April 2010: het valt niet mee om er even ‘út te brekken’, is het niet de crisis – reizen worden geannuleerd wegens te weinig deelname of zitten vol – dan is het wel een aswolk die je dwars zit. Uitgerekend het weekend voor vertrek naar Marokko moest de vulkaan op IJsland zonodig as spuwen en het hele luchtvaartverkeer ontregelen. Dat had beter kunnen gebeuren toen wij er enige jaren terug waren, hadden we iets spectaculairs kunnen mee maken! Daags voor vertrek wordt de reis geannuleerd. En omdat de vulkaan nog door blijft rommelen kiezen we voor een busreis naar Noord Ierland. De reisdatum die we op het oog hebben is gesloten, maar met enige moeite krijgen we voor elkaar dat we meekunnen.
Eind juni: De dag van vertrek hoeven we niet eens vroeg uit de veren, we hoeven pas om 17.00 uur in IJmuiden aan boord van de Princess of Norway van DFDS Seaways, voor de overtocht naar New Castle in Noord Engeland. Het schip is ca. 163 m lang en 28 m breed, er is plaats voor 1364 personen en 600 auto’s. We hebben een seaview cabin met douche en toilet, de koffers laten we in de bus anders kun je er je kont niet keren. Het geeft je weer een beetje het gevoel van een cruise, hoewel niet te vergelijken met die op de ‘Windsurf’. In het 7seas restaurant storten we ons eerst op de overvloed aan lekkernijen van het buffet. Dan op verkenning, shoppen, naar de film, een gokje wagen in het casino of luisteren naar live muziek in een bar, kortom vervelen is er niet bij. In de Nightclub kijken we onder het genot van een cocktail naar o.a. een dansshow uit de musical Mamma Mia. Dan wordt het zo langzamerhand toch tijd om de ogen dicht te doen hoewel van slapen niks terecht komt vanwege het motor lawaai.
Na zo’n 15 uur varen – op een bijna rimpelloze Noordzee – lopen we om ca. 9.00 uur de haven van New Castle binnen. We rijden langs de Hadrian Wall – waarvan een gedeelte nog in tact is – begin 2de eeuw gebouwd door de Romeinen. Een stenen muur gelegen tussen de oost- en westkust van Engeland net ten zuiden van de grens met Schotland met het doel om het Romeinse rijk te beschermen tegen invallen van de barbaren uit het noorden.
We hebben een stop in Gretna Green, bekend van de huwelijken die hier werden en worden gesloten bij de “blacksmith”. Moest je in de 18de eeuw in Engeland 21 jaar zijn om te mogen trouwen, in Schotland golden andere wetten. Dus gingen de jonge paartjes naar de eerste de beste plaats in Schotland om te trouwen. Nu trouwen er jaarlijks meer dan 4000 paren in Gretna Green. Het dorp stelt niet veel voor, buiten het toeristische centrum ziet het er rommelig uit.
We vervolgen onze route naar Stranraer, vanwaar we de overtocht naar Belfast maken. We hebben een paar uurtjes voor we op de ferry moeten en gaan op verkenning in Stranraer. De straten zien er vrolijk uit met huizen in pasteltinten, maar veel valt er niet te beleven, ook de boulevard ligt er verlaten bij. Op de vensterbank van een huis zit een man en we beginnen een praatje. Of er veel toeristen het stadje bezoeken, nee daar worden ze niet rijk van, ze gaan straight on op de ferry naar Belfast en andersom verlaten ze de stad ook meteen. Nou is dit ook geen mooi weer gebied, als je het weerbericht voor deze contreien volgt lees je steevast: bewolkt of motregen.
In de bus vraagt de douane beambte of er 5 personen zich vrijwillig beschikbaar stellen voor een grondige controle in het douane kantoor. Henny en ik stellen ons natuurlijk meteen beschikbaar en hopen dat alle toeters en bellen zoals gewoonlijk weer gaan rinkelen, maar het is minder streng dan op luchthavens.
Eenmaal op de HSS Stena Voyager de supersnelle catamaran – die een tijdje tussen Hoek van Holland en Hull heeft gevaren – lijkt het of je in een vliegende schotel zit, met rondom uitzicht. De catamaran is 126 m lang en 40 m breed, en uitgerust met een motor van een Boeing ‘vliegen’ we met ca. 80 km p/u over de Ierse Zee. Achterop de catamaran is een klein platform voorzien van een hekwerk waar je een luchtje kan scheppen en kunt genieten van het spoor aan watergeweld dat de catamaran achter laat.
Na zo’n 100 minuten varen lopen we in stromende regen de haven van Belfast binnen. Helemaal in beslag genomen door het aanleggen, bemerken we opeens dat alle passagiers al weg zijn. We zijn vergeten dat we naar het autodek moeten, lopen naar de verkeerde uitgang en komen dan tot de ontdekking dat we fout zitten. We keren om en zien dan onze chauffeur in alle staten naar ons zwaaien, onze bus staat voor in de rij en daarachter luid claxonnerende vrachtwagens!!!
Het is 11 uur ’s avonds als we bij ons hotel in het centrum van Belfast aankomen.
’s Morgens na een stevig ontbijt van gebakken aardappels, gebakken ei met spek, worst en havermoutpap – vallen we tenminste direct niet om – maken we o.l.v. een Engelse gids een toer met bus en benenwagen door Belfast, het regent dan nog steeds.
Na het vredesakkoord in 1998 heeft de stad een enorme ontwikkeling ondergaan. We rijden langs de Albert Memorial Clock Tower, die zo’n 1½ m uit het lood staat. Vanhier zie je de grote portaalkranen Goliath en Samson van scheepswerf Harland en Wolf, de bouwers van de Titanic, uiteraard bezoeken we het dok waar de Titanic gebouwd werd. Al op z’n eerste reis in 1912 zonk het schip na een aanvaring met een ijsberg.
We rijden naar de wijken Falls en Skankill, waar metershoge muurschilderingen de strijd tussen katholieken en protestanten weergeven. Echter ook etnische en economische factoren speelden een rol in deze strijd. Zelfs afbeeldingen van Picasso’s ‘Guernica’ zijn op de muren te zien. We hebben een korte stop, maar Henny en ik vragen de chauffeur om meer tijd om de ‘murals’ te bekijken , “kinne jo moai noch in sigaretsje roke”, sizze wy, it ‘s o.k. Ondanks dat het nu veilig is in Belfast worden bepaalde straten middels stalen hekken
’s avonds toch nog afgesloten.
’s Middags – het is gelukkig droog geworden – gaan we alleen op pad en zien op een oud pand een bordje met ‘artist third floor’, we klauteren over weet ik hoeveel versleten houten treden naar boven en treffen daar een dame. Ze maakt sieraden, zitzakken en schilderstukken in niet alledaagse stijl. Het blijkt dat ze ook een tijdje in Amsterdam heeft gewoond, maar ze vindt Belfast prettiger. We dwalen verder en zien in panden waar een deur open staat, veel grijze koppen zich vermaken met bingo, de nationale sport zeker, we grize der fan! We lopen door het voetgangersgebied met mooie winkels waar ook een glazen toren staat, met de lift kom je op etages, waar zich ook weer neringdoenden bevinden. Je kunt ook met de trap waar wij voor kiezen, goed voor onze conditie. Op het dak heb je een prachtig uitzicht over de stad.
’s Avonds gaan we met een aantal op stap en zien we groepen drumbands door de stad marcheren. Het blijkt dat er druk geoefend wordt voor de beruchte Oranjemarsen, die plaats vinden op 12 juli, waarbij de overwinning van William 111 op James 11 in 1690 wordt herdacht. Ook bij de City Hall staat een groep, waarbij een spreker een voordracht houdt. (Amper thuis blijkt dat er weer de nodige rellen zijn.)
We doen een aantal pub’s aan, het is er stampvol met vogels van allerlei pluimage. Als niet bierliefhebber laat ik me een Bushmills, Ierse Whiskey, adviseren. Er is live muziek en algauw worden wij – grijze koppen – ook door jongeren op de dansvloer getrokken.
Een mooie afsluiter van een geweldige dag in Belfast…
Mariet Swart (volgende keer meer)