Sinds oktober vorig jaar woon ik aan de Harinxmastrjitte 57 in Heeg. Hier heb ik het voormalig restaurant ‘Puur genieten’ overgenomen, ook wel bekend als ‘T 
en T’. Nu heet het ‘Eterij de Notaris’ en ik hoop hier een bloeiende en succesvolle zaak van te maken. Mijn naam is Luuk Klinkert en ik ben in 1960 geboren in Groningen. Maar ik heb ook Friese roots, want mijn vader is geboren in Kollum. Veel van mijn familie woont nog in Kollum, Buitenpost en Dokkum. Ik heb 2 kinderen, Thomas is 34 en Anne is 32. Ze wonen in Deventer en Amsterdam en doen het hartstikke goed! Mijn vrouw Jacqueline Oranje is tot mijn groot verdriet in januari 2020 plotseling op 61-jarige leeftijd overleden.
Na mijn middelbare school heb ik de Hotelschool gevolgd in Tilburg en na mijn militaire dienstplicht ben ik gaan werken bij Van der Valk in Apeldoorn. Hier ben ik jarenlang bedrijfsleider geweest tot ik in 1996 besloot voor mezelf te beginnen. In Twello, bij Deventer, ben ik mijn eerste restaurant gestart. De zaken gingen goed, ik nam in de loop der jaren andere restaurants over en op het hoogtepunt was ik eigenaar van vier bedrijven. Ik kwam steeds meer in de rol van ‘regelaar’ terwijl het mijn passie is om met mensen om te gaan. Ik merkte dat het echte contact met mijn gasten erbij inschoot.
In 2010 hebben we de zaken verkocht en besloten Jacqueline en ik het over een heel andere boeg te gooien. We namen een hotel over in Winterberg, Sauerland. Dit hebben we met veel plezier gedaan, zoals te zien was in het Tros-programma ‘Ik Vertrek’. Maar met de kou en de sneeuw hadden we het op een dag wel gehad – we vertrokken opnieuw, nu naar het zonnige en warme Spanje waar we een restaurant overnamen. Ook bij deze avonturen werden we gevolgd door het programma ‘Ik Vertrek’ – een geweldige ervaring die ons veel gasten en nieuwe vriendschappen heeft opgeleverd.
Na enkele jaren werd toch duidelijk dat we Nederland misten. De eerste kleinkinderen kwamen er aan, de gezondheid van onze ouders werd slechter en dan is 1700 km best ver weg. We hebben het restaurant van de hand gedaan en hebben eerst, na jarenlang hard werken, een lekker lange vakantie genomen. Met onze camper hebben we bijna een jaar door heel Europa gereisd, ik werkte hier en daar als kok, beetje geld verdienen, maar vooral voor de lol. In 2017 viel ons oog op een advertentie waarin een hotel in Tubbergen ter overname werd aangeboden. Na diverse onderhandelingen kwamen we tot een akkoord en streken we neer in het gemoedelijke Twente. ‘Brasserie-Hotel de Notaris’ zo ging het heten – Jacqueline verzon de naam, het logo maakte ik zelf.
Na een hele drukke decembermaand in 2019 waren we moe en wilden we er een weekje tussenuit. We boekten begin januari 2020 een zonvakantie en samen hebben we een hele fijne tijd gehad. Uitgerust en klaar voor een nieuw seizoen in ons hotel reden we van het vliegveld terug naar Tubbergen. Tijdens die autorit is Jacqueline totaal onverwacht overleden aan een dubbele longembolie met een acute hartstilstand tot gevolg. Twee maanden later, in maart, kwam opeens de corona lockdown en heb ik de beslissing genomen om de exploitatie van het hotel te verkopen. Ik wilde ‘ergens’ een nieuwe start maken.
En ‘ergens’ – dat is Heeg geworden! Dit pand stond al een tijdje leeg en toen ik er de eerste keer in rondliep voelde het direct goed: prachtig terras aan het water, sfeervol interieur waar ik mijn eigen draai nog aan kon geven. Een groot deel van de inventaris van Brasserie-Hotel de Notaris in Tubbergen heeft hier in Heeg een tweede leven gekregen en komt prima tot zijn recht in Eterij de Notaris. De naam heb ik behouden, als eerbetoon aan Jacqueline. En in het woord ‘eterij’ zit de laagdrempeligheid van De Notaris: lekker eten, niet duur, gezellig genieten van spijs en drank!
Het bevalt mij goed in Heeg. Ik heb het hier naar mijn zin: het dorp is mooi en levendig en de mensen die ik ontmoet heb zijn aardig! Ik ben van plan hier voorlopig te blijven en hoop steeds meer mensen te leren kennen. In de zomermaanden gaat dat vast vanzelf. We hebben nu al meer dan genoeg werk en hebben zelfs al een aantal vaste gasten. De komende maanden zullen hectisch zijn. Maar ik stroop mijn mouwen op en ga er alles aan doen om van deze plek weer een succes te maken.
En als straks in de wintermaanden de rust is weergekeerd, hoop ik dat Eterij de Notaris een ontmoetingsplek wordt voor de Heegemers. Waar je de dagelijkse dingen met elkaar bespreekt, staand aan de bar met een kopje koffie. Waar je op adem komt, even niks hoeft – alleen te genieten van een heerlijke maaltijd. Waar je samen een feestje viert en proost op het leven. Waar mensen je kennen en begroeten.
Kortom, een plek waar je je thuis voelt!
Ik geef de veer door aan Esther Kuik, kunstenares in Heeg.