Sinds jaar en dag speelt er zich in Eetcafé De Boeier elke werkdag een bijzonder tafereel af. Samen eten! Wat is daar zo bijzonder aan? Nou, dit is wel bijzonder.. Wie, wat en waarom is ons niet helemaal duidelijk en dus gaan de dames van onze redactie maar eens gezamenlijk op onderzoek uit. Aan mij de schone taak om het een en ander aan de laptop toe te vertrouwen… Op een donkere en koude donderdag hebben we afgesproken om met z’n vieren aan te schuiven voor de avondmaaltijd. We zijn hartstikke benieuwd natuurlijk. En natuurlijk ook een beetje heel erg nieuwsgierig! Als we binnenkomen, zijn er al een paar mannen. Langzaam druppelt iedereen binnen. We zien, dat de tafel al gezellig gedekt is voor zo’n acht mensen. Daarnaast staat er een tafeltje voor vier. Dat zijn wij. Met een glaasje wijn in de hand gaan wij dames, aan tafel. Stipt om 18.00u wordt er gegeten. Hayo dient het eten op.
In grote schalen komt er een heerlijk winterse stamppot op tafel. Jus apart, spekkies ook en een heerlijke vink maakt de boel af. Er wordt smakelijk en goed van gegeten in een soort rustige, vertrouwde sfeer. Ook wij laten ons niet onbetuigd, al krijgen we met geen mogelijkheid alles op. En we doen behoorlijk ons best‼ Maar ja, twee stukken vlees is behoorlijk veel, al ken ik iemand, die rustig drie vinken met smaak opeet (!). Aan de tafel naast ons eten Hayo en Jolanda samen met de mannen. Er is ook een Ierse meneer aangeschoven, die tijdelijk in de B en B verderop woont. Hij is voor werk een paar weken in Heeg en eet nu elke dag mee. Na het eten worden de tafel keurig door de mannen opgeruimd en het toetje komt op tafel. Gezonde vla in alle soorten en maten. Als de maaltijd voorbij is, wordt er door sommigen nog een kopje koffie gedronken, anderen gaan even in de rookruimte een sigaretje roken. Langzaam verdwijnt iedereen weer. Met een groet ” tot morgen” gaat een ieder weer zijn eigen weg. Wij blijven nog een beetje napraten, want we willen nu toch wel graag het fijne ervan weten. Deze mannen willen allemaal een gezonde maaltijd eten, maar hebben geen tijd of zin om zelf te koken. Over het algemeen zijn het alleenstaanden. Het is natuurlijk veel gezelliger om samen te eten, dat mag duidelijk zijn. Daarom eten ze al jaren elke werkdag samen, van maandag tot en met vrijdag. Op vrijdag blijven ze soms wat langer en komt er ook wel een biertje bij het eten. Dat viel me wel op. Nu kwam er geen alcohol op tafel bij hun. Er moet morgen wel weer gewerkt worden, zo is dat…
Van Jolanda hoor ik, dat deze eetclub al zo’n 15 jaar bestaat. De vorige eigenaar van de Boeier is ermee begonnen. Het is wel eten, wat de pot schaft‼ Er wordt een gewone, gezonde maaltijd geserveerd, die je thuis ook zou koken. Op woensdag wil er wel eens pasta of bami op het menu staan. Ik vind het een geweldig idee. En je ziet, dat het duidelijk een functie heeft voor iedereen. Hayo en Jolanda moeten uiteindelijk ook gewoon eten. In de zomer is het drukker, want dan is er meer personeel. Ze eten allemaal mee; tijdens het eten is er dan ook vaak werkoverleg. Praktisch. Om het modern te zeggen: voor iedereen een win/win situatie. In principe wordt er elke dag op deze groep gerekend. Hier werkt het andersom, je belt even, als je niet mee eet (net zoals vroeger thuis). En als er mensen zijn, zoals wij, die ook willen komen, dan is dat ook goed. Even van te voren bellen‼ Een paar extra gasten is geen probleem. Maar wel eten, wat de pot schaft… We gaan beslist nog een keer!
Agnes de Groot