Gedicht: Ontscheping

23 december 2016

in Overig nieuws, Verhalen

ONTSCHEPING

 

Ik kwam in Heeg

en zag daar weer de Palingaak,

machtige vesting van hout,

drijvend bolwerk in ruste.

Het schip lag afgemeerd en kon

niet wenden en niet keren.

Het deed er nu het zwijgen toe

en moest nog denken

aan de zomers op de meren,

aan de stemmen op het water

en die handen aan het roer.

Het was ontheemd voortaan,

de zeilen ongebruikt, de schipper

was voorgoed van boord gegaan.

Verschenen in het najaarslicht

was het, in diepgang van herinnering,

alsof er niemand meer op voer.

 

Jur Thomas, Hegemer van 1997-2007