Mooi te lezen hoe een jonge ondernemer zoals Huite Loopik met volle overgave hard aan zijn bedrijf werkt. Vergelijkbaar met hoe ik mijn bedrijfje startte op 23 jarige leeftijd, maar dat gaan jullie lezen in deze veer! Huite bedankt en succes!
Ik, Frank Hettinga, geboren op 26 november 1971 te Sneek. Jongste zoon van Herman en Gré uit Sneek. Met twee oudere broers, Winfried en Arnoud, opgegroeid in de Pripperstraat van deze waterpoortstad. Margaretha Hoekstra, dochter van de kastelein van het café uit Wijtgaard, en Herman Hettinga, zoon van melkrijder en brêgen wipper uit Heeg, tevens wel bekend als de oud keeper van de zaterdag amateurs van voetbal vereniging Heech. Heit meer dan 45 jaar werkzaam geweest bij Tromp herenmode, en Mem, hardwerkende huisvrouw met haar “ 3 Grutte vreters” en vele bijbaantjes en zelfs nog tijd had voor de moeder mavo. Mijn jeugd was als de meeste jeugdigen, 3 jaar kleuterschool, met daarna 6 jaar lagere school. Eigenlijk niets bijzonders, na schooltijd lekker buiten spelen en voetballen bij WZS. Na de lagere school mocht ik naar de St. Jozef mavo, daar staan normaal 4 jaar voor, maar de tweede klas mocht ik nogmaals over doen. Vroeg puberen en 4 x een cijfer 5 deed de leraren besluiten dat ik dat jaar over mocht doen. Dat hebben ze geweten.
Twee jaar lang mocht ik elke (normaal vrije) vrijdagmiddag nablijven op de Mavo, tot ik op mijn 16de een bijbaantje kreeg bij botenverhuurder Lieuwe van der Pol uit Sneek, daar begon de drukte in de bootjes. Bij Lieuwe heb ik veel geleerd, zeilen, bootjes optuigen, schuren, verven, lakken, maar ook hout reparaties, hout bewerken, jachtbouw en betimmering. Allround medewerker werd ik dus op mijn 18de nadat ik geen zin meer had in leren op de suvel school in Bolsward. Studeren was niet mijn sterkste kant, ik kon het wel, maar had er totaal geen zin in. Dan maar werken en leren, en met succes! Na twee jaar Kmbo, slaagde ik met 3 tienen op natuur en scheikunde en mechanica en een 8,5 op praktijk examen als enige jachtbouwer dat jaar van Nederland. Ook ontmoette ik die tijd mijn huidige vrouw Esther Nieborg. Meisje van 16 uit Sneek, waar ik tot op vandaag nog stapel verliefd op ben. Ikzelf was toen 19, auto rijbewijs op zak, en bezig met mijn motor rijbewijs.
Op 21 jarige leeftijd ben ik gaan werken bij Victoire in Alkmaar, een grote zeilboten bouwer, waar ik op de meubelmakerij terecht kwam, waar de oude garde mij veel ervaring leerde door meubels te maken in serie bouw. Waar ik later in mijn carrière weer voordeel van had. Ook stapte ik voor het eerst in de wedstijdzeilbootjes. Eerst de houten valk, en al vrij snel in de regenboog. Tot ik ontdekt werd door de gebroeders Willem-Nico en Gerhard Potma, die op dat moment in de olympische Solingklasse begonnen na succesvolle jaren in de olympische FD. Ik moest even mee op een zaterdag middag, omdat er foto’s gemaakt moesten worden voor de watersport krant van de Telegraaf. En daar begon het! Ik, vanwege mijn lengte hoefde niet op het voordek om de spinakkerboom te wisselen van kant tijdens de voordewindse gijp, maar deed deze handeling vanuit de kuip. Razend snel en zonder enige schommeling van de boot, en tevens de giek omtrekken. Hier ontstond iets moois en wat nieuws. Nadat ze eerst waren gestart met een andere bemanning mocht ik na een jaar zijn plekje over nemen en hoe, ik was bemanning in een Olympische zeilboot!
Ons eerste NK, mijn eerste wedstrijd in de Solingklasse was gelijk raak. 16 wedstrijden in twee weekeinden in Muiden op het IJsselmeer. Windkracht 6!, 12 x één en 4 x tweede! Bam! Mijn eerste wimpel. Twee weken later haalden we in Portugal tijdens het EK een 7de plekje wat er voor zorgde dat we in de A-kernploeg kwamen voor een jaar. We konden los en een olympische campagne starten, wat mooi was dat! Daarna volgde twee jaren met zeilen in allerlei landen en havenplaatsen, Palamos, Miami, Hyeres, Marblehead, Boston, Savannah, Kingston, St. Petersburg, Allasio, Punta ala, Kiel, Marstrand, San Remo. Etc etc, veel gezien en veel mee gemaakt en uiteindelijk de olympische spelen van Atlanta in 1996, er werd gevaren in de kustplaats Savannah. Een moeras gebied, waar we twee uren bezig waren vanaf ons hotel de kust en ligplaats van onze boot te bereiken, en daarna nog twee uren bezig waren om op de startlijn te liggen. Zeer intensief bij ongeveer 40 tot 48 graden Celsius! En vaak, weinig wind. Niet ons sterkste kant, wij waren zwaar weer zeilers en vooral in Nederlandse omstandigheden, 15de was dan uiteindelijk ons eindresultaat na 10 wedstrijden, terwijl we nog 7de stonden na de eerste 5 wedstrijden en grote kans hadden om bij de laatste 6 de finales matchracen te mogen meedoen. Maar helaas. De weergoden konden ons niet helpen die week. Wel een prachtige tijd, opening en sluiting ceremonie in Atlanta, de volleyballers, ontmoeting en etentje met toen prins Willem Alexander, zelfs nog met hem in de Soling gevaren! Pracht tijd, vergeten we nooit meer.
De opvolgende jaren hebben we nog vele Zeilklassen gevaren en kampioenschappen behaald, o.a. In de IMS 2, de olympische Star klasse en de Regenboog, waar ik tevens eigenaar was van Regenboog 18. De lila kleurige! Ook in 11 jaar Regenboog varen 4 x de Sneekweek A gewonnen, Kaagweek kampioen en talrijke andere overwinningen. Ook het zeilen heb ik nu op een laag pitje gezet, mooi geweest. In het olympische jaar ben ik ook voor mij zelf begonnen als ZZP’er, eerst bij Friendship in Makkum, en daarna een aantal eigen klussen, twee grote zeiljachten af getimmerd, en wederom weer een lange tijd bij Victoire. Elke dag dus de dijk over. En dat begon te vervelen. Op zoek naar een eigen plekje, stuitte ik via Heit en Johan Oost op een werkplekje bij Hielke Visserman, met gelijk een half jaar werk erbij! Het bouwen van “De Kapiteinssloep” mijn droom werd werkelijkheid! En het ging snel! Dit was in 1998 en begon samen met een goede vriend te bouwen, op de werf bij Hielke en Gryt.
In 1999 stopte mijn collega ermee en kwam het eerste personeel, en dat nam in 2000 een spurt toen de Amerikaanse markt om de hoek kwam, er moesten 25 sloepen in twee jaar geleverd worden voor de Amerikaanse markt, naast de snel groeiende Nederlandse sloepen markt. Dus in 2001 had ik 8 man in dienst. In 2003 starten we naast de 7 meter sloep ook de 8 meter op. Dus 12 man in dienst. Al snel groeiden we uit ons jasje en verhuisden we naar Woudsend, waar we de Wajer 37 Osprey hebben ontwikkeld en de eerste 3 schepen hebben afgebouwd. Ondertussen een 20 man personeel. Verhuizing naar een nieuwe locatie in Heeg op het Bûtlan 16, en worden we Hiswa boot van het jaar. De twee jaren daarna hebben we het bouw proces uit gewerkt en geoptimaliseerd waar we de bouw terug brachten in uren, zodat we meer konden bouwen met de zelfde capaciteit. Grote stappen gezet, en keihard gewerkt.
Ondertussen waren Esther en ik in 2002 getrouwd en trotse ouders geworden van een prachtige dochter Britt, die in november dat jaar te wereld kwam, maar ook in 2005 een zware tegenslag hadden in ons privé leven. Het verliezen van een te vroeg geboren kind, onze dochter Benthe. En nog geen zes maanden later mijn beste vriend Gerhard. Dit alles, tezamen met alle drukte de laatste jaren heeft ons besloten een rustiger leven te gaan leiden en een stap terug te doen in mijn/ons drukke bestaan. Veel gebeurd, veel meegemaakt en dat allemaal voor mijn 35ste. Dorus Wajer, op dat moment mijn zakelijke compagnon al voor 4 jaar, heeft mijn aandelen pakket volledig over genomen zodat wij een nieuw bestaan konden gaan opbouwen. En nog geen vier maanden na verkoop werd Finn geboren, en waren we wederom trotse ouders van een gezonde zoon!
In 2008 kochten we de grond aan op it Swee 2 waar we vandaag de dag nog steeds wonen en werken. En hebben we de economische crisis overleefd door mijzelf als project leider op grote projecten te zetten in de mega jachtbouw. Project manager in teakdekken bij Royal Deck, op de werven van Heessen in Oss, Feadship in Aalsmeer en Makkum, in nog geen 2 jaar tijd een 7 tal projecten afgerond, daarna nog twee grote teak dekken in Makkum op de 1002 en 1003, daarna ingehuurd te worden door de Vries in Makkum zelf om twee complete refit projecten te managen met een leerlingen groep. Daarna nog 5 jaar lang teakdekken gemaakt voor XTenders, en ondertussen in de verloren uurtjes een Sup Winkel ( lees Stand Up Paddle Winkel) uit de grond gestampt. EasySup SupStore genoemd. Ondertussen is dit de grootste aanbieder van SUP boards van Nederland. Met keuze uit meer dan 70 verschillende boards direct uit voorraad leverbaar. En alleen maar A kwaliteit merken op de plank. Want we hebben wel geleerd dat service en kwaliteit altijd overleeft en blijft bestaan. Zo ook kwam Dorus Wajer twee jaar geleden weer bij mij langs om te vragen of ik de service en onderhoud van De Kapiteinssloep weer op mij wou nemen, daar zij met hun bedrijf Wajer Yachts, de “Kleine” bootjes er eigenlijk niet meer bij konden doen.
Trots kunnen we dan ook zeggen, dat we afgelopen jaar het hele merk, de mallen, de rechten en alle voorraad hebben over genomen en dat wij nu De Kapiteinssloep zijn! Ondertussen ook al weer een nieuwe 8 meter sloep gebouwd en opgeleverd, en zijn we op dit moment bezig met een complete refit van een 8 meter sloep die tevens een hybride aandrijving krijgt. En een 7 meter sloep die volledig elektrisch gaat varen. Wij gaan met de tijd mee! Ondanks de mooie klassieke lijn van deze prachtige sloep. Naast de SUP winkel gaan we ook dit jaar de markt op met een 4 tal importeur schappen. We gaan in de Benelux met een 4 tal vertegenwoordigers, de merken Bic Sup en Surf, Sic Maui Sup en Surf, Oxbow Sup en Surf en Infinity Sup en Surf aan de man brengen, winkels, scholen en verhuur zullen we gaan bedienen. Wederom een grote uitdaging.
En je ziet, rustiger aandoen is dus nooit wat geworden. Ondanks dat we nu in een Corona crisis terecht zijn gekomen, leven we per dag, proberen we maximaal te plannen waar dat lukt en moeten we verantwoording nemen daar waar nodig. Esther en ik zijn er druk mee, maar proberen waar het kan nog wel te genieten. Biljart clubje, SUP tochtje op zijn tijd MTBen. Fit blijven dat is belangrijk! Door het biljarten heb ik naamgenoot Frank de Ruig ontmoet, gouden vent, soms wat nuver, maar heeft wel een mooi verhaal, dus hier, heb jij de veer! Succes ermee Frank!