Om te beginnen wil ik Jelke bedanken voor het leuke levensverhaal wat hij aan het papier heeft toevertrouwd. En natuurlijk voor het doorgeven van De Veer.
Waar een verjaardagsfeestje bij Thijs Veenstra al niet toe kan leiden.
Mijn naam is Wessel Rinze Veenstra, geboren op 3 juni 1964 in Sneek, en getogen in Heeg. Dit jaar ook 50 geworden net als Jelke, een goed bouwjaar, zullen we maar zeggen.
Opgegroeid in een warm ondernemersgezin, mijn ouders zijn Rinze en Aaltje en dat samen met mijn oudere zus Aukje en jongere broer Rico.
Ik heb tot mijn vijftiende jaar aan de Weinsleatstrjitte 24 gewoond (it moaiste plakje fan Heech oan de poel) in die tijd nog zonder rondweg.
Hier waren wij als opgroeiende kinderen altijd buiten bezig: hutten en vlotten bouwen, rare fratsen uithalen, vissen, zwemmen, varen en in de winter schaatsen.
De vakanties heb ik samen met mijn ouders, broer en zus tot aan mij zeventiende jaar doorgebracht op Texel, in‚ één van de twee stacaravans van Veenstra Transport op camping Loodsmansduin. Vanaf mijn zestiende jaar op de brommer naar Texel, zodat je makkelijk het hele eiland over kon zwerven. Mijn ouders hebben nu nog een chalet op Texel, waar wij met onze beide kinderen ook nog graag naar toe gaan.
De kleuterschooljaren heb ik doorgebracht in het gebouw dat achter het huis stond waar Rimmer en Aukje nu wonen. Samen met mijn neef Anne Berend werd ik regelmatig door juf Hoeksema beschouwd als: ’’ondernemend’’ zullen we maar zeggen. We waren met enige regelmaat ruim voor de bel vertrokken naar de loodsen en de vrachtauto’s van het bedrijf van mijn vader met zijn vijf broers. Als we betrapt werden gingen we nog sneller weer terug, vaak wel wat minder vriendelijk. Daarna naar de basisschool, die bij mijn weten toen nog geen naam had. De eerste klas begonnen bij juffrouw de Jong, en de zesde en laatste klas bij meester Santema, zoals vele dorpsgenoten met mij, denk ik.
Vervolgens naar Sneek, één jaar VWO daarna de Mavo, en daarna naar de MTS in Sneek waar ik de opleiding Werktuigbouwkunde met veel plezier heb afgerond.
Tijdens het stagejaar op de MTS heb ik mogen werken op het Wouda-Stoomgemaal in Lemmer, en in de olie industrie op een soort van mobiele boortoren bij de NAM, waarmee reparaties aan Jaknikker putten werden uitgevoerd. Hele leuke stages als je zeventien jaar bent.
Naast school kostte ook het vakantie- en weekendwerk bij Veenstra Transport veel vrije tijd. Evenals het uitgaansleven in Heeg: T&T, de Ald Wal en zondagmiddag piekuur. Dus tijd voor school ontbrak dan ook wel eens.
Later tijdens mijn militaire dienstplicht van 14 maanden (chauffeur-radiotelefonist) bij de zandhazen nog mijn vakdiploma’s beroepsgoederenvervoer nationaal en internationaal gehaald. Het ondernemers diploma voor de sector transport&logistiek.
Tijdens mijn schooltijd direct op mijn 18de alle rijbewijzen en het chauffeursdiploma, dat toen verplicht werd, gehaald. En in de schoolvakantie als achttienjarige met de vrachtauto zelf ritten in Nederland, maar ook naar bijvoorbeeld Duitsland en Denemarken doen. Hoe leuk kan een vakantiebaantje zijn. Na mijn schooltijd kon ik aan de slag als internationaal chauffeur. Dit was wat ik als kind al zeker wist, ik wil een paar jaar als internationaal chauffeur door Europa zwerven. Uiteindelijk heb ik dit mooie vak opgeteld ongeveer vier jaar met heel veel plezier gedaan, en hier veel van geleerd.
En dit in een Europa met grenzen, met zijn douanekantoren, wachttijden, gesloten grenzen, een enorme papierwinkel, en zijn vele valuta’s.
1 van de ritten welke mij is bijgebleven , was in 1987 een rit naar Oost Hongarije uit en thuis ongeveer 4000 km . Hongarije lag toen nog achter het Ijzeren Gordijn, en na gelost te hebben in Oostenrijk, op naar Debrecen tegen de Bulgaarse grens aan om te gaan laden voor Sneek . Alleen al om met een lege vrachtauto Hongarije in te komen was je 4 uur tijd kwijt aan controles en een visum verkrijgen.
Fabrieksbewaking was toen nog heel gewoon in communistisch Hongarije.
Een oude mevrouw met pistoolmitrailleur in een hokje bij de poort. Koffie kreeg ik wel van haar , waarna ik haar maar getrakteerd heb op een gevulde koek van bakkerij Ypma Wanneer je een week en soms meer onderweg was had je altijd wel wat proviand bij je .
Het laden werd gedaan door 8 man welke ca 4 uren bezig waren ( 32 uur om 20 ton , 100 M3 poetsdoeken te laden ) je kunt je er niets meer bij voorstellen. De Douane kwam langs op de fabriek om de auto te verzegelen, en de papieren af te handelen. Dit na eerst aan de borrel te hebben gezeten , zonder borrel geen afhandeling. Met gevolg dat de dag zo goed als voorbij was voor je kon beginnen aan de terugreis naar Heeg.
Na ca. 4 jaar op de vrachtauto werd ik gevraagd of ik bij Veenstra Transport een vacature op onze planningsafdeling wilde invullen. Een mooie uitdaging met veel dynamiek. Ik werd verantwoordelijk voor de landen Italie en Oostenrijk en zendingen naar alle landen waar we niet met eigen auto’s heen reden. Hier is onze voorkeur voor Italie als vakantieland door ontstaan.
In plaats van zelf chauffeur, nu chauffeurs aansturen, waarmee je een week eerder nog in Italie aan tafel zat met pasta en een vino’tje rosso. Contact met klanten in verschillende talen wel even wennen zullen we maar zeggen.
Als een bedrijf groeit krijg je ook kansen om je verder te ontwikkelen, deze kans heb ik ook gekregen en vanuit een operationele- commerciële rol krijg je te maken met steeds meer beleidsmatige zaken. Vanuit die rol ben ik in 2000, door onze toenmalige algemeen directeur Wybe Koopmans gevraagd voor een directiefunctie bij Veenstra|Fritom, die ik ook nu nog uitoefen.
Cortien Dijkstra heb ik in het uitgaansleven van Heeg ontmoet. Jongste dochter uit een gezin van zes meiden. Cortien haar vader was fietsmaker in Hommerts.
Wij zijn in 1995 getrouwd, en in de gelukkige omstandigheid dat we twee gezonde kinderen in een stabiele omgeving mogen opvoeden. Onze zoon Rinze Gerben is 4 september jl. 18 jaar geworden en net verhuisd naar Rotterdam waar hij de studie Internationale Bedrijfskunde aan de Erasmus Universiteit volgt. Onze dochter Fokkelien is op 31 december 1998 geboren, en word dit jaar 16. Zij gaat met veel plezier naar Bogerman in Sneek waar ze in de 4de klas van het gymnasium zit. Als ouders zijn wij dan ook reuze trots op onze zoon en dochter.
Cortien werkt sinds de kinderen van de lagere school zijn met veel plezier in Talma in het restaurant. In haar schooltijd werkte ze ook in de horeca maar dan in de snackbar en achter de bar bij T&T. Ook heeft ze heeft bij Veenstra op de administratie gewerkt.
Wij zijn in Heeg 3x verhuist, in 1990 begonnen aan de Reidfinne. Toen hebben we in 1992 het huis aan de Helling 3 gekocht. Dit huis is gebouwd door de vorige schrijver van de Veer, en hier hebben we met heel veel plezier gewoond. Hier zijn ook onze beide kinderen geboren. In 2007 zijn we verhuisd naar De Draei 34. Een mooi plekje aan het water waarbij we zo met onze sloep op het Heegermeer zijn.
Als hobby mag ik graag lezen, klussen in en om huis, varen met en klussen aan mijn sloep.
Sleutelen aan mijn never ending project een oude Yamaha motorfiets vind ik ook leuk om te doen.
En natuurlijk op vakantie naar ons favoriete land Italie. En dan het liefst met de auto. Autorijden en dan met name in andere, liefst bergachtige gebieden vind ik ook leuk om te doen.
Vrijdagavond 12 sept j.l. zijn Cortien en ik met Thijs en Tjitske Veenstra naar een concert van ’’ De Dijk ’’ in Leeuwarden geweest , en tijdens dit moment van jeugd sentiment heb ik onder het genot van een „pilske” De Veer door kunnen geven aan Tjitske Veenstra-De Boer. Tjitske succes met je verhaal.
Verder wens ik een ieder een een goede gezondheid, een mooie nazomer, en een beste winter met veel ijs ,en geen sneeuw ( hier hebben wij in ons vak alleen maar last van ) toe.