’ en sprak Fries, als haar familie kwam werd er Fries gesproken, dus als kind zijnde hebben wij het wel leren verstaan. Mijn vader heeft tal van Afûk cursussen gevolgd. Hij deed vaak de boodschappen en keek dan voor hij op zijn vouwfiets stapte in het woordenboek hoe iets in het Fries heette. Stond mijn moeder een keer bij bakker Ypma in de winkel, stootte het ene meisje de andere aan ‘daar komt folle noat aan’, tsja zo’n bijnaam krijg je als je altijd follenoat bôle bestelt. En ik kwam laatst in het Heempark een echtpaar tegen die mij herkenden als de dochter van de man die zijn vrouw altijd ‘syn wiif’ noemde.
Ik heb jullie een inkijkje in mijn leven gegeven en geef de veer graag door aan Vera Meijer, vroegere buurvrouw op de Koaldyk. Succes Vera.
♥groet, Barbera Smit