Vanuit verschillende vrouwenorganisaties is in 1972 het PSC (Politiek Scholings Centrum) voor vrouwen in de politiek & samenleving opgericht. Ieder jaar worden in onze regio in Sneek 3 lezingen gegeven over diverse onderwerpen. Zo kwamen Johannes Kramer deputearre Lânlik gebiet, dhr. Smits van de Voedsel en warendienst en architect Sake Holkema dit jaar langs. Daarnaast is er altijd een excursie naar een bedrijf dat raakvlakken heeft met een van de lezingen. Dit jaar bezochten we de destilleerderij van Weduwe Joustra. Betere plek konden we ons niet wensen op een koude wintermiddag, op de zolder konden we tal van soorten berenburg proeven. Helaas was ik de Bob!
Vanwege het 40-jarig bestaan van het PSC stond er ook een excursie naar Den Haag met bezoek aan Eerste Kamer en Het Huis van Europa op het programma. ’s Morgensvroeg half zes rijden wij – Sietske, Ypie, Jannie, Tiny, Anne, Marieke, Hinke en ondergetekende – naar Heerenveen, vanwaar we met de trein naar Amersfoort gaan. Een aantal van ons heeft een kaartje via internet geregeld, anderen hebben een OV-chipkaart. Marieke had bedenkingen of haar OV-chipkaart wel geldig was in de trein, en uit voorzorg maar een kaartje gekocht. Anne was ervan overtuigd dat haar kaart geen problemen zou geven! Als eerste check ik in – en zoals altijd ook nu geen enkel probleem. Echter de kaart van Anne wordt niet geaccepteerd. Ze is niet van plan om een kaartje uit de automaat te kopen. ‘Ik ga meteen wel naar de conducteur als hij in onze coupé komt,’ zegt ze.
Om 06.30 uur – we zijn inmiddels wel wakker – stappen we de trein binnen en krijgen meteen te horen, ‘dames dit is een stilte coupé’… Na een poosje besluiten de meesten toch maar naar een andere coupé te verhuizen… Als de conducteur binnen komt stapt Anne meteen naar hem toe. Ze heeft mazzel, hij doet niet moeilijk en zegt haar om voor de terugreis een enkeltje te kopen, en thuis via internet haar OV-chipkaart bij NS te activeren, en wenst ons een fijne dag. In Amersfoort stappen we in een bus met vrouwen uit andere windstreken en zetten koers naar Den Haag.
Vanwege de rondleiding worden we in 2 groepen gesplitst en heeft onze groep een uurtje vrij en besluiten we koffie te drinken op het Plein. Als we de straat willen oversteken komt er een blonde vrouw met zwarte bril, gekleed in spijkerbroek en zwarte jas met rode sjaal op de fiets aan racen… ‘Hoi Luts Jacobi’ roepen we, Luts gaat volop in de remmen en vraagt of we een ‘wild day’ hebben, want ze wil ons wel het een en ander laten zien. Sietske had al de opmerking gemaakt, ‘we hebben de pers en fotograaf mee’, en heb ik nu al spijt dat ik m’n camera thuis gelaten heb, kon ik mooi de dames met Luts vereeuwigen. De uitbater van het café is wat blij als hij ’s morgens om 10.00 uur al zoveel klanten mag begroeten, en raadt ons voor bij de koffie huisgemaakt gebak aan, voor een aantal moet daar wel een flinke dot slagroom bij. Na ook nog even op een markt met bijzondere lekkernijen van alles geproefd te hebben wordt het tijd om ons bij de gids te melden.
We lopen naar het Binnenhof en mogen vanaf het balkon een blik in de Ridderzaal (13de eeuw) werpen. Hier wordt sinds 1848 op de 
derde dinsdag van september het parlementair vergaderjaar geopend met de Troonrede. We steken het plein over – waar dank zij het mooie weer de ijscoboer goede zaken doet – voor een bezoek aan de Eerste Kamer. Tassen en jassen moeten in een kluisje en krijgen we een oranje sticker opgeplakt. De vergaderzaal werd in 1650 door de Staten van Holland en West Friesland gebouwd. Bijzonder zijn de plafondschilderingen, waar a.h.w. mensen van buiten door raampjes naar binnen kijken. Er hangt een portret van koning Willem II, en ook hangt er een afbeelding van de Godin van de Vrede en tegenover haar hangt een afbeelding van de Oorlogsgod Mars, allemaal glorie uit 17de eeuw (Gouden Eeuw).
De leden van de Eerste Kamer vergaderen alleen op dinsdag, het zijn deeltijdbanen van o.a. burgemeesters, directeuren, advocaten, rechters en hoogleraren. De 75 leden worden gekozen door de 12 Provinciale Staten. De Eerste Kamer controleert de plannen van de regering. De Eerste Kamer gaat niet alleen met de regering in debat, om tot een goed oordeel te komen gaat zij ook met burgers en organisaties overleggen. De Eerste Kamer kan een wetsvoorstel van de Tweede Kamer niet wijzigen, maar wel goed- of afkeuren. Vergaderingen mag je bijwonen, het is dan wel zaak om vroeg te komen vanwege de ca. 35 beschikbare plaatsen.
We hebben tot de lunch nog even vrij en op aanraden van de gids gaan wij Hegemers naar de Tweede Kamer. Het werk van Kamerleden bestaat voor een groot deel uit vergaderen en stemmen over politieke onderwerpen. De grote politieke vergaderingen zijn in de plenaire zaal (die met de blauwe stoelen). Ook vergaderen ze in commissies waar onderwerpen in detail worden besproken. De Tweede Kamer telt 150 leden en daarnaast werken er nog zo’n 1000 personen, merendeels ambtenaren. Je komt niet zomaar binnen, de controle is gelijk als op Schiphol, tassen, jassen, riemen, horloges, armbanden alles moet op de band. Als ik door het detectiepoortje loop gaan alle toeters en bellen en word ik terug gestuurd en moeten mijn laarzen ook op de band. Jassen en tassen, telefoon en camera, moeten weer in een kluisje als we naar de publieke tribune van de plenaire zaal willen. Helaas is de vergadering geschorst, het is lunchtijd en de Kamerleden willen natuurlijk ook wel een broodje gezond!
We lopen de trap op en denken zo naar binnen te kunnen, maar de receptionist houdt ons tegen. We hebben de oranje stickers nog op, maar die zijn hier niet geldig en moeten we beneden een groene sticker halen. Een paar dames gaan beneden een sticker halen. Wij proberen het nog eens… ‘Maar meneer, we willen alleen maar een blik naar binnen werpen, geen stenen…’ hij kan er om lachen en loopt naar de deur waar 2 beveiligers zitten, ze doen niet moeilijk en laten ons binnen. De ander dames kijken verbaasd als wij al binnen zijn… Natuurlijk gaan we even op de bankjes van de publieke tribune zitten, jammer dat we geen tijd hebben om wat langer te blijven, om nog iets van de vergadering mee te kunnen maken.
In Het Huis van Europa – we moeten weer door een controle – wacht ons een lunchbuffet, we dachten te kunnen zitten maar het is staande receptie. Op tafel staan broodjes, salade en fruit in plastic bakjes, jus, thee, koffie, melk en karnemelk. Er is voor 45 personen maar één kan karnemelk en die is gauw leeg met dit mooie weer. Meer is er niet zegt de dame met een uitgestreken gezicht, want vorige week moesten ze alles weggooien. Ja, er wordt goed op de centjes gepast in Den Haag… Zittend op de grond en trap of hangend tegen een muur genieten we van de lekkere dik belegde broodjes. Naderhand mogen we de rest in boterhamzakjes verpakken voor de terugreis en… ontbijt voor de volgende dag. Even naar buiten een zonnestraaltje pikken aan de Hofvijver is er niet bij, want dan moet je weer door de controle en dan zijn ze het overzicht kwijt.
In Het Huis van Europa zitten de Vertegenwoordiging van de Europese Commissie in Nederland en het Informatiebureau van het Europees Parlement. Het dient als openbaar informatiecentrum voor pers en publiek, ook worden er debatten en conferenties georganiseerd. De Vertegenwoordiging rapporteert ook aan de Europese Commissie in Brussel over belangrijke politieke, economische en sociale ontwikkelingen in Nederland. Na de lunch houdt directeur Sjep van der Vaart een inleiding over het Europees Parlement en de Europese Unie. Het Europees Parlement vertegenwoordigt de Europese burgers van de 27 lidstaten. Eens in de vijf jaar zijn hiervoor verkiezingen in heel Europa. We kunnen vragen stellen en natuurlijk komt de crisis aan de orde en met name Griekenland, waarover de meningen verdeeld waren.
Voor we aan de terugtocht beginnen kunnen we op bankjes langs de Hofvijver nog even van de zon genieten en zien we terug op een interessante dag!
Mariet Swart