Zo kreeg ik de veer van mijn zwager Rene Veenstra.
Mijn naam is Tamara van Veen, 36 jaar oud, getrouwd met Erik van Veen en mem van Lars (10 jaar) en Isa (8 jaar).
Ik ben geboren in IJlst en daar opgegroeid met mijn twee zussen, Natasja en Anouscka. Mijn basisschool was de Ylostinsschool en daar werd veel muziek gemaakt. Voornamelijk door meester Muizelaar. Die man heeft een onvergetelijke indruk gemaakt op mij juist door zijn oprechte aandacht en muzikale invloed. Er werd veel gezongen, gitaar gespeeld en opgetreden. De andere lessen die we op school kregen zijn wat minder goed bij gebleven. Op mijn elfde jaar gingen mijn ouders scheiden en verhuisden we naar Heeg. Daar kreeg ik als snel nieuwe vrienden en heb ik een mooie tijd gehad op het Bogerman in Sneek. Waarbij de aandacht niet zozeer bij het schoolwerk lag en ik een jaar bleef zitten en een niveau naar beneden zakte. In de vierde werd ik weer wat wakker en besefte dat ik nu toch aan het werk moest. Ik ging naar de SPW van de Friese Poort in Sneek. In de weekenden werkte ik op de jeugdherberg en daar leerde ik Erik kennen die daar als hoofd groepen en hoofd bar was aangenomen. Het was een prachtige tijd met veel varen, plezier maken en werken. Er hing altijd een vakantie sfeertje.
Na de SPW ben ik gestart aan de SPH, maar niet afgerond omdat ik de opleiding niet zo fijn vond. Ik heb mijn rijbewijs gehaald en ben bij Maeykehiem aan het werk gegaan als groepsleidster. Na een aantal jaar werken werden Lars en Isa geboren en werd de behoefte aan regelmatige werktijden groter. Ik kreeg al snel een baan bij de Conventschool ( nu Sinne) in Sneek. Daar werkte ik in het Voortgezet Speciaal Onderwijs met pubers van 12 tot 20 jaar en draaide mijn eigen modules Administratie en dienstverlening en detailhandel. Een prachtige tijd waarin het pedagogische en het coachende van de kinderen mij meer raakte dan de didactische kant van het werk. Ik kreeg de vrijheid om een coachopleiding te doen. In dezelfde tijd werd er een expertisecentrum opgezet bij de onderwijsstichting Odyssee waar ik al voor werkte en vanaf het eerste begin heb ik met een collega de kindercoaching opgezet op de scholen van de stichting. Inmiddels coach ik al 4 jaar kinderen op scholen door heel zuidwest friesland en geniet ik iedere dag van het contact met de kinderen, leerkrachten en ouders. Tijdens het werk kwam ik veel in aanraking met verlies en rouw bij kinderen. Verlies door een dierbare maar ook door een echtscheiding van de ouders. Ik heb hierin nog een opleiding gevolgd voor rouw en verliesbegeleider en inmiddels begeleid ik ook teams op scholen die te maken krijgen met verlies van een ouder of leerling.
Sinds oktober 2014 ben ik mijn eigen praktijk Buro Saar begonnen en coach ik kinderen en ouders in mijn praktijk op It Swee 8. Tevens verzorg ik ook scholingen aan leerkrachten van andere stichtingen over rouw en verlies. De kinderen die bij mijn komen in de praktijk hebben verschillende hulpvragen. Het kan gaan om emotieregulatie, faalangst, een laag zelfbeeld of het juist wat meer leren opkomen voor jezelf. Het blijft prachtig om te ervaren dat kinderen en ouders na een aantal sessies genoeg handreikingen hebben gekregen en zelf de oplossing gevonden hebben voor hun probleem zodat ze zelf de regie weer in handen hebben. Er liggen nog genoeg plannen voor de toekomst.
Vele jaren hebben we met veel plezier op de Molefinne gewoond, maar sinds Juli wonen we op It Swee en hebben we alles onder één dak. Wonen en werken en ook nog eens aan het water! Erik en zijn compagnon Haaije-Jan hebben daar hun bedrijven, Da Vinci Yachts en HJC Yachtservice gevestigd. Daarnaast heb ik mijn praktijk hier en wonen we in de bovenwoning. Iedere morgen hebben we de mooiste zonsopgang en de mooiste roofvogels. Lars en Isa genieten hier volop van de ruimte, het water en voornamelijk genieten we van elkaar! We hopen onze toekomst hier nog lang voort te mogen zetten.
En na al het werk is er ook nog altijd de muziek. Voornamelijk het zingen wat ik nog graag doe. Tegenwoordig in de band 7 it is. Een gezellige groep muzikanten die dezelfde passie delen. Nog regelmatig denk ik aan meester Muizelaar en ben ik hem dankbaar dat hij zo’n groot aandeel heeft gehad in mijn muzikale opvoeding.
Ik geeft de veer door aan mijn vriendin Esther Posthuma. Succes!
Groeten,
Tamara van Veen