Een bijzonder stel mensen: mevrouw en meneer Vlagsma.
Als ik binnen kom bij de familie Vlagsma valt het meteen op. De enorme hoeveelheid papieren bloemen, kadootjes, kaarten, boeken en ik weet niet wat nog meer. Ze hebben een mooie opstelling gemaakt van alle prachtige dingen, die ze bij hun afscheid hebben gekregen. En daar begint het verhaal ook meteen mee. Hoe prachtig het afscheid van de scholen is geweest. Hoe iedereen zich heeft ingezet om het onvergetelijk te maken. Wat volgens mij fantastisch is gelukt. Want nu, na een aantal weken, zijn ze er nog steeds stil van. Nou ja, stil niet echt, want ze vertellen honderduit over die dagen. En stralend. Over de glossy, die voor ze gemaakt is. BNers een glossy, jullie ook‼ Over het circus; hoe het thema van de dag zo enorm aansluit met hun overtuigingen: Niet iedereen kan alles, maar allemaal kunnen we iets‼ Het beste in een kind naar boven brengen, dat is belangrijk. 42 jaar heeft Albert Vlagsma in het onderwijs gezeten. Zijn vrouw Taekje heeft 19 jaar lang de kleintjes zien komen.
Hij is eigenlijk het onderwijs ingerold, om het zo maar te zeggen. Hij had belangstelling voor techniek, voor architectuur en wilde graag naar de HTS. Maar daar was een studentenstop. Moest het zo zijn? Zijn vader heeft hem toen opgegeven voor de kweekschool. Eigenlijk wilde Albert dat niet, maar maakte de afspraak met zijn vader, dat hij het 1 jaar zou proberen. En hij is gebleven.. Want met name het brede aanbod van vakken als handenarbeid, drama, muziek en nog veel meer trok hem erg aan. En kinderen natuurlijk. Voor haar was het een bewuste keuze.
Ze mag les geven aan alle groepen op de basisschool, maar de kleintjes hebben een heel speciaal plekje. Ze komen voor het eerst op school in groep 1. Als eerste moet je de kinderen een veilige omgeving geven en vandaar uit kunnen ze gaan groeien. Kleuters ontwikkelen zich zo snel, zegt ze.
En zoveel jaren later zie je diezelfde kinderen de school verlaten. De hele periode van groep 1 tot en met groep 8 worden de kinderen regelmatig getest om de ontwikkeling van het kind op de voet te volgen. Zo kun je ook snel ingrijpen als het nodig mocht zijn.
Er zijn mensen, die vinden dat kinderen al meteen zoveel moeten. Taekje vindt dat het wel meevalt. Je kunt de kleintjes heel simpel een testje laten doen. Maak het niet te zwaar. Ze zien het dan meer als een spel. Dus het regelmatig registreren hoort er dan bij en als je het per dag in een logboek bijhoudt, valt het reuze mee hoeveel tijd je daarmee kwijt bent. Nou horen we allemaal wel over leraren, die klagen over de werkdruk en de grote hoeveelheid vergaderingen‼ Nou, hier dus niet. Albert geeft aan, dat we toch echt in het digitale tijdperk zijn aangeland. Dat houdt voor hem in, dat er een heleboel dingen even snel via de mail aan elkaar doorgestuurd kan worden. Vergaderingen zijn er eens per 2 weken. De agenda heb je dan al op je PC gekregen, dus dat scheelt… Zo’n vergadering duurt dan ook maar anderhalf uur. Kijk, dat klinkt anders‼!
cadeaus
In 1973 is Albert begonnen in Heeg als leerkracht. Al vrij snel werd hij adjunct directeur en in de 90er jaren directeur. In 2001 werd hij meerscholig directeur van Nijland en Heeg. Dan word je manager. Het bleek lastig om het lesgeven daarmee te combineren en dat was wel erg jammer. Maar ook deze taak geeft veel voldoening.
Een hoogtepunt is beslist het bouwen van de nieuwe school. Het Wrâldfinster had een prachtige locatie en was een prima school. De St. Jozefschool had problemen met het gebouw, waar beslist een definitieve oplossing voor gezocht moest worden. Die werd uiteindelijk gevonden door beide scholen samen in één gebouw onder te brengen. Het had een brede school moeten worden, met ook de peuterspeelzaal en misschien nog meer dicipline’s. Helaas heeft de gemeente dat nou niet echt opgepikt, maar dat er nu één basisschool is waar alle kinderen van Heeg naar toe kunnen, dat is prachtig. Beide scholen hebben hun eigen identiteit behouden, dat is belangrijk. Het moest een digitaal modern gebouw worden. Aan de buitenkant symmetrisch, maar aan de binnenkant hebben beide scholen hun eigen indeling gekozen. Belangrijk‼ Nadat de gemeente toestemming had verleend, begon een intensieve, maar fantastische periode. Hartstikke druk natuurlijk, zeker omdat er op de school in Nijland een totale renovatie plaatsvond. Hij heeft genoten van elke seconde‼
Nu hebben ze voor hun gevoel nog gewoon vakantie, want dat is jaren lang zo geweest. Het afgelopen schooljaar hebben ze heel bewust beleefd. De laatste kerstviering, de laatste dit, de laatste dat…. Ze moeten er wel aan wennen, dat ze straks niet meer werken. Maar aan de andere kant vinden ze het ook wel heerlijk om tijd te hebben om allerlei dingen te gaan doen, waar ze nog geen tijd voor hadden. En ze hebben een hoop leuke dingen op hun lijstje staan. De muziek, architectuur, moderne kunst, maar ook genieten van kinderen en kleinkinderen er is nu tijd voor. Intussen zitten ze nog steeds na te genieten van het prachtige afscheid, dat ze is aangeboden. Zoiets hadden ze toch echt niet verwacht. Heel bijzonder hebben ze het gevonden. En nu langzaam wennen aan het nieuwe leven. Het is ze van harte gegund‼!
Agnes de Groot