Toen de Veer van Esther naar Inge ging was ik al enigszins voorbereid op het verzoek of ik daarna De Veer wilde gaan schrijven. En inderdaad mijn vermoeden werd bevestigd en natuurlijk toen ook nog Hannah aanbood dan een leuke foto te zullen maken, ben ik achter de laptop gekropen.
Mijn naam is Wytske Sijbrandij-Cnossen en ben in 1972 geboren in Sneek. Een echt “stadsje” heb ik inmiddels geleerd. Ik heb tot mijn 18e met mijn ouders en jongere broer in Sneek gewoond, daarna vanwege mijn studie verhuisd naar Leeuwarden. Daar heb ik de Hogere Hotelschool gedaan en veel van mijn klasgenootjes woonden in Leeuwarden dus toen wilde ik ook graag op kamers. Het laatste jaar was een stage van 10 maanden met een eindscriptie en deze heb ik in Duitsland gedaan. Vijf maanden in Trier en daarna nog vijf maanden in Koblenz. Na mijn stage ben ik aan de slag gegaan en heb eerst nog een paar jaar in Eindhoven gewoond en gewerkt. Daarna wilde ik toch wel weer graag terug naar Friesland en heb ik zes jaar als Hoofd van de afdeling Voeding in het ziekenhuis de Tjongerschans gewerkt. Inmiddels was ik verhuisd naar Hommerts waar ik een stukje weiland bij mijn huis had zodat mijn paard aan huis kon staan.
Want paarden, dat is ook mijn grote hobby. Zo ken ik Inge en Hannah ook goed, door Inge ben ik ook het mennen nog gaan leren. Maar de paarden hebben me, weliswaar indirect, ook naar Heeg gebracht. Tijdens een avondje stappen met mijn vriendin Lucie, kwamen we in de Boeier Rienk tegen. Ik kende hem niet maar Lucie wel en die vroeg aan Rienk: “hast ek noch hea te keap?” Nou toen vroeg Rienk natuurlijk aan haar wat ze daar nu weer mee moest. Ze wees naar mij en zei: “nou ik niks maar Wytske wel, die heeft paarden!”
En zo kwamen we op zaterdagavond aan de praat en het bleek dat we nogal wat gezamenlijke kennissen hadden. Rienk had bij mijn broertje in de klas gezeten, onze beppes bleken al jarenlang met elkaar op vakantie te zijn geweest en onze ouders kenden elkaar ook nog! Het werd een gezellige avond en voor beide reden genoeg om weer af te spreken.
Inmiddels werkte ik niet meer bij de Tjongerschans maar had ik een overstap gemaakt naar Bogerman in Sneek. Eerst als Facilitair Manager. In deze functie was ik verantwoordelijk voor het beheer van alle gebouwen, de begroting maar ook de aansturing van het onderwijs ondersteunende personeel. Samen met de sectordirecteuren en de Rector vormden wij met Management Team van Bogerman Sneek, Koudum en Wommels. Ik kwam erachter dat het onderwijs echt iets voor mij was. Het raakt aan een soort van zingeving, je draagt bij aan het welzijn van leerlingen. Kinderen die in een belangrijke periode van hun leven veel tijd op deze plek doorbrengen en je je bewust bent dat dit mede invloed heeft op wie ze zullen worden.
De overstap naar locatiedirecteur van het “kleine Bogerman” paste daar dan ook prima in. Leidinggeven aan een mooie school waar toen alle 1e en 2e klassen les kregen. Ook het geven van voorlichtingen op basisscholen vond ik leuk om te doen. Ik leerde toen ook al It Wrâldfinster kennen en daarmee ook al verschillende inwoners van Heeg. Toen nog geen idee dat mijn dochter Amarins en later ook Klaas Douwe en Ylsa hier naartoe zouden gaan.
Ondanks dat het Rienk wel goed beviel op De Hoep in Hommerts, had hij liever dat ik naar zijn boerderij in Heeg zou komen. Zeker nadat Klaas Douwe geboren werd, zag hij ernaar uit dat wij ook deel kwamen uitmaken van het echte boerenleven. Eind 2012 zijn we verhuisd naar Heeg en ik was inmiddels zwanger van Ylsa die in februari 2013 geboren is. Toen we in 2014 ook nog het mooie bedrijf van mijn schoonouders over mochten nemen, heb ik besloten om mijn werk bij Bogerman te beëindigen. Ik bleef nog wel ZZP-er om af en toe wat klussen te doen maar had mijn handen meer dan vol. Een jong gezin en leren hoe het is om boerin te zijn.
Ik kwam erachter dat deze “nieuwe wereld” prachtig is maar dat ik het eerst niet altijd begreep. Werk en privé bestond opeens niet meer. Ik kan me het nog goed herinneren dat ik Rienk zomaar midden op de dag het gazon zag maaien. Ik vond dat toen vreemd, dat doe je toch op avond of in het weekend! Je hoort nu aan het werk te zijn. En hoe je steeds wordt verrast door mensen die binnen lopen en op de koffie komen. Nu ben ik gewend aan deze “way of life” en zou het niet graag meer anders willen. Ik kan er echt van genieten dat de meeste dingen niet al tijden volgens planning vast staan maar dat je veel meer met de dag leeft en daarop inspeelt.
Nu de kinderen weer wat groter zijn, zijn er ook weer andere activiteiten op mijn pad gekomen. Ik ben actief in het afdelingsbestuur van LTO en ben lid van de Ledenraad van FrieslandCampina. Deze functies helpen mij om nog beter te begrijpen hoe de veehouderij in elkaar steekt. Ik had als “stadsje” geen idee van hoe het reilt en zeilt achter de schermen van het boerenbedrijf. Of we een opvolger hebben, dat weet ik nog niet. Amarins volgt een opleiding tot verpleegkundige en loopt nu stage in Talma State. Klaas Douwe heeft tot nu toe meer interesse voor de Lego, Ipad en vindt zeilen en voetballen heel leuk. Ylsa is helemaal verknocht aan haar pony Mr. Macho en ik ben vaak met haar onderweg naar wedstrijden en naar de clubles.
Kortom we hebben een mooi gezin en voor wie weet hebben we nog wel wat “hea te keap”! We hebben namelijk een groeizaam jaar gehad met een mooie opbrengst. Ik geef De Veer door aan Suzette Engelsma.
Wytske Sijbrandij-Cnossen
